เรียบง่าย เก๋าเกม ทรงพลัง ใน Incubus Live in Bangkok

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตามที่ทำให้คุณพลาดโอกาสในการชมคอนเสิร์ตของวงอัลเทอร์เนทีฟร็อครุ่นเก๋าอย่าง Incubus ไปเมื่อคืนวันที่ 15 ก.พ. 2018 ที่ผ่านมา อาจจะเคยดูคอนเสิร์ตของพวกเขามาแล้วเมื่อหลายปีก่อน เพราะครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ 4 ที่แล้วที่ Incubus ได้มาแสดงสดที่ประเทศไทย หรืออาจจะไม่ได้ติดตามผลงานของพวกเขามานานแล้วเลยไม่อินเหมือนช่วงแรกๆ แต่ขอบอกเลยว่า “คุณพลาดแล้วล่ะ” เพราะจำนวนครั้งในการมาเมืองไทยของพวกเขา ไม่ได้ทำให้โชว์ของพวกเขาลดความน่าสนใจ หรือลดความเดือดลงเลยแม้แต่นิดเดียว

ครั้งนี้ผู้จัดอย่าง Miracle Management เลือกจะให้หนุ่มๆ Incubus ทั้ง Brandon Boyd (ร้องนำ), Mike Einziger (กีตาร์, เปียโน), José Pasillas II (กลอง), Chris Kilmore (เทิร์นเทเบิล, คีย์บอร์ด, ซินธิไซเซอร์) และ Ben Kenney (เบส) มาระเบิดความมันกันที่ BCC Hall เซ็นทรัลพลาซา ลาดพร้าว บรรยากาศแน่นขนัดตั้งแต่ช่วงเย็น แฟนเพลงมารอกันบริเวณหน้าฮอลล์ที่พื้นที่อาจจะไม่ใหญ่โตนัก และจับจ่ายใช้สอย official merchandise กันอย่างคึกคัก รวมถึงได้ฟังเพลงมันๆ เป็นการอุ่นเครื่องจากการเปิดแผ่นของ ดีเจ.ซี๊ด-นรเศรษฐ หมัดคง ผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการเพลงบ้านเรามาอย่างยาวนาน เวลาดี 20.30 น. ตามกำหนดการณ์เป๊ะๆ ไฟในฮอลล์ดับลง สมาชิก Incubus ทั้ง 5 ก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวทีอย่างเรียบง่าย แต่นั่นก็เป็นสัญญาณที่ดีว่าโชว์ในครั้งนี้เริ่มต้นได้สวย และทุกอย่างน่าจะเป็นไปตามแพลนที่วางกันเอาไว้ได้ไม่ยาก

 

 

ใครที่เตรียมฟังเพลงตามเซ็ตลิสต์ของประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซีย ที่พวกเขาเพิ่งไปแสดงก่อนมาไทยได้เพียง 2 วัน คงจะมีงงๆ กันบ้าง เพราะนอกจากเพลงที่เล่นจะไม่เหมือนกันเสียเยอะแล้ว ยังสลับการเรียงลำดับเพลงใหม่หมด ที่ประเทศไทย Incubus เลือกที่จะปลุกอารมณ์แฟนเพลงด้วย “Glitterbomb” ผลงานจากอัลบั้มล่าสุด 8 แม้ว่าจะเป็นเพลงจากอัลบั้มใหม่ แต่ก็พอจะทำให้แฟนๆ ในฮอลล์เริ่มโยกหัวตามจังหวะเพลงกันได้ไม่ยาก  เมื่อเครื่องเริ่มติด Incubus จึงเริ่มแทรกเพลงเก่าที่นำมาเล่าใหม่กี่ครั้งก็ยังมันเหมือนเดิมอย่าง “Circles” สลับกับเพลงใหม่ “Nimble Bastard” และเพลงที่ทำให้ทั้งฮอลล์ร้องตามกันได้อย่างสุดเสียง “Anna Molly”

บรรยากาศเริ่มเดือดขึ้นตามลำดับ Incubus จึงเสิร์ฟขบวนเพลงฮิตยุค 2000 ต้นๆ มาให้แฟนๆ ได้ตะโกนร้องตามกันจนหายคิดถึง ไม่ว่าจะเป็น “11am”, “Megalomaniac”, “Nice to Know You”, "Paper Shoes" ไปจนถึงเพลงในยุค ‘90s ปลายๆ ที่โหมกระหน่ำดีกรีความเดือดแบบไม่ยั้งอย่าง “Vitamin”, “Pardon Me”, “Stellar” และเพลงชาติอย่าง “Drive” กับการเรียบเรียงใหม่ซึ่งเริ่มต้นด้วยเสียงเปียโนแทนที่จะเป็นกีตาร์อะคูสติก คั่นจังหวะให้แฟนเพลงได้หายใจหายคอ โดยที่ Brandon Boyd ยื่นไมค์ให้แฟนเพลงได้ร้องตามกันได้กระหึ่มฮอลล์ ดูจากรอยยิ้มของเขาแล้ว แฟนเพลงชาวไทยไม่ได้ทำให้เขาผิดหวังแน่นอน

 

 

ในส่วนของเพลงจากอัลบั้มใหม่อย่าง 8 แม้ว่าแฟนๆ จะไม่ได้ร้องตามกันกระหึ่มเหมือนเพลงฮิตเก่าๆ แต่ต้องยอมรับว่าดนตรีของ Incubus ยังคงเป็นสไตล์ Incubus เหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นอัลบั้มไหนก็ตาม เพราะฉะนั้นเพลงอย่าง "State of the Art" และ "Loneliest" ก็ยังสะกดคนดูเอาไว้ได้อยู่หมัดเหมือนเดิม

ความเจนเวทีของ Brandon Boyd ทำให้แฟนๆ ตะลึงกับความสามารถของเขาในหลายๆ จุด ทั้งเสียงร้องที่ยังคงทรงพลังราวกับถอดออกมาจากซีดี การขยับตัวไปมาบนเวที เอนเตอร์เทนคนดูอย่างเป็นธรรมชาติ สลับไปตีเพอร์คัสชั่นบ้าง เล่นกีตาร์บ้าง ถอดเสื้อเล่นตามแบบฉบับของ Incubus และยังพูดคุยกับแฟนเพลงอย่างเป็นกันเอง แม้ว่าจะไม่ได้ทักทายอะไรมากมายนัก แต่เราก็สัมผัสได้ถึงความง่ายๆ สบายๆ ของเขา แม้กระทั่งการแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้เขาบนเวทีก็เป็นไปอย่างเรียบง่าย (สุดๆ) ที่บรรดาแฟนเพลงในฮอลล์ร้องเพลงวันเกิดให้เขาพร้อมเสียงกีตาร์คลอเบาๆ และจบเพียงเท่านั้น แต่หลังจากการแสดงผ่านไปครึ่งทาง แล้วได้ยิน Brandon พูดว่า “It’s the best birthday ever.” รวมถึงบอกว่า เขาเพิ่งจะอายุแค่ 21 เองนะ ... แค่นี้ก็เอาใจแฟนเพลงชาวไทยไปได้แล้ว

 

 

 

Incubus ไม่ได้มีดีแค่นักร้องนำสุดเท่คนนี้ เพราะการแสดงในแต่ละเพลง สมาชิกทุกคนในวงได้มีโอกาสโชว์สกิลของตัวเองกันอย่างเต็มที่ แม้ว่าจะไม่ดุเดือดเลือดพล่านเหมือนสมัยสิบยี่สิบปีที่แล้ว อาจจะมีพาร์ทที่เนือยๆ อยู่บ้างด้วยวัยที่เพิ่มมากขึ้น แต่ภาพที่เห็นบนเวทีกลับกลายเป็นความ "เก๋า" ที่เข้ามาแทนที่ ลูกเล่นเฟี้ยวฟ้าวในไลน์กลองของ Jose น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด เน้นการเป็นกระดูกสันหลังของวงอย่างเต็มที่มากขึ้น (ทั้งๆ ที่ในสมัยก่อนอาจขอแย่งซีนเพื่อนร่วมวงบ้างในบางครั้งจากลูกกลองที่เหนือความคาดหมาย), Mike และ Ben ยืนประจำการตำแหน่งกีตาร์กับเบสแบบนิ่งๆ มากกว่าแต่ก่อน มีเพียง Chris ที่ยังขอโชว์ลีลาสแครชแผ่นไขว้หลังให้ได้ดูกันเป็นบุญตา อย่างไรก็ตาม บอกตามตรงว่าพวกเขาคือยอดฝีมือในแวดวงดนตรีที่เล่นสดได้ยอดเยี่ยมอีกวงหนึ่งอย่างแท้จริง แม้ว่าอายุจะขึ้นเลขสี่ขนาดนี้แล้วก็ตาม

แม้ว่า BCC Hall จะเป็นฮอลล์ขนาดย่อมๆ แต่ขอชื่นชมระบบเสียงที่ทำออกมาได้ดี คุณภาพเสียงคมชัดไม่เบาไม่ดังจนเกินไป แม้ว่า "ความหนา" ในวิถีของซาวด์ร็อคอาจจะไปไม่ถึงจุดที่รู้สึกว่า "เพอร์เฟกต์" เพราะโทนของซาวด์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ย่านแหลมมีบทบาทมากกว่าย่านต่ำอยู่พอสมควร แต่กระนั้นก็ยังทำให้แฟนเพลง Incubus โยกหัวตามกันอย่างเมามัน ในขณะที่วิชวลแบบ Less in more ที่เห็นเป็นแค่ฉากวงกลมเล็กๆ แบบนั้น แต่ภาพสวยมาก เลือกโทนสีและอารมณ์ของภาพได้เข้ากับเพลงที่เล่น แสง และสีบนเวทีก็ทำได้ดี และสอดคล้องกับฉากด้านหลังจนทำให้เรามองข้ามขนาดของเวที และขนาดโดยรวมของฮอลล์ไปได้เลย

มีเพียงความหงุดหงิดเล็กน้อยระหว่างการรับชมในตอนที่เรายืนอยู่หน้าแผงมิกซ์คอนโทรล เมื่อเจ้าหน้าที่เข็นเครื่องดื่มที่จัดจำหน่ายภายในงานมาเพิ่มเติมที่บูธโดยใช้พื้นที่ตรงนั้นเป็นเส้นทาง แม้รถเข็นจะไม่ได้ใหญ่โตมโหฬาร แต่เราแค่รู้สึกว่า น่าจะมีเส้นทางอื่นไหมที่ไม่ไปรบกวนผู้ชมระหว่างดูคอนเสิร์ต เพราะเจ้าหน้าที่เข็นรถมาที ก็ต้องหลบที แถมไฟฉายที่ส่องทางก็สว่างจ้า เรียกได้ว่าหลบให้พี่เขาอยู่หลายรอบเลยล่ะ

 

 

ปิดท้ายโชว์ด้วยเพลงชาติย่อมๆ อีกเพลงอย่าง “Wish You Were Here” ที่ปิดจบด้วยเซอร์ไพรส์อย่าง "Wish You Were Here" เพลงชื่อเหมือนกันของ Pink Floyd ท่อนเล็กๆ ก่อนจะหายกลับเข้าไปหลังเวทีครู่เล็กๆ และออกมาอังกอร์กับ “No Fun” และ “Warning” ปิดฉากคอนเสิร์ตสำหรับคออัลเทอร์เนทีฟยุค ‘90s-2000s ไปได้อย่างสวยงาม และน่าประทับใจ ในความเรียบง่ายของการแสดงที่ไม่ได้มีลูกเล่นแพรวพราว หรือเซอร์ไพรส์อะไรมากนัก ก็ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยของสกิลการเล่นดนตรีของแต่ละสมาชิกที่ยังคงวาดลวดลายได้ดี การร้องการเล่นอันเป็นธรรมชาติ แต่ผ่านการฝึกฝน และประสบการณ์มาอย่างโชกโชน ทำให้การแสดงในค่ำคืนนั้นทรงพลัง และเป็นความทรงจำที่ดีของใครหลายๆ คน สามารถเดินยิ้มกลับบ้านกันได้ทั้งศิลปิน และแฟนเพลง

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไม Incubus ถึงโลดแล่นอยู่ในวงการเพลงได้นานถึง 27 ปี และยังมีทีท่าว่าจะเราจะยังได้ฟังผลงานใหม่ๆ ของพวกเขาในปีต่อๆ ไปด้วย เมื่อถึงเวลานั้นก็หวังว่าแฟนๆ ชาวไทยจะมีโอกาสได้เจอพวกเขาอีกเป็นครั้งที่ 5 มากี่ครั้งก็รู้สึกดีทุกครั้งแบบนี้ ใครๆ ก็อยากให้มา จริงไหม?

 

อ่านต่อ >> “รักในสิ่งที่ทำ และให้ผลงานเป็นเครื่องพิสูจน์” เคล็ดลับของ Incubus ใน 27 ปีบนถนนสายดนตรี

 

___________________

Story : Jurairat N. & Chanon B.

Photos : Sanook Music & Miracle Management