รีวิว "Mowgli" เมื่อ แอนดี้ เซอร์คิส เจ้าพ่อโมชั่นแคปเจอร์ทำหนัง

แอนดี้ เซอร์คิส คือเจ้าพ่อแห่งการแสดงผ่านโมชั่นแคปเจอร์ หรือการแสดงเพื่อจับการเคลื่อนไหวสีหน้าท่าทาง แล้วนำไปทำซีจีตัวละครทับอีกครั้ง ตัวละครขึ้นชื่อของ เซอร์คิส ได้แก่ กอลลั่ม ในหนังตระกูล The Lord of The Rings ทั้ง 3 ภาค รวมถึง ซีซาร์ ในหนังตระกูล Rise of the Planet of the Apes ทั้ง 3 ภาค เป็นต้น

 

สำหรับ Mowgli หรือ เมาคลี ที่บ้านเรารู้จักดีจากวิชาลูกเสือ (แต่เมาคลีเป็นลูกหมาป่า ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน) เป็นเรื่องเล่าในหนังสือของ รุดยาร์ด คิปลิง โดยปรากฏครั้งแรกในเรื่องสั้น In the Rukh ก่อนจะเป็นตัวละครหลักในนิยายรวมผลงานเรื่อง The Jungle Book ซึ่งหลังจากดิสนีย์เอามาทำเป็นแอนิเมชั่นครั้งแรกในปี 1967 เรื่องราวของเมาคลีก็เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางไปพร้อมๆ กับเพื่อนพ้องเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลาย ซึ่งเมื่อปี 2016 นี้เองก็เพิ่งมีหนังฉบับคนแสดงร่วมกับซีจีของดิสนีย์ในชื่อเดียวกัน กำกับโดย จอน แฟฟโรว์ ผู้กำกับจาก Iron Man ออกฉายได้รับความนิยมอย่างสูงจนน่าจะมีภาคต่อได้

สำหรับหนังเมาคลีของ แอนดี้ เซอร์คิส นั้นจริงๆ แล้วควรจะได้ออกฉายชนโรงกับของดิสนีย์หรืออย่างน้อยก็ไล่เลี่ยกัน แต่ก็ประสบปัญหาในการพัฒนาจนสุดท้ายค่ายวอร์เนอร์ก็ขายให้เน็ตฟลิกซ์แทน โดยเซอร์คิสวางตัวหนังไว้แตกต่างจากฉบับดิสนีย์ว่า เมาคลีของเขาจะเป็นหนังที่จริงจังกว่า ใกล้เคียงกับตัวหนังสือกว่า ดาร์กกว่า และไม่มีฉากสัตว์มาร้องเพลงแน่นอน ด้วยบารมีระดับเซอร์คิส เขาจึงได้ทีมนักแสดงมาให้เสียงเหล่าตัวละครแบบคับคั่ง เช่น คริสเตียน เบล ในบท เสือดำบากีร่า, เคท แบลนเชตต์ ในบท งูยักษ์คา, เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบทช์ ในบท เสือร้ายเชียร์คาน และแอนดี้แสดงเองในบท หมีใหญ่บาลู ด้วยองค์ประกอบเหล่านี้หนังน่าจะทำเงินได้มากในระดับที่น่าพอใจเลยล่ะ

แต่กระนั้นตัวหนังกับเล่าเรื่องได้ไม่น่าตื่นเต้นพอ และยังไม่สามารถเล่าได้ลื่นไหลนัก เช่น การรับเมาคลีเข้าฝูงหมาป่านั้นก็เป็นไปแบบพลิกฉับพลันจนไม่สมจริง เพราะตอนแรกเหล่าสัตว์ยังถกเถียงกันที่จะให้ลูกมนุษย์มาอยู่ด้วย แต่พอเชียร์คานโผล่มาปุ๊บ ทุกตัวก็ต่างประสานเสียงยอมรับเมาคลีเสียอย่างนั้น ทั้งที่ไม่ได้ให้เหตุผลอะไรมากพอ ซึ่งก็จะเห็นแผลในการเล่าลักษณะนี้อยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งเมื่อหนังเน้นความสมจริงของตัวเรื่องมากเข้าก็ยิ่งดูขัดแย้งกับโปรดักชั่นไปอีก เพราะซีจีตัวละครนั้นดูไม่ใช่สัตว์เท่าไหร่ ออกจะเป็นผสมคนแบบแฟนตาซีเสียมากกว่า โดยเฉพาะเชียร์คานนี่ดวงตาเป็นการ์ตูนเลย จะว่าไปหนังฉบับดิสนีย์ยังทำออกมาเป็นสัตว์ได้มากกว่าด้วย อีกประการก็คือเหล่าฉากต้นไม้ใบหญ้าในป่าก็ดูเป็นฉากเซ็ตในสตูดิโอชัดๆ ประหนึ่งเหมือนการจัดสวนมากกว่าจะเป็นป่าจริงๆ เหล่านี้ก็บั่นทอนความสมจริงของหนังลงไปเรื่อยๆ

ด้านนักแสดงนำอย่าง โรฮาน แชนด์ ที่รับบทเมาคลีก็ถือว่าทำได้ดีเลยล่ะถ้าไม่เทียบกับดิสนีย์ แต่ก็คงแล้วแต่ใครชอบอีกล่ะ เพราะส่วนตัวชอบฉบับดิสนีย์ที่ดูน่ารักน่าชังกว่านิดหน่อย

หนังยังมีข้อดีมากๆ อยู่ตรงที่ไม่ใช่หนังเด็ก จึงมีฉากชวนช็อกมากๆ ได้ (ไม่อยากสปอยล์) ทั้งยังขยี้ประเด็นเรื่องของมนุษย์กับสัตว์ในตัวเมาคลีได้ดีอีกด้วย เอาเป็นว่าหนังเหมาะกับผู้ใหญ่แต่เด็กก็ดูได้สนุก สมกับโปรดักชั่นฉายสตรีมมิ่งครับ