เริ่มต้นจากความฝัน สู่ “Bodyslam นับ 1 ถึง 7” การทบทวนทุกๆ ความสุขตลอด 17 ปีที่ผ่านมา

ไม่มีใครไม่รู้จักวงดนตรีที่ชื่อ Bodyslam จากอัลบั้มแรกเมื่อปี พ.ศ. 2545 ที่ใช้ชื่อเดียวกับวง จนกระทั่งอัลบั้มล่าสุด วิชาตัวเบา ที่ปล่อยออกมาเมื่อปีที่แล้ว ความสำเร็จคงไม่ต้องบรรยายอะไรให้มากความ เพราะ Bodyslam กลายเป็นศิลปินที่ได้รับการยกย่องให้เป็นเบอร์ต้นๆ ของเมืองไทย คือศิลปินที่มีแฟนคลับกระจายอยู่ทั่วประเทศ คือศิลปินที่มีเพลงฮิตเป็นกระบุง และคือศิลปินที่มอบแรงบันดาลใจให้กับชีวิตของใครหลายคน

เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะความสุขจากท่วงทำนองและบทเพลงของ Bodyslam ได้ผ่านมาแล้ว 17 ปี

แม้จะเพิ่งมีคอนเสิร์ตใหญ่ใจกลางสนามกีฬาที่มีความจุมากที่สุดในประเทศไทยอย่างราชมังคลากีฬาสถานไปเมื่อต้นปี 2562 ทว่าช่วงปลายเดือนมกราคม 2563 ที่ผ่านมา ห้าสมาชิกวง Bodyslam อย่าง ตูน-อาทิวราห์ คงมาลัย (ร้องนำ), ชัช-สุชัฒติ จั่นอี๊ด (กลอง), ยอด-ธนชัย ตันตระกูล (กีตาร์), โอม เปล่งขำ (คีย์บอร์ด, คอรัส) และ ปิ๊ด-ธนดล ช้างเสวก (เบส) ก็ขอจัดคอนเสิร์ตใหญ่อีกครั้งในชื่อ “Bodyslam นับ 1 ถึง 7 คอนเสิร์ต” ณ อิมแพ็ค อารีน่า เมืองทองธานี ถึง 2 รอบการแสดง ซึ่งนอกจากความสุขที่แฟนๆ ได้รับ ก็ยังได้ร่วมทำบุญจากรายได้ทั้งหมดในการจำหน่ายบัตรจะถูกส่งต่อไปสู่โรงพยาบาลทั่วประเทศที่ยังขาดแคลนเครื่องมือแพทย์และบุคลากรทางการแพทย์นั่นเอง

Bodyslam

เอาเข้าจริงหลายคนอาจมองว่า นี่อาจเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ของ Bodyslam ที่ไม่ได้มีความแปลกใหม่ ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะแตกต่างