Oh Wonder ปลื้มหนัก! แฟนเพลงชาวไทยร้องตามกันได้ทุกเพลง

นอกจากจะต้องประหลาดใจกับบัตรคอนเสิร์ตที่ sold out ภายในเวลา 8 นาที จนทนกระแสเรียกร้องไม่ไหว ต้องเปิดรอบที่ 2 แล้ว (ซึ่งแน่นไม่แพ้รอบแรก) เรายังต้องประทับใจกับแฟนเพลงชาวไทยที่น่ารักมากๆ ที่ร้องเพลงตามดูโอหนุ่มสาว Josephine และ Anthony (ที่น่ารักไม่แพ้กัน) ได้ทุกเพลง! ย้ำ! ทุกเพลง! ไม่ว่าจะเพลงเก่าเพลงใหม่ ก็ร้องตามกันกึกก้องทุกท่อน ให้อารมณ์อบอุ่น และอินตามกับบรรยากาศในคอนเสิร์ตไปได้ง่ายๆ จนแทบไม่อยากให้จบเลยล่ะ

เราเข้ามารอ Oh Wonder ตั้งแต่ 19.30 น. ดีเจเปิดเพลงแดนซ์รอ รอไปจนถึง 2 ทุ่ม ก็เปลี่ยนมาเปิดเพลงเฉยๆ แทน จากตอนแรกที่คนไม่ค่อยแน่น แต่ยิ่งดึกก็ยิ่งแน่น จากที่เราจองพื้นที่ยืนเอาไว้อย่างดิบดี เมื่อมีคนเข้ามาเรื่อยๆ เลยกลายเป็นว่าเราเข้ามาอยู่ในโซนยีราฟ มีแต่ผู้ชายสูงๆ เต็มไปหมด ด้านซ้ายมือเป็นโซนสเมิร์ฟ เป็นที่จับจองของผู้หญิงตัวเล็กหลายคน นึกเสียดายว่า “ทำไมฉันไม่ได้ไปอยู่โซนนั้น” แต่นาทีนั้นทำอะไรไม่ได้ เพราะคนแน่นจนขยับร่างไม่ได้ เวลาผ่านไปจนถึง 20.45 น. ผู้ชายตัวหนาและสูงใหญ่ข้างหน้าเราเรียกผองเพื่อนมายืนข้างหน้าเราอีก #ผมนี่กุมหัวเลย

แต่เราจะไม่เอาบรรยากาศรอบข้างมาทำให้เราหมดสนุกเด็ดขาด ต่อให้เราต้องเขย่งเท้าดูหน้า Josephine กับ Anthony เราก็ยอม (แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ) เมื่อโชว์เริ่มตอน 21.00 น. เปิดตัวด้วย “High On Humans” แทร็คเก๋ๆ จากอัลบั้มล่าสุด Ultralife ปลุกพลังวัยรุ่น ที่ส่วนใหญ่อายุอยู่ที่ 20 ต้นๆ ให้ขย่มตัวไปมาได้ (เต้นไม่ได้เพราะแน่นมาก) สมาร์ทโฟนนับสิบถูกยกขึ้นมาบันทึกภาพของดูโอสุดน่ารักคู่นี้ รวมไปถึงแบ็คกราวนด์ OW ตัวใหญ่ที่ไฟกระพริบไปตามจังหวะดนตรี และเปลี่ยนสีไปตามธีมของเพลงได้อย่างเรียบง่าย แต่สวยงาม

ระหว่างเพลง เราได้ยินคำกล่าวทักทาย “สวัสดีค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” ตอนจบเพลงอย่างชัดเจนจาก Josephine เสียดายที่เราได้ยินแต่เสียงเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะในโซนที่เราอยู่ได้เห็นแค่มือของเธอที่ล่องลอยเวลาร้องเพลง และเห็นแค่ส่วนศีรษะของ Anthony เท่านั้น (เบียดกันแน่นขนาดไหนถามใจเธอดู) Josephine ทำหน้าที่พูดคุยกับคนดูเป็นหลัก โดยมี Anthony ยืนหัวเราะๆ และพูดเสริมบ้างเป็นบางครั้ง

เธอพูดถึงประสบการณ์ที่เธอมาเที่ยวเมืองไทยกับ Anthony เมื่อ 7 ปีที่แล้ว เธอเล่าติดตลกว่าเธอได้เจอกับผู้ชายที่บอกพวกเธอว่าเป็นเจ้าของ MBK และพาเธอไปเลี้ยงข้าว แต่สุดท้ายไปจบลงที่ร้าน McDonald กับเมนูพายแอปเปิ้ล แล้ว Josephine ก็เล่าแบบขำๆ ว่า “ฉันไม่ได้คิดว่าจะเป็นแบบนี้นี่นา” และแน่นอน เธอไม่ลืมที่ขอบคุณแฟนเพลงชาวไทย ที่สร้างประวัติการณ์บัตรขายหมดภายใน 8 นาที ซึ่งเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขามีโชว์มา และสัญญาว่าจะกลับมาอีกครั้งแน่นอน (และหวังว่าจะเจอเจ้าของ MBK ที่ว่าคนนั้นด้วย Josephine กล่าว)

