รีวิว Itaewon Class การใช้ชีวิตแบบหวานปนขมของเหล่า “คนนอก” (สปอยล์)
เป็นเวลาร่วม 8 สัปดาห์กับ 16 อีพีที่ Itaewon Class ซีรีส์ดราม่าสุดเข้มข้นที่ฉายทาง Netflix และ JTBC ค่อยๆ สร้างกระแสความนิยม ผู้ชมไต่ระดับความติดงอมแงมมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในอีพีสุดท้ายที่เพิ่งฉายไปเมื่อคืนวันเสาร์ที่ 21 มีนาคม ที่ผ่านมา สามารถทำเรตติ้งได้ถึง 16.548% เลยทีเดียว
เอาเข้าจริงพล็อตเรื่องของ Itaewon Class นั้นไม่ได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรเลย มันคือเรื่องราวของ “พัคแซรอย” หนุ่มเลือดร้อนที่ต้องสูญเสียพ่อผู้เป็นที่รักจากฝีมือของคนในตระกูลชาง โชคชะตานำพาให้เขาต้องเข้าไปอยู่ในคุก แต่กลับเป็นช่วงเวลาที่เขาได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง และออกมาแก้แค้นคนที่ฆ่าพ่อเขา ภายใต้การช่วยเหลือของเพื่อนใหม่ และมิตรภาพที่เกิดขึ้นภายในร้านที่ชื่อ “ทันบัม”
เพียงแต่ภารกิจการแก้แค้นของ พัคแซรอย นั้นไม่ได้ดุเดือดเลือดพล่านเฉกเช่นหนังแอ็กชั่นที่ตัวเอกมักจะเอ่ยประโยค “แกฆ่าพ่อฉัน” ซ้ำไปซ้ำมา แต่เขากลับใช้มันสมอง สัญชาตญาณ และความเชื่อในการใช้ชีวิตบริหารร้านทันบัม เพื่อล้มบริษัทอาหารอันดับหนึ่งของเกาหลีอย่าง ชางกา ที่ตระกูลชางเป็นผู้ดูแล
และไอ้เจ้า “ความเชื่อ” ของเถ้าแก่พัคแซรอยหัวเกาลัดคนนี้นี่แหละ ที่ทำให้ Itaewon Class แตกต่างจากซีรีส์ที่ว่าด้วยเรื่องการแก้แค้นหรือตามหาความฝันทั่วๆ ไป
นอกจากมวลบรรยากาศ “แมนๆ” ที่ตลบอบอวลอยู่ทั้งเรื่อง รักสามเศร้าและความจิ้นฟินจิกหมอนระหว่าง พัคแซรอย-โชอีซอ-โอซูอา ตัวเอกสองหญิงหนึ่งชาย และการลุ้นเอาใจช่วยให้เถ้าแก่ทำในสิ่งที่ต้องการแล้ว Itaewon Class ซึ่งแปรเปลี่ยนจากเว็บตูนมาเป็นซีรีส์ก็ยังมีประเด็นที่ติดอยู่ในหัวของผู้เขียนตลอดการรับชมทั้ง 16 อีพี นั่นก็คือ...
