Joker ตลกไว้ก่อน แม่สอนไว้

จากตัวละครตัวร้ายในลิสต์ตัวบนๆของค่ายดีซี คอมิกส์ สู่การดัดแปลงและตีความใหม่ภายใต้มุมมองและแนวคิดที่กลั่นกรองมาจากตัวผู้กำกับทอดด์ ฟิลลิปส์ และมือเขียนบท สก็อตต์ ซิลเวอร์ซึ่งจะทำให้ผู้ชมได้เห็นแง่มุมใหม่ๆของตัวละครโจ๊กเกอร์

 

 

ชายผู้ชื่ออาร์เธอร์ เฟล็ค

 

อาร์เธอร์ เฟล็คคือชายผู้โดดเดี่ยวที่ใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนมากมายในเมืองก็อตแธม เมืองที่เต็มไปด้วยมลภาวะและฝุ่นละออง ในแต่ละวันเขาต้องเดินทางด้วยรถประจำทางที่สภาพย่ำแย่ ด้วยสภาพสังคมทำให้อาร์เธอร์ต้องสวมหน้ากาก 2 แบบ แบบแรกคือสิ่งที่เขาใช้ในวันที่ทำงานเป็นตัวตลก ขณะที่อีกใบหน้านึงคือสิ่งที่เป็นตัวตนของเขาเอง ซึ่งอาเธอร์พยายามเก็บงำความรู้สึกลึกๆที่ว่าตัวเองไม่ได้กำลังสิ้นหวังในชีวิต

 

อาร์เธอร์เป็นเด็กกำพร้าพ่อ ทำให้เขาเติบโตขึ้นมากับแม่ที่อ่อนแอ แต่แม่ของเขาก็เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต แม่ของเขาได้ตั้งชื่อเล่นให้อาร์เธอร์ว่าแฮปปี้ อย่างน้อยก็เพื่อทำให้เขายิ้มได้และปกปิดความเจ็บปวดที่อยู่ภายในจิตใจ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาถูกเด็กวัยรุ่นอันธพาลกลั่นแกล้ง ถูกผู้คนล้อเลียนเรื่องเสื้อผ้า ถูกเพื่อนร่วมงานถากถาง ชายผู้ที่ไร้สังคมคนนี้กลับยิ่งถูกทำให้รู้สึกว่า เขาถูกตัดขาดจากผู้คนรอบตัวมากขึ้นเรื่อยๆ

 

แม้อาร์เธอร์จะเฝ้ารอว่าสักวันแสงสว่างจะสาดส่องมายังที่เขา ไม่ว่าจะเป็นความพยายามในการแสดงตลกเดี่ยวไมโครโฟน แต่กลายเป็นว่าเขากลับค้นพบว่าชีวิตอันแสนบัดซบของเขานั้นแหละคือเรื่องตลก อาร์เธอร์ค้นพบว่าตัวของเขาเองอยู่ท่ามกลางความหมางเมินเย็นชาและโหดร้าย จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็ถูกหักหลัง ให้ให้เขาหาทางออกด้วยการรวบรวมความกล้าหาญเพื่อพาชีวิตของตัวเองให้ผ่านพ้นจากความเลวร้าย

 

 

ใต้รอยยิ้มของโจ๊กเกอร์

 

ในช่วงต้นปี 1980 เมืองก็อตแธมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทุกคนที่เป็นคนชายขอบต่างเป็นกังวลถึงการแบ่งแยกชนชั้นทางสังคม สถานการณ์ต่างๆเริ่มตึงเครียดและทวีความเลวร้ายมากขึ้นเมื่อมีการก่อเหตุจลาจลภายในเมืองซึ่งยืดเยื้อกินเวลาหลายสัปดาห์ จนอาจจะนำไปสู่ความล่มสลายของเมืองนี้ ผู้ปกครองเมืองที่ด้อยประสิทธิภาพ งบประมาณที่เยียวยาความยากไร้ของผู้ขาดโอกาสดูเป็นเพียงแค่เศษเงิน

 

เรื่องราวของตัวละครโจ๊กเกอร์ในหนังเรื่องนี้โฟกัสไปที่ตัวละครอาร์เธอร์ เฟล็คชายผู้มีความซับซ้อนในชีวิตของตัวเอง ผู้มีเรื่องราวที่น่าค้นหามากมาย ซึ่งหนังเรื่องนี้จะพูดถึงเรื่องราวที่ทำให้ชายธรรมดา กลายไปเป็นโจ๊กเกอร์ ซึ่งผู้ชมเองจะได้ผจญภัยร่วมไปกับอาร์เธอร์ตั้งแต่แรกจนกระทั่งเขาก้าวไปสู่ด้านมืดในตัวเอง

 

แรงขับของตัวละครอาร์เธอร์เริ่มต้นขึ้นจากการที่เขาอยากจะทำให้คนอื่นๆมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขามาเป็นตัวตลก และใฝ่ฝันที่อยากจะแสดงตลก เพียงเพราะเขาอยากจะสร้างความสุขให้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ แต่ความโหดร้ายของสภาพสังคมเมืองก็อตแธมได้ทำร้ายเขาจนกลายเป็นคนที่ไร้ความสงสาร ไร้เมตตา และไร้มารยาทจนสร้างโจ๊กเกอร์ขึ้นมา

 

 

ตัวละครอาร์เธอร์ที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาโดยผู้กำกับทอดด์ ฟิลลิปส์ และมือเขียนบท สก็อตต์ ซิลเวอร์ เกิดขึ้นมาและใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความผิดปกติ ทำให้อาร์เธอร์ไม่สามารถควบคุมการหัวเราะได้เลย ยิ่งเขาพยายามจะควบคุม เสียงหัวเราะก็กลับยิ่งดังขึ้น ทำให้คนรอบตัวเขายิ่งไม่สงสารเขา และถูกเย้ยหยันหมางเมินจากสังคมหนักขึ้นเรื่อยๆ

 

ถึงแม้ว่าวาคีน ฟีนิกซ์ ผู้รับบทอาร์เธอร์จะเข้าใจและเห็นอกเห็นใจตัวละคร จนกระทั่งเข้าใจในแรงจูงใจ แต่เขาก็ไม่เห็นด้วยในแง่การตัดสินใจขั้นสุดท้ายของเขา การรับบทบาทนี้ถือเป็นความท้าทายตัววาคีนในฐานะนักแสดง อีกทั้งตัวละครนี้ก็ยังท้าทายตัวของผู้ชมให้มองเห็นเรื่องอคติต่างๆที่มีต่อตัวโจ๊กเกอร์ เพราะเมืองก็อตแธมในหนังก็มีสภาพคล้ายคลึงกับโลกแห่งความเป็นจริงของเราในทุกวันนี้เช่นเดียวกัน

 

 

ทำไมฉากหลังต้องเป็นยุค 80 และทำไมต้องเป็นวาคีน ฟินิกส์

 

ผู้กำกับทอดด์ ฟิลลิปส์ ได้แรงบันดาลใจตัวละครโจ๊กเกอร์มาจากหลากหลายตัวละครในหนังที่เขาเคยดูในสมัยเด็กๆ ทั้งหน้าตาตัวละคร อารมณ์ความรู้สึกต่างๆ หนังสนุกๆในช่วงยุค 1970-1980 อาทิ “Serpico,” “Taxi Driver” และ “Network” เป็นองค์ประกอบที่เขานึก และอยากจะใส่สิ่งเหล่านั้นเข้ามาในเมืองก็อตแธมอันแสนสิ้นหวังในช่วงปี 1981 ความตั้งใจย้อนยุคดังกล่าว ก็เพื่ออยากจะลบภาพจำของคาแรกเตอร์นี้จากคอมิกส์ที่ผู้คนคุ้นเคยออกไป

 

ตัวผู้กำกับทอดด์ ฟิลลิปส์ เขียนบทหนังเรื่องนี้ด้วยการจินตนาการว่าวาคีน ฟินิกส์มารับบทบาทนี้แล้วจะเป็นอย่างไร เพราะเขาชื่นชอบสไตล์การแสดง การคาดเดาอารมณ์ที่ยาก เขาเป็นนักแสดงคนหนึ่งที่มีความสามารถมาก เขาเป็นคนที่มีความกล้า ผลงานของเขาแสดงให้เห็นทั้งความกล้าหาญและความอ่อนแอมาแล้ว

 

 

วาคีน ฟินิกส์ ยังมองว่า “ตัวตนที่แท้จริงของอาร์เธอร์มีความซับซ้อน เขาพยายามที่จะเป็นนักแสดงเดี่ยว มันคืออาชีพในฝันของเขา และเขาเตรียมตัวด้วยการดูมุกตลกจากคนอื่น คอยจับจังหวะจากคนอื่นและมาปรับให้มีความเป็นตัวของตัวเอง เขาหวังว่าตัวเองจะมีเสน่ห์เหมือนคนอื่นๆ ผู้ชมจะคอยจับตาดูและได้รับการยอมรับอย่างยิ่งใหญ่ผ่านเสียงปรบมือจากพวกเขา แต่โชคร้ายที่การมองโลกของเขา และพูดตามตรงคือสิ่งที่เขาคิดว่าตลกมันไม่ตลกเอาซะเลย” ฟีนิกซ์อธิบาย “เขาไม่เข้าใจมุกเหล่านั้นและเขาไม่สามารถเอามาเล่นมุกล้อเลียนอะไรได้เลย”