“Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald” ความงงของมักเกิลคนหนึ่งในการมองจิ๊กซอว์

สารภาพเสียก่อนเลยครับว่า ผมนี่เป็นคนไม่ประสีประสากับทุกอย่างในจักรวาล “แฮร์รี่ พอตเตอร์” เลย หนังก็ดูบ้างแบบไม่ปะติดปะต่อ อาศัยดูเวลาที่ฟรีทีวี เคเบิลทีวี นำมาฉายตามวาระต่างๆ ดูแบบไม่ได้ตั้งใจด้วยนะครับ เลยไม่รู้ว่าตอนไหนไปต่อกับตอนไหน อะไรมาก่อนมาหลัง ส่วนหนังสือนั่นยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยอ่านครับ คือตอนที่นวนิยายของ เจ. เค. โรว์ลิง ได้รับความนิยมนี่ ตอนนั้นผม เลยวัยอ่านหนังสือแบบนั้นไปแล้วนั่นเองครับ

พูดง่ายๆ ก็คือว่าผมนั้น “แก่” เกินไปสำหรับ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” ครับ คือไม่ใช่ทั้งกลุ่มเป้าหมาย และอยู่ในเจเนอเรชั่นที่คร่ำครึโบราณไปเสียแล้ว เวลาเจอน้องๆ ที่คุยกันเรื่องต่างๆ ในโลกของพ่อมดใส่แว่นจากโรงเรียนฮอกวอตส์นั้น ผมก็ได้แต่นั่งฟังตาปริบๆ ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขา ใจก็อยากรู้เรื่องกับเขานะครับ แต่พอคิดว่าจะต้องหาหนังมาดูนี่ก็ขี้เกียจเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่เสียแล้ว ความอุตสาหะผมมีน้อยน่ะครับ

แต่ถึงหนังแฟรนไชส์ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” จะจบลงไปแล้ว (หรือยังนะ?) แต่พอรู้ว่า เจ. เค. โรว์ลิง และสตูดิโอจะทำหนัง spin-off เป็นแฟรนไชส์ “Fantastic Beasts” ออกมา ผมก็คิดว่าไม่มีใครแก่เกินเรียน หากมักเกิลแก่ๆ อย่างผมจะลองดูสักตั้งจะเป็นไรไป

ครับ ปรากฏว่า “Fantastic Beasts and Where to Find Them” นี่เล่นเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก ใครเป็นใคร อะไรเป็นอะไรวะ ทุกอย่างมันใหม่ไปหมดเลยน่ะครับ ขณะที่ผู้ชมคนอื่นฮือฮากัน ผมได้แต่ยืนงงในดงโนแมจ สงสารก็แต่น้องคนหนึ่งซึ่งไปดูด้วยที่ถูกผมถามซักไซ้หลังหนังจบจนเขาคงจะรำคาญไปเลยล่ะครับ 

พอมาภาคสอง “The Crimes of Grindelwald” นี่ก็ยังไม่เข็ดครับ ไปดูอีกแล้ว เรื่องงงนั้นไม่ต้องพูดและไม่กังวล (เพราะว่าตูงงแน่) แต่ที่อยากไปดูเพราะผมคิดวันหนึ่งผมอาจจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ในโลกเวทมนตร์ของคุณ โรว์ลิง นี้มากขึ้นก็ได้

ที่ร่ายยาวมาทั้งหมดนี้ก็เพียงเพื่อจะบอกท่านว่า บทความชิ้นนี้เขียนโดยผู้ไม่ประสีประสาอะไรกับ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” และหากจะเขียนอะไรได้บ้างก็คงกล่าวถึงหนังเรื่องนี้ในฐานะหนังเรื่องหนึ่งเท่านั้นเองครับ

ผมมองว่าในความซับซ้อนในระดับ “โคตรรายละเอียด” แบบที่ฝรั่งเขาเรียกว่า “with every single details” ของ “The Crimes of Grindelwald” นั้นเป็นการตัดสินใจแล้วครับ เป็นการตัดสินใจของ เดวิด เยตส์ ผู้กำกับ, โรว์ลิง และสตูดิโอ ที่คงคิดสะระตะกันมาแล้วว่าจะไม่ประนีประนอมกับมักเกิลหน้าใหม่ (อย่างผม) ดังนั้นหนังจึงใส่ “easter egg” มาหลายฟองมากครับ ใครที่รู้เรื่องราวในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ดีอยู่แล้วก็คงจะสนุกสนานฮือฮากัน ใครไม่รู้ก็งงกันไป ซึ่งผมคิดว่าสตูดิโอมีสิทธิ์ทำอย่างนั้นครับ เพราะลำพังเอาแค่คนที่ติดตาม “แฮร์รี่ พอตเตอร์” ทั่วโลกมาดูหนังเรื่องนี้สัก 70% หนังก็ไม่น่าจะขาดทุนแล้ว ดังนั้นเอาใจกลุ่มเป้าหมายดีกว่า พวกหน้าใหม่ก็ต้องไปศึกษาเอา

ในบางครั้งการทำหนังมันก็ต้องเลือก แทงกั๊กไม่ได้ เพราะถ้าครึ่งๆ กลางๆ แล้วมันทำยากครับ อันนี้เข้าใจได้ ลองคิดแบบใจเขาใจเรา อย่างตอนที่ผมร้องกรี๊ดออกมาแบบเสียลุคในตอนจบของ “Rogue One” ก็คงมีน้องๆ ที่ดูผมด้วยความไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมกรี๊ดอะไรออกมาเหมือนกัน

ของแบบนี้เจนใครก็เจนมัน ยุคสมัยของใครก็ของมันครับ

แต่สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาเล็กๆ จริงๆ ใน “The Crimes of Grindelwald” นั้นก็คือการเป็นท่อนกลางของเรื่องเล่าชุด “Fantastic Beasts” นั่นต่างหากครับ คือมันเป็นแค่ “ส่วนประกอบหนึ่ง” (Installments) ในภาพใหญ่ที่ประกอบไปด้วยหลายองคาพยพจนเกินที่จะทำความเข้าใจในสิ่งที่ตาเห็น

พูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือมันเป็นแค่จิ๊กซอว์เพียงแค่ชิ้นหนึ่งในภาพต่ออันไพศาลและกระจัดกระจาย ลองนึกภาพว่าเรากำลังยืนมองจิ๊กซอว์ชิ้นนั้นเพียงชิ้นเดียวโดดๆ โดยไม่มีข้อมูลมาประกอบว่าเรากำลังยืนมองส่วนประกอบของภาพอะไรดูสิครับ เราแทบนึกไม่ออกเลยว่าจิ๊กซอว์ชิ้นนั้นคือภาพอะไรเลยใช่ไหมครับ

นั่นแหละ “The Crimes of Grindelwald” เป็นจิ๊กซอว์ชิ้นเดียวโดดๆ ยืนเหงาอยู่ตรงนั้น

นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หลังจาก “The Crimes of Grindelwald” เข้าฉายในโรงภาพยนตร์แล้ว กระแสตอบรับจึงหลากหลายและไม่เป็นเอกภาพ เพราะมีทั้งคนชอบมาก ชอบน้อย เฉยๆ ไม่ชอบ อะไรวะ และยืนงงในดงกล้วยแบบผม ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะผู้สร้างวางเดิมพันไปแล้วว่าจะทำให้ใครดูเป็นหลัก ไม่มีการประนีประนอมนั่นเองครับ

ถามว่าแล้วจะดู “The Crimes of Grindelwald” ให้สนุกนั้นควรทำอย่างไร?

ถ้ามีเวลาผมก็ขอแนะนำท่านว่าให้สมาทานตนเข้าสู่โลกของ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” เสียก่อนท่านจะสนุกมากขึ้น

หรือลองแบบผมก็ได้ คือดูไปก่อน วางเงินดาวน์ด้วยความงงไปก่อน แล้วค่อยไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมผ่อนไปทีละนิดครับ เดี๋ยวก็คงต่อจิ๊กซอว์นั้นได้เอง

 

เกี่ยวกับผู้เขียน

จักรพันธุ์ ขวัญมงคล
นักเขียน นักแปล นักวิจารณ์ภาพยนตร์ และบรรณาธิการอิสระ สนใจความเคลื่อนไหวในแวดวงศิลปะและสังคม