[รีวิว] ข้านี่แหละองค์หญิงสาม ซีรีส์สายฮา ดราม่านิดหน่อย

เห็นชื่อตัวแสดงนำเป็น จ้าวลู่ซือ ก็แทบจะการันตีความฮาแบบน่ารัก ๆ โก๊ะกังของนางเอกกันได้ในระดับหนึ่งเลย จนเหมือนเป็นโลโก้ประจำตัวเธอไปแล้ว เพราะแต่ละเรื่องที่นางเอกสาวน่ารักน่าหยิกที่มีอายุเพียง 21 ปีคนนี้แสดงทีไร มักจะออกมาในแนวโก๊ะกังกาละมังแตกแทบทุกเรื่อง ไล่เลียงมาจาก ฮ่องเต้ที่รัก (Oh! My Emperor), I Hear You, บุปผาวสันต์ จันทราสารทฤดู (Spring Flower), หมออัจฉริยะ (Prodigy Healer ), ลิขิตรักสามพันปี (The Killing Of Three Thousand Crows)

เรื่องไหนถ้าจ้าวลู่ซือไม่โก๊ะไม่รั่วก็เหมือนจะไม่ใช่ตัวจริงและเรื่องนี้ก็ไม่พลาด ข้านี่แหละองค์หญิงสาม เล่าเรื่องของ เฉินเสี่ยวเชียน (จ้าวลู่ซือ) นักเขียนบทละครที่ตั้งใจทำงานตามความฝันที่อยากจะสร้างผลงานละครระดับมาสเตอร์พีซที่มีผู้หญิงเป็นตัวเด่น แต่แล้วเธอก็ต้องมาพบกับอุปสรรคเมื่อบทละครของเธอโดนพระเอกชื่อดัง นักแสดงใหญ่แห่งยุคสั่งหยุดงานและวิจารณ์ว่าบทของเธอยังไม่ดีพอ

แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจ้ะ เมื่อเธอหลับแล้วหลุดเข้าไปในโลกคู่ขนานนั่นก็คือ โลกในนิยายของตัวเอง!!! หลุดไปไม่หลุดเปล่าดันไปสวมบทบาทเป็น องค์หญิงสามเฉินเชียนเชียน (จ้าวลู่ซือ赵露思)แห่ง เมืองฮวาหยวน เป็นนางร้ายขี้แย่ง เก่งวรยุทธ แต่สมองทึบชอบสำเริงสำราญ เอาแต่ใจและจ้องทำร้าย เฉียนฉูฉู่ (โจวจื่อซิน 周紫馨) นางเอกของเรื่องที่เป็นพี่สาวแต่อายุสั้นเพราะจะต้องถูก องค์ชายหานซั่ว (ติงอวี่ซี 丁禹兮 ) แห่ง เมืองเสวียหู่ ฆ่าตายในวันแต่งงานภายในตอนที่สาม วาร์ปมาทั้งทีแต่ดันวาร์ปมาเป็นนางอิจฉาและต้องตายภายใน 3 ตอนซะงั้น ทำไงดีอ่ะทีนี้ เธอก็ต้องเอาตัวรอดสิ ฉันจะมาตายในบทละครตัวเองไม่ได้ เรื่องราววุ่น ๆ ก็เกิดขึ้นหลังจากนี้นี่แหละ

บทมีการเสียดสี จิกกัดเรื่องชนชั้นทางสังคม

นิยายที่เธอเขียนแบ่งเป็นสองเมืองคู่อริคือ เมืองฮวาหยวน กับ เมืองเสวียหู่ เธอเขียนให้เมืองฮวาหยวนปกครองโดยผู้หญิง มีท่านเจ้าเมืองเป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะทำอะไรในเมืองนี้ผู้หญิงถือเป็นใหญ่ ประมาณเมืองลับแลที่ผู้หญิงมีอำนาจทางการทหาร การเมืองการปกครอง มีคุณค่าเหนือผู้ชาย เป็นผู้นำเป็นหัวหน้าครอบครัว บ้านไหนมีลูกถ้าคลอดออกมาเป็นผู้ชายนี่ถือว่าอาภัพอับโชค ธีมของเมืองนี้ว่าจิกกัดแล้ว บทในบางช่วงยังขยี้เข้าไปอีกด้วยการให้ผู้ชายเป็นทาส เป็นบ่าว เป็นชนชั้นล่าง ไม่มีสิทธิ์ได้เรียนหนังสือหรือเป็นขุนนาง เป็นสิ่งมีชีวิตที่ตายไปก็ไม่น่าเสียดายเท่าผู้หญิง

