รีวิว I, Tonya คนที่โลกไม่รัก

 

“อเมริกาต้องการใครสักคนที่จะรัก และต้องการใครสักคนที่จะเกลียด” ทอนย่าเคยกล่าวเอาไว้ ใน I, Tonya นักสเกตน้ำแข็งหญิงชาวอเมริกา ที่โดนกล่าวหาว่าเธอคือ “นางมารร้าย” ในวงการกีฬาแขนงนี้ ตัวหนังพาคนดูไปสัมผัสชีวิตของทอนย่า ฮาร์ดิ้ง  (มาร์โกต์ ร๊อบบี้) ตั้งแต่ชีวิตในช่วงวัยเด็ก ซึ่งเธอถูกแม่อย่างลาโวนา โกลเดน (แอลลิสัน แจนนีย์) เคี่ยวเข็ญอย่างหนัก ในการผลักดันให้เธอเข้าสู่วงการกีฬา เธอต้องเผชิญหน้ากับชีวิตอันยากลำบากและแรงกดดันในชีวิต จนกระทั่งช่วงวัยรุ่นเธอได้พบกับเจฟ กิลลูรี (เซบาสเตียน สแตน) ชายคนแรกในชีวิตที่เธอรักและตกลงตัดสินใจแต่งงานด้วย จนกระทั่งหนังเล่าเรื่องราวไปถึงช่วงเวลาสำคัญนั่นคือการแข่งขันสเกตน้ำแข็งในโอลิมปิกฤดูหนาวปี 1994 ที่จะพลิกชีวิตของผู้หญิงคนนี้ไปตลอดกาล

 

หนังใช้วิธีการเปิดเรื่องด้วยการใช้สไตล์ “สัมภาษณ์” ราวกับเรากำลังดูสารคดีชีวิตของทอนย่า ฮาร์ดิ้ง ผ่านตัวละครแต่ละตัว จากนั้นหนังก็เริ่มนำเสนอเรื่องราวผ่านฉากแฟลชแบ็ค ย้อนอดีตเหตุการณ์เพื่อให้ผู้ชมได้เห็นถึงช่วงเวลาชีวิตตัวละคร ของทอนย่าที่โดนแม่ของเธอโขกสับราวกับเธอเป็นวัตถุอะไรสักอย่าง จนรู้สึกได้ทันทีว่า ลาโวนานั้นเลี้ยงลูกเพราะคาดหวังให้เธอเติบโตมาเป็น “คนเก่ง” มากกว่าจะเป็นเด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาตามธรรมชาติแบบที่เด็กคนหนึ่งควรจะได้รับจากผู้เป็นแม่

 

 

ช่วงเวลาในวัยเด็กที่หนังนำเสนอสั้นๆกลับทำให้เรายิ่งเข้าใจว่าทำไม เมื่อทอนย่าเติบโตขึ้นมา เธอถึงกลายเป็นคนแบบที่เราเห็นในหนัง เราจะเห็นว่าเพราะการที่แม่ของเธอ “เลือกจะทิ้งพ่อ” ของทอนย่าไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ทำให้ทอนย่าที่เหมือนจะรัก “พ่อ” มากกว่าแม่ ทำให้เธอโหยหาผู้ชายสักคนที่จะมอบความอบอุ่นและเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตด้วยการเลือกผู้ชายอย่างเจฟ ให้กลายเป็นแฟนและเป็นรักที่สำคัญในชีวิตเธอ แม้ว่าเจฟจะเป็นคนที่เป็นพวกผู้ชายชอบลงไม้ลงมือในเวลาที่เขาไม่พอใจทอนย่าก็ตาม แต่ฝ่ายหญิงก็เลือกจะ “ทนเจ็บ” เพราะไม่อยากให้ผู้ชายที่เธอรักจากไป แบบเดียวกับปมชีวิตในวัยเด็กที่เธอขาดพ่อนั่นเอง

 

ยิ่งไปกว่านั้นช่วงชีวิตในเวลาที่เธอกำลังรุ่งโรจน์ในเวลาลงแข่งขันไอซ์สเกต ลาโวน่ามองเห็นได้ว่าการปลดล็อคความสามารถของลูกสาวเธอนั้นต้องอาศัยการใช้การกระตุ้นด้วยวิธีแห่งความรุนแรงและเกลียดชัง เธอจ้างวานชายหนุ่มแปกหน้าให้ตะโกนด่าเธอก่อนลงแข่ง จนทำให้เธอเกิดความโกรธและอยากเอาชนะคำพูดเย้ยหยันดังกล่าว ก่อนที่เธอจะสามารถทำท่า Triple Axel จนกลายเป็นนักสเก็ตน้ำแข็งหญิงคนแรกที่ทำท่าดังกล่าวได้สำเร็จ

 

 

ชีวิตของทอนย่านั้น เรียกได้ว่าเติบโตมากับความเกลียดชัง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมการแสดงออกของเธอถึงกลายเป็นคนก้าวร้าว กลัวความผิดหวัง และอยากจะให้ใครสักคนมารักเธอ แต่เมื่อวันหนึ่งเธอได้เรียนรู้ว่า เมื่อไม่มีใครรัก เธอก็ต้องเริ่มที่จะรักตัวเอง และใครที่เกลียดชังเธอ ทอนย่าก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องแคร์พวกเขาอีกต่อไป ชีวิตต้องเดินหน้าต่อและไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องก้มหน้ารับชะตากรรม เพราะสุดท้ายแล้ว ไม่ว่าอเมริกาหรือว่าประเทศไหนก็ตามในโลกล้วนแล้วแต่ ต้องการใครสักคนที่จะรัก และต้องการใครสักคนที่จะเกลียด ก็เท่านั้นเอง