[รีวิว] FIVE FEET APART ขออีกฟุตให้หัวใจเราใกล้กัน – สัมผัสแห่งรักมีค่าเท่าลมหายใจ

จะว่าไป Five Feet Apart ก็แทบจะตามรอยความสำเร็จของ The Fault in Our Stars (2014) กับหนังรักวัยรุ่นที่ตัวละครเอกป่วยเป็นโรคเรื้อรังและมีชีวิตอยู่แบบนับวันตาย ซึ่งความเศร้าหลักๆของคนดูคือการได้เห็นวัยรุ่นที่ชีวิตควรสดใสกลับต้องมาป่วยจนความรักมาช่วยชีวิตและเติมพลังใจให้อีกครั้งโดยมีอุปสรรคอย่างโรคร้ายเป็นตัวการสำคัญที่ขัดขวางทั้งคู่อยู่ แต่ข้อดีหลักๆของหนังจากบทของ มิกกิ ดอห์ทรี และ  โทไบอัส ไอคอนิส (Mikki Daughtry ,Tobias Iaconis) คือการหยิบเอาเรื่องจริงของ แคลร์ ไวน์แลนด์ สาวสวยที่ป่วยด้วยโรคซีเอฟ แต่ไม่ยอมแพ้ชีวิต และเธอยังได้เผยแพร่ความรู้ความเข้าใจผ่านคลิปวีดีโอที่เธอทำอย่างต่อเนื่อง แม้เธอจะจากโลกนี้ไปในวัย 21 ปีเมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้วก็ตาม จนกลายเป็นวัตถุดิบชั้นดีที่ทีมเขียนบทนำมาสร้างเป็นคาแรกเตอร์ของ สเตลลา ที่มักวนเวียนอยู่กับกิจวัติในการรักษาทั้งกำจัดเสมหะ กินยา หรือทำความสะอาดแผล ซึ่งแสดงว่าหนังได้รีเสิร์ชข้อมูลเกี่ยวกับคนเป็นโรคซิสติก ไฟโบรซิส ได้เป็นอย่างดี

ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าการที่หนังให้สเตลลา ดูเป็นคนมองโลกแง่บวกและหมั่นทำ วีล็อก (Vlog) ช่วยให้เราใกล้ชิดและหลงรักเธอได้ไม่ยาก ซึ่งหนังก็ใช้ฉาก วีล็อก ในการให้ความรู้เรื่องการรักษาได้เป็นอย่างดี อันนี้ต้องขอชื่นชมงานเขียนบทจริงๆ ส่วนการสร้างตัวละครแวดล้อมตั้งแต่ โพ เพื่อนเกย์ของนางเอกก็ช่วยทำให้เราเห็นความผูกพันระหว่างผู้ป่วยที่มีความทรมานไม่เพียงทางกายแต่ยังเป็นทางใจได้ดีอีกด้วย ใครไม่เสียน้ำตาให้ฉากที่โพบอกว่าอยากกอดสเตลลานี่ถือว่าใจแข็งมากๆเลยนะ ผมยังไม่รอดเลย 555 ส่วนพระเอกอันนี้ยอมรับว่าหนังคิดคาแรกเตอร์พระเอกได้พระเอ๊กพระเอกนิยายแจ่มใสมากๆ คือเป็นคนป่วยที่ต้องเท่จริงๆ โดยเราจะเห็น วิลอยู่ในแจ็คเก็ตยีนส์เท่ๆ และมีงานอดิเรกคือการวาดรูปสุดคูล พ่วงด้วยบุคลิกแบบหัวขบถนิดๆ ซึ่งก็ถือเป็นการสร้างคาแรกเตอร์เข้ากับนักแสดงอย่าง โคล สเปราต์ มากเพราะเขาโด่งดังจากบท จั๊กเฮด พระเอกหัวขบถในซีรีส์เน็ตฟลิกซ์อย่าง Riverdale นั่นเอง

นอกจากความหล่อเหลาของ โคล สเปราซ์ แล้ว หนังเรื่องนี้ยังเป็นโอกาสอันดีที่จะแนะนำเราให้รู้จัก เฮลีย์ ลู ริชาร์ดสัน นักแสดงสาวที่สปอตไลต์จะได้ส่องเธอสักที เฮลีย์ สามารถทำให้คนดูหลงรัก สเตลลา และพร้อมมอบหัวใจให้เธอกับวิลได้รักกัน ช่วงเวลาที่เธอร่วมจอกับ โคล สเปราซ์ คือช่วงเวลาที่แสงสว่างได้ส่องเข้าสู่หัวใจคนดูจริงๆ ส่วน มัวเซส อาเรียส ก็สามารถทำให้บทเพื่อนเกย์ที่มักเห็นจนเฝือในหนังโรแมนติกดูมีมิติ มีความเป็นมนุษย์ จนเราอดให้ใจตัวละครไม่ได้จริงๆ