บรรดาพ่อบ้านในเมืองต่างสรรหายาดีมาแบ่งปันกัน เพื่อให้โอกาสหน้าภรรยาของตนจะคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิงเพื่อสืบตระกูลและจะได้เชิดหน้าชูตากับเขาได้บ้าง มีสำนักการสังคีตที่ภายในสำนักจะมีบรรดาหนุ่ม ๆ ไว้คอยบริการสตรี ดีดพิน ร่ายรำ ชงเหล้า ให้ความสำเริงสำราญกับสตรีที่มาใช้บริการ ซึ่งแน่นอนว่าองค์หญิงสามนางเป็นแขกประจำเลยจ้ะ

ส่วน เมืองเสวียหู่ ถือเป็นเมืองคู่อริที่มีเจ้าเมืองเป็นผู้ชาย ปกติธรรมดาเหมือนแคว้นทั่ว ๆ ไป แต่องค์ชายหานซั่ว เจ้าเมืองน้อยเป็นโรคหัวใจและจะต้องตายภายในอายุ 20 ถ้าไม่ได้กระดูกมังกร สมบัติล้ำค่าของเมืองฮวาหยวนมากินเพื่อเป็นยารักษา หานซั่วก็เลยจะมาแต่งงานกับเฉินฉูฉู่เพื่อขโมยกระดูกมังกรและจะยกพวกมายึดเมืองนี้ซะ แต่ถูกองค์หญิงสามเฉินเชียนเชียนชิงตัวเจ้าบ่าวมาแต่งเองซะก่อน ด้วยการ ใช้อำนาจชิงตัวกลางตลาด

ชูความน่ารักโก๊ะกังของนางเอก

เรื่องนี้ความน่ารักโก๊ะกังของ จ้าวลู่ซือ เอาไปเลยเต็ม 10 ไม่หลุดคอนเซ็ปต์เลยจริง ๆ นางเอกคนนี้ ตามบทแล้วหานซั่วจะวางยาองค์หญิงสามในวันแต่งงาน แต่เมื่อนางเอกหลุดเข้ามาเล่นบทที่ตัวเองเขียน เธอก็จะต้องเอาชีวิตรอดด้วยการพลิกเกมร้ายให้กลายเป็นดีให้ได้ เพราะเธอวาร์ปมาแบบเป็นตัวเองสุด ๆ คือไร้วรยุทธและโก๊ะกัง เธอก็คิดวิธีสารพัดเลยจ้ะ เพื่อหลบหลีกหานซั่วที่จ้องจะสังหารเธอและ เผยเหิง (เซิ่งอิงหาว 盛英豪) หนุ่มหล่อลูกแม่ทัพใหญ่ที่เป็นคู่หมั้นแบบดองเค็มเพราะเกลียดเธอ ระหว่างที่หลุดเข้าไปในบทที่ตัวเองเขียน เธอก็ทำเอาทั้งหานซั่วและเผยหิงตกหลุมรักเธอจนเกิดเป็นศึกชิงนางซะอย่างนั้น “ไม่สิ ต้องไม่เป็นงี้สิพระเอกต้องได้กับนางเอก นางเอกที่วางไว้คือเฉินฉูฉู่นะ”

มีสาระซ่อนเร้นในความคอมเมดี้

เมื่อเธอวาร์ปไปแบบเป็นตัวเองสุด ๆ ความเป็นคนใส ๆ น้ำใจงามของนางเอกก็ทำให้ใครต่อใครต่างหลงรักและอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ โดยเฉพาะพระเอกอย่างหานซั่วที่ตกหลมรักเข้าจังเบ้อเร่อ ไหนจะเผยเหิงที่เมื่อก่อนเกลียดองค์หญิงสามเข้าไส้ ก็เปลี่ยนมาเป็นรักและอยากปกป้องดูแล เพราะความมีน้ำใจไร้ที่ติของเธอเองที่เห็นค่าความเป็นมนุษย์ของผู้ชาย อย่างที่ไม่มีสตรีนางไหนในเมืองฮวาหยวนเคยทำ เรื่องนี้ก็เลยยืนยันความจริงที่ว่า คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่เพศกำเนิด หากแต่อยู่ที่การกระทำหลังจากเกิดมาแล้วมากกว่า ถือเป็นการตั้งใจใส่สัจธรรมลงมาในละครอารมณ์ดีเรื่องนี้แบบเนียน ๆ แต่ก็สังเกตเห็นได้ชัดเชียวแหละ เป็นการยืนยันความเท่าเทียมของความเป็นมนุษย์ที่กำลังบอกว่า อย่าเลือกที่รักมักที่ชังอีกเลย ไม่ว่าเพศหญิง เพศชาย ก็ทำคุณประโยชน์ให้บ้านเมืองได้เหมือนกันนะ

คอมเมดี้ใส ๆ แบบเป็นธรรมชาติ

เรื่องนี้ดูขำก็ขำ ดูฟินก็ฟินแบบไม่มีอะไรกั้น เพราะหานซั่วหลงไหลในตัวเฉินเชียนเชียนซะจริง ๆ และเขาเสิร์ฟเมนูเหล่านี้มาให้แบบตลอดทั้งเรื่อง ไม่ได้ขำก๊ากตัวโยกตัวโยนแต่เป็นละครอารมณ์ดีที่ดูแล้วไม่มีเบื่อ มุกฮามาเรื่อย ๆ แบบกระจัดกระจาย แต่ถามว่าฟินจิกหมอนนี่มีไหม ก็บอกเลยว่าหมอนขาดกับบทที่ใส่มาให้พระเอก-นางเอกแบบพอดิบพอดี ตัวร้ายเป็นตัวร้ายที่เข้าใจใด้ว่าทำไมร้าย ทุกคนมีเหตุผลไม่พร่ำเพรื่อ ถึงจะมีบางช่วงที่ดูเนิบนาบไปสักหน่อย แต่ก็เพียงประเดี๋ยวประด๋าวไม่ถึงกับทำให้เราเบื่อจนอยากจะเท

เรื่องนี้ชุดสวยด้วยนะ จริง ๆ ซีรีส์จีนแนวย้อยยุคคอสตูมเขาแน่นแทบจะทุกเรื่องอยู่แล้ว ความอลัง งานผ้างานพลิ้วต้องมี งานผมงานเครื่องประดับต้องมา ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าเรื่องไหน ๆ โดยเฉพาะชุดแต่งงานในต้น Ep ขององค์หญิงสามนี่ ชอบลายปักและงานหัวขององค์หญิงมาก ใครยังไม่เคยดูอยากให้สังเกตในจุดนี้ด้วยค่ะ ว่างามงดหยดย้อยจริง ๆ

ซีรีส์มีทั้งหมด 24 ตอนนะคะ ดูสบาย ๆ ได้เพลิน ๆ แถมยังทำให้เราอารมณ์ดีซะอีกด้วย เรื่องมันก็จะดำเนินไปจนถึง ในที่สุดนางเอกก็ได้เรียนรู้ว่าทำไมบทละครของเธอจึงไม่สมจริง ก็เห็นข้อบกพร่องกับตาตัวเองนั่นแหละ แต่…เธอจะเดินทางกลับมาในโลกปัจจุบันได้ไหม จะแก้ไขบทละครให้เป๊ะปังได้ยังไงก็ติดตามกันได้ที่ WeTV จ้ะ

ข้านี่เเหละองค์หญิงสาม the romance of tiger and rose

• กำกับ : Cha Chuan Yi
• เขียนบท : Nan Zhen
• ผู้ผลิต: Qi Shuai
• บริษัท : Tencent Penguin Pictures, Orange Image
• ช่องทางรับชม : WeTV