ไม่ว่า Oh Wonder จะหยิบแทร็คเก่า หรือใหม่ แฟนเพลงก็ร้องตามกันได้อย่างคล่องปาก ทั้ง “Dazzle” “Without You” เพลงเก่งของวง ที่เสียงของแฟนเพลงดังกว่าปกติ “Lifetimes” ที่เรารอแร็ปตาม Anthony อย่างตั้งอกตั้งใจ (และเรามั่นใจว่าฮีต้องเห็นเราแน่ๆ 555) “All We Do” ที่หนุ่ม Anthony ปล่อยให้แฟนเพลงได้ร้องตามกันเต็มที่ “Landslide” “Heavy” เพลงจังหวะมุ้งมิ้ง ซิงเกิลล่าสุด ที่ถึงจะเป็นเพลงใหม่ แต่แฟนเพลงก็ให้การตอบรับดีไม่แพ้เพลงเก่าๆ หรือจะพักซึ้งให้หายเหนื่อยใน “White Blood” ก็ดึงให้แฟนเพลงดำดิ่งไปกับอารมณ์หม่นๆ ตามแบบฉบับดนตรีในช่วงแรกๆ ของวงได้ดีเช่นกัน และแน่นอนว่าเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของเราด้วย

ดำดิ่งในห้วงของความหม่นหมองไปแล้ว Anthony กับ Josephine ก็ดึงพวกเรากลับขึ้นมาจากหลุม แล้วมาแดนซ์สะบัดกับ “Lose It” ต่อด้วย “Body Gold” ที่อักษร OW ถูกเปลี่ยนให้เป็นสีเหลืองทองตามชื่อเพลง ก่อนจะไปที่ “Midnight Moon” และจบโชว์ด้วย “Technicolour Beat”

แต่แน่นอนว่ายังไม่ใช่เวลากลับบ้านกันจริงๆ ถ้าไม่มีช่วง encore เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เราได้ยินแฟนเพลงตะโกนว่า encore แทนที่จะเป็นชื่อวงตามที่เราเคยได้ยินในคอนเสิร์ตใหญ่ๆ ทำให้เรารู้ได้อีกอย่างว่าแฟนเพลงของ Oh Wonder มีความอินเตอร์สูงพอสมควร ทั้งคู่ไม่ปล่อยให้แฟนเพลงรอนาน พวกเขากลับมาพร้อมเพลงสุดฟรุ้งฟริ้ง ที่น่าจะเอาไว้ใช้แสดงสดโดยเฉพาะอย่าง “Ultralife” และแน่นอน แฟนเพลงก็แดนซ์กันยับเช่นกัน (เท่าที่พอจะขยับร่างกันได้) และจบโชว์ครั้งนี้จริงๆ ด้วย “Drive” แทร็คจากอัลบั้มแรก ที่แฟนเพลงต่างช่วยกันร้อง Loving you, loving you กันดังลั่น

สิ่งที่ประทับใจอีกอย่าง คือตอนจบของโชว์ ที่มีเสียงกริ๊ด และปรบมือให้ดังยาวนาน และต่อเนื่อง ดังจนศิลปินกลับเข้าไปหลังเวทีแล้ว แฟนเพลงยังคงตะโกนให้กำลังใจ และปรบมือกันไม่หยุด ช่วงพากันเดินออกจากคลับเล็กๆ ก็ยังชะลอถ่ายรูปป้ายไฟ OW บนเวทีกันจนทีมงานไม่กล้าดึงไฟเก็บเลยทีเดียว

ถ้าไม่นับสถานที่ที่ค่อนข้างเล็ก และมีคนดูจำนวนมากจนทำให้เราขยับร่างกายอย่างยากลำบาก รวมถึงเวทีที่ถ้าสูงขึ้นอีกนิด จะทำให้คนด้านหลังเห็นศิลปินได้ง่ายกว่านี้แล้ว นอกจากก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ในการชมคอนเสิร์ตที่ดีครั้งหนึ่งของเราเหมือนกัน อย่างที่เราบอกว่าเราประทับใจวัฒนธรรมในการฟังเพลงของแฟนเพลงชาวไทยในครั้งนี้ แม้ว่าจะมีช่วงแรกๆ ของเพลง (แทบทุกเพลง) ที่จะมีคนชูมือถือขึ้นมาเก็บภาพ เก็บคลิปกันจนบดบังทัศนวิสัยของเราไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ถือกันตลอดทั้งเพลง และยังส่งเสียงร้อง ส่งเสียงกริ๊ดได้อย่างถูกจังหวะจนไม่ได้รู้สึกถึงความน่ารำคาญอย่างที่เราเคยเจอในบางงาน

ขอให้ทั้งคู่ยังจำความประทับใจของแฟนเพลงชาวไทยเอาไว้ได้ แล้วแวะมาหาพวกเราอีกครั้ง รับรองว่าคราวหน้าพวกเราจะต้องทำลายสถิติ 8 นาทีได้อย่างแน่นอน

 

 

 

ขอขอบคุณ VIJI Corp ค่ะ