รีวิว นาจา ความคาดหวังของคนเป็นพ่อเป็นแม่

 

ถึงแม้ว่า “นาจา” จะเป็นวรรณกรรมจีนที่ถูกนำมาดัดแปลงนับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ประเด็นที่โดดเด่นและฉายชัดมากในเวอร์ชั่นแอนิเมชั่นของผู้กำกับ เจี่ยวจือ คือ ความคาดหวังของคนรุ่นพ่อแม่ที่ต้องการให้ลูกของตัวเองเป็นไปตามสิ่งที่พวกเขาอยากจะให้เป็น

 

 

ถึงแม้ว่านาจาจะต้องเติบโตมาในฐานะเทพ ที่กำเนิดขึ้นมาจากไข่มุกสวรรค์ แต่เมื่อโชคชะตาเล่นตลกทำให้เขาต้องกำเนิดจากโอสถปีศาจแทน ท่ามกลางการถูกตีตราจากผู้คนในสังคมว่า นาจาคือปีศาจที่จำแลงมาเกิด ทำให้เขาไม่ได้รับการยอมรับเข้าสังคมเฉกเช่นมนุษย์คนอื่นๆ นาจาถูกรังเกียจและกีดกันออกจากสังคม ช่วงชีวิตในวัยเด็กของนาจาจึงเต็มไปด้วยความอ้างว้าง โดดเดี่ยว ดังฉากที่นาจาเฝ้ามองบ้านเมืองภายนอกจากกำแพงบ้านของตัวเองด้วยสายตาโศกเศร้า

 

 

การออกอาละวาดของนาจาเพื่อการกลั่นแกล้งชาวบ้าน เพียงเพราะเขาต้องการอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของสังคม พฤติกรรมดังกล่าวจึงทำให้ฮูหยินยิน ผู้เป็นแม่พยายามอบรมสั่งสอนให้นาจาทำตัวเป็นคนดี แต่ด้วยภารกิจที่นางต้องออกรบเพื่อปกป้องบ้านเมือง ทำให้เธอไม่มีเวลาเล่นกับลูกของตัวเอง (รวมถึงใช้เวลาอบรมสั่งสอนด้วย) ส่วนหลี่จิ้งผู้เป็นพ่อ แม้เขาไม่ได้แสดงออกถึงความรักมากเท่าฮูหยินยิน แต่การดั้นด้นไปถึงประตูสวรรค์เพื่อร้องขอให้เทพเจ้าช่วยถอนคำสาปจากนาจา คือความคาดหวังของผู้เป็นพ่อที่ต้องการเห็นลูกของตัวเองพ้นทุกข์และเป็นที่ยอมรับของสังคม

 

 

ทางฝั่งของราชามังกร ผู้ปกครองวังมังกรที่ปัจจุบันกลายสภาพเป็นเหมือนคุกนรกใต้ทะเล ได้คาดหวังกับเอ๋าปิ่ง บุตรชาย ที่ถือกำเนิดจากไข่มุกสวรรค์มาในเวลาเดียวกับนาจา ซึ่งเขาแบกความคาดหวังอันยิ่งใหญ่ของบิดาและความหวังของเผ่าพันธุ์มังกรเอาไว้ ว่าถ้าหากเขาสามารถกำจัดนาจาได้ก่อนวันที่จะเกิดสายฟ้าพิโรธ สวรรค์จะต้องเห็นคุณค่าของเผ่าพันธุ์มังกรและจะได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระเสียที

 

 

 

จะเห็นได้ว่าพ่อแม่ของนาจา คาดหวังให้ลูกของตัวเองเติบโตอย่างเป็นปกติและกลายเป็นคนดีของสังคม ส่วนพ่อของเอ๋าปิ่ง คาดหวังให้ลูกชายช่วยกอบกู้เกียรติและเผ่าพันธุ์ของตัวเอง ซึ่งเด็กแต่ละฝ่ายก็ล้วนแล้วแต่จะต้องต่อสู้กับชะตากรรมของตัวเองทั้งสิ้น ท่ามกลางการจับตามองของผู้ใหญ่ (ที่ทั้งรักและคาดหวัง) ตัวละครทั้งสองตัวนี้ จึงเปรียบเสมือนภาพจำลองของเยาวชนในยุคปัจจุบันทั่วโลก พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นผลผลิตของคนรุ่นก่อนที่ต้องการจะออกแบบลูกของพวกเขาให้เป็นไปตามความต้องการของสังคม หรือความคาดหวังของตัวเอง

 

 

นอกเหนือจากความรักแล้ว เด็กคนหนึ่งย่อมถูกสิ่งแวดล้อมโดยรอบสร้างสรรค์ให้เขามีพฤติกรรมบางอย่างขึ้นมา และพ่อแม่ก็คือคนกำหนดทิศทางให้พวกเขาเดินต่อไป จนกระทั่งเมื่อสุดทางเดิน เมื่อพบกับทางแยกแห่งทางเลือก เด็กเหล่านี้ก็ต้องตัดสินใจ “เลือก” ว่าพวกเขาจะไปตามทางที่พ่อแม่กำหนด หรือพวกเขาจะเขียนชีวิตใหม่ด้วยความคิดของพวกเขาเอง

 

เหล่านี้คือสารที่ “นาจา” ในเวอร์ชั่นล่าสุด ซึ่งพยายามบอกต่อให้กับผู้ชมอย่างเราคิดตามนั่นเอง