สถานะ “คนนอก” ของทุกตัวละคร นั่นเอง
ไม่ว่าจะเป็นตัวละครเอกหรือรอง พวกเขาเหล่านั้นคือ “คนนอก” ของ “อะไรสักอย่าง” อย่างแท้จริง
พัคแซรอย (แสดงโดย พัคซอจุน) และ โชอีซอ (แสดงโดย คิมดามี) อาจจะอยู่ในวิถีของคนนอกจากกรอบของสังคม ทั้งสองคือตัวแทนของคนที่ใช้ชีวิตตาม “ความเชื่อ” และ “สัญชาตญาณ” ของตนเอง ไม่เดินตามเส้นที่ใครบางคนขีดไว้ โชอีซอ เลือกที่จะไม่เรียนมหาวิทยาลัย กลับมาขอทำงานกับชายที่เพิ่งจะเจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง เพราะเชื่อว่าเขาคนนี้แหละ คือรักแท้ของเธอ ส่วน พัคแซรอย นอกจากการมุ่งหน้าดำเนินชีวิตที่เขาเลือกอย่างเถรตรงแล้ว สถานะการเป็นอดีตนักโทษก็ย่อมทำให้เกิด “การไม่ยอมรับ” จากคนอื่นได้อย่างง่ายดาย
โอซูอา (แสดงโดย ควอนนารา) อีกหนึ่งตัวละครเด่นใน Itaewon Class ก็สวมสถานะคนนอกจากการเป็นเด็กกำพร้า ใช้ชีวิตโดยลำพังมาโดยตลอด การเข้าไปทำงานในชางกา กรุ๊ป ก็ทำให้เธอกลายเป็นคนนอกกลายๆ ของร้านทันบัม ซึ่งมี พัคแซรอย ชายหนุ่มที่แอบชอบเธอ (และเธอก็ชอบเขาเช่นกันแต่กลับไม่แสดงออก) มากว่าสิบปีเป็นเจ้าของ จนกระทั่งเธอก็กลายเป็นคนนอกในชีวิตของพัคแซรอยไปโดยปริยาย เพราะท้ายที่สุดใจของเขาก็ไม่ได้อยู่กับหัวหน้าโออีกต่อไป
อีกหนึ่งคาแรกเตอร์หลักอย่าง ชางแดฮี (แสดงโดย ยูแจมยอง) ท่านประธานใหญ่แห่งชางกา กรุ๊ป ที่บากบั่นฟันฝ่าความยากลำบาก ค่อยๆ สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับบริษัทเพื่อไม่ให้ครอบครัวของตนของอดอยาก ทว่าระหว่างทางซึ่งเต็มไปด้วยวิธีการที่ผิด รวมถึงการมองเห็นการมีอยู่ของบริษัทมาเป็นอันดับหนึ่ง นั่นทำให้เขากลายเป็นคนนอกของชีวิตลูกชายทั้งสองไปโดยไม่รู้ตัว
นอกจากนั้นเหล่าแก๊งตัวละครรองทั้งหลายก็มีบทบาทการเป็นคนนอกอย่างเด่นชัด ไม่ว่าจะเป็น อดีตนักโทษเช่นเดียวกับเถ้าแก่ที่เคยมีดีแต่การใช้กำลังอย่าง ชเวซึงกวอน (แสดงโดย รยูคยองซู), ตัวละครทรานส์เจนเดอร์ มาฮยอนอี (แสดงโดย อีจูยอง) ที่แม้แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงในประเทศเกาหลีก็ยังไม่ยอมรับกันมากนักสำหรับเพศทางเลือก, คริส โทนี (แสดงโดย คริส ลีออง) ชายผิวสีเชื้อสายเกาหลี-แอฟริกัน ที่รูปลักษณ์ภายนอกแตกต่าง รวมไปถึงสองพี่น้องต่างแม่ ชางกึนวอน (แสดงโดย อันโบฮยอน) และ ชางกึนซู (แสดงโดย คิมดงฮี) ที่ต่างก็เป็นคนนอกของผู้เป็นพ่อตั้งแต่ต้นจนจบ หรือหากจะมองเรื่องความรัก กึนวอน และ กึนซู ก็ไม่ต่างอะไรกับการเป็นคนนอกหัวใจของ ซูอา และ อีซอ เช่นเดียวกัน
แล้ว “คนนอก” เหล่านี้... ต้องการอะไร?
คำตอบง่ายๆ คือ “การยอมรับ” นั่นไง
แม้จะมุ่งหน้าแก้แค้นให้พ่อ ทว่าพัคแซรอยก็ต้องการการยอมรับจากใครบางคน จะเห็นได้ว่า เขาใช้ชีวิตผ่านความเชื่อ แต่ในขณะเดียวกันก็จมทุกข์อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน การเข้ามาโอบอิงชีวิตของ โชอีซอ ก็ทำให้เขารู้ว่าความสุขที่แท้คืออะไร, โชอีซอ แน่นอนว่าเธอต้องการการยอมรับจากแม่ และชายผู้เป็นที่รักอย่าง พัคแซรอย ที่มองข้ามเธอมาตลอด, โอซูอา ก็อยากให้พัคแซรอยเข้าใจในหนทางที่เธอเลือกและสิ่งที่เธอทำ, สองพี่น้องตระกูลชาง ต้องการการยอมรับจากพ่อและหญิงที่พวกเขาแอบชอบ, ชเวซึงกวอน มาฮยอนอี และ โทนี เรียกร้องการยอมรับจากสังคมภายนอก
แม้ว่า Itaewon Class จะจบลงแล้ว แม้ว่าบางตัวละครจะประสบความสำเร็จในการได้รับการยอมรับ ทว่าก็ต้องยอมรับว่า บางตัวละคร “ไม่เคย” ได้รับการยอมรับที่เขาหรือเธอต้องการแม้แต่นิดเดียว
นั่นสะท้อนไปยังโลกแห่งความเป็นจริง เราต้องยอมรับว่า ยังมี “คนนอก” อีกมากมายที่รอการยอมรับจากใครบางคนหรือแม้กระทั่งจากสังคม แต่การจะได้รับการยอมรับ ก็ใช่ว่าเพียงแต่จะเรียกร้องด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียว พวกเขาต้องพิสูจน์ด้วยการกระทำ และก็ใช่ว่าก็ใช้เวลาเพียงปีหรือสองปี
เพราะบางคนอาจใช้ระยะเวลาทั้งชีวิต ในการถูกยอมรับ...
สิ่งที่ผู้เขียนชื่นชอบเป็นอย่างมากคือ Itaewon Class ได้ดึงคาแรกเตอร์คนนอกเหล่านี้มามีบทบาทสำคัญในทุกอณูของซีรีส์ นั่นทำให้ผู้ชมหรือคนภายนอกได้รู้ว่า พวกเขามีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ แม้ว่าอาจจะใช้ชีวิตแตกต่างไปจากถนนที่มีคนกำหนดไว้ไปบ้าง จะมีคนมองว่าพวกเขาคือขบถทางสังคมที่เต็มไปด้วยความดื้อรั้นอยู่บ้าง แต่หากมองในอีกแง่ คนนอกเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยความหาญกล้าในการใช้ชีวิตต่างหาก รวมไปถึงเพลงประกอบที่... ขออภัยนะครับที่ต้องใช้คำว่า “โคตรเพราะ” เลย
อย่างไรก็ตาม ความแข็งแรงของคาแรกเตอร์ที่เด่นชัด บทที่ข้นคลั่ก (เขียนโดย กวางจิน) และเรื่องราวที่น่าติดตาม แต่ Itaewon Class ก็ยังมีจุดอ่อนซึ่งไม่สามารถมองข้ามไปได้ ความเนือยในบางอีพีที่ไม่สามารถกระตุ้นอะดรีนาลีนให้พลุ่งพล่านดังเช่นช่วงแรกๆ ได้ หรือแม้แต่อีพีท้ายๆ ที่ความเดือดดาลแปรเปลี่ยนไปเป็นเมโลดราม่าสุดจิ้นที่หลายคนถึงกับยี้ แม้ว่าจะมีซีนคลายปมระหว่างพ่อ-ลูกที่ยอดเยี่ยมเอามากๆ แต่ภาพรวมในช่วงท้ายก็ถือว่าเป๋ไปไม่น้อยเหมือนกัน
ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกเส้นทางชีวิตของตนเอง จะใช้ชีวิตตามความเชื่อ หรือจะตามใคร ก็แล้วแต่ใจของคนๆ นั้น แต่การยอมรับในตัวตนที่เขาเลือกต่างหากที่สำคัญกว่า...
และหากตัดสินใจเลือกแล้ว โซจูที่ดื่มเข้าไปจะหวานหรือขม... ก็ต้องยอมรับมันล่ะนะ
อัลบั้มภาพ 34 ภาพ