[รีวิว] Nothing to Hide ตลกซึ้ง-กล้าพอมั้ยที่จะให้คนอื่นดูมือถือตัวเอง

ในคืนจันทรุปราคา เพื่อนสนิท 7 คน (คู่รัก 3 คู่ และ 1 ชายโสด) กลับมาพบและทานอาหารค่ำร่วมกัน แล้วเมื่อบทสนทนาดำดิ่งสู่ความไม่ไว้ใจกันของคู่รักคู่หนึ่ง ก็เกิดการท้าเล่นเกม

หนังเป็นงานรีเมกจากหนังอิตาลีเรื่อง Perfect Strangers หรือ Perfetti sconosciuti (2016) ของ เปาโล เจนโอวีซี มาเป็นฉบับฝรั่งเศสของผู้กำกับและมือเขียนบทอย่าง เฟรด กาวายี โดยแทบจะไม่ได้ปรับเปลี่ยนอะไรมากนัก (แถมโปรดักชั่นดูเป็นสตรีมมิ่งมากกว่าหนังโรงด้วย) และด้านล่างนี่คือตัวอย่างของ Perfect Strangers ลองเทียบกับด้านบนของฝรั่งเศสดูจะพบว่า เป๊ะเว่อ! โดยหนังต้นฉบับได้รางวัลจากเวทีต่าง ๆ มามากมาย ทั้งหนังยอดเยี่ยม และโดยเฉพาะบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ซึ่งก็เป็นข้อดีอีกล่ะที่ Nothing to Hide เก็บส่วนดีของบทหนังมาได้ครบมาก และยิ่งหาดูต้นฉบับไม่ได้ การดูฉบับคัฟเวอร์ฝรั่งเศสเรื่องนี้ก็อิ่มเอมทดแทนกันได้อยู่เหมือนกันนะ

 

หนังเล่าเรื่องในที่จำกัด เหตุการณ์แทบทั้งเรื่องเกิดขึ้นในบ้านของคู่รักอย่างมารีและวินเซ็นต์ และเมื่อเหล่าแขกที่ถูกเชิญมาครบ เรื่องราวจริง ๆ ของหนังก็ค่อย ๆ เผยตัวออกมาผ่านบทสนทนาและเหตุการณ์ที่ท้าทายและสนุกสนาน รวมถึงให้ข้อคิดไปพร้อมกัน เมื่อเหล่าเพื่อนพูดคุยกันมาถึงเรื่องว่าเขาล็อกโทรศัพท์กันหรือไม่ และเมื่อมารีรุ้ว่าวินเซ็นต์แฟนของตัวเองดูไม่อยากให้ใครมายุ่งกับโทรศัพท์ของเขา เธอจึงท้ากึ่งบังคับเพื่อนทุกคนให้เล่นเกมกัน โดยวางมือถือของทุกคนไว้กลางโต๊ะระหว่างมื้อค่ำและเมื่อมีข้อความ สายเข้า หรืออะไรก็ตามเข้ามาเครื่องใคร จะต้องอ่านออกเสียงให้ทุกคนบนโต๊ะได้ยินพร้อมกันด้วย

และความลับต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ เผยผ่านมือถือ ทั้งเรื่องสัพเพเหระ เรื่องชวนเข้าใจผิด เรื่องที่ไม่อยากบอกใคร และเรื่องชวนช็อกที่ทำลายได้ทุกความสัมพันธืบนโต๊ะอาหาร ความผิดแปลกและเรื่องซ่อนเร้นระหว่างสามีภรรยา และระหว่างเพื่อนรัก ทั้งหลายถูกนำเสนออย่างคมคาย เจ็บแสบ และเต็มไปด้วยมุขตลก เช่น เพื่อนคนหนึ่งไม่อยากให้แฟนรู้ว่าคบกิ๊กจึงขอสับมือถือกับเพื่อนข้าง ๆ ที่บังเอิญเป็นรุ่นเดียวกัน โดยไม่รู้เลยว่าเพื่อนคนนั้นอาจมีความลับอะไรที่แรงกว่าการมีกิ๊กก็ได้ และเมื่อการสับมือถือก็กลายเป็นสถานการณ์สุดฮา และลงท้ายด้วยความดราม่าซาบซึ้งใจในที่สุด ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาของหนัง ทั้งสามีภรรยาที่มีความลับต่อกัน ทั้งเพื่อนที่ช่วยปกปิดความลับของกัน และเพื่อนที่มีความลับต่อกัน หรือเพื่อนที่ปกปิดตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง คือวุ่นวายมาก ฮามาก และซึ้งมาก

นอกจากบทสนทนาดี ๆ สถานการณ์สนุก ๆ พลิกผันไปมา หนังทำได้ดีมากด้วยในการสร้างภูมิหลังให้แต่ละตัวละคร รวมถึงบุคลิกนิสัยต่าง ๆ ที่ทำให้เราอินและเชื่อไปกับเพื่อนกลุ่มนี้ที่แม้แตกต่างกันมาก แต่ก็ดูสนิทกันมาก เพื่อนที่แซวกันแรงแต่เมื่อถึงเรื่องที่จริงจังก็พร้อมปกป้องเพื่อนในทุกทาง หรือเพื่อนที่ดูนิสัยดีร่าเริงแต่เก็บความเจ็บช้ำไว้ในใจ เพื่อนที่ยิ้มให้เราโดยที่เบื้องหลังไม่รู้ทำร้ายเราอะไรไว้บ้าง มันคือชีวิตจริงทั้งนั้นที่ถูกขมวดเล่าสรุปได้เพียงคืนเดียวบนโต๊ะอาหาร

จริง ๆ หนังก็มีช่องโหว่ใหญ่ ๆ ล่ะว่าบางตัวละครที่มีความลับเหมือนกันทำไมถึงกล้าเชื้อเชิญคนอื่นเล่นเกมนี้ แต่ก็นั่นล่ะความมั่นใจประหลาด ๆ ของมนุษย์ว่าความลับเราไม่มีทางเปิดเผยก็เห็นได้จนชินในชีวิตจริงบ่อยครั้ง และแม้บทสรุปสุดท้ายจะไม่ฮาร์ดคอร์สมใจสายเจ็บนัก แต่หนังก็ให้ข้อคิดในเรื่องความสัมพันธ์ ความไว้ใจได้มาก อย่างที่วินเซ็นต์บอกกับมารีว่า “ความรักก็เหมือนเพื่อนสนิท เราต้องมีความลับระหว่างกันบ้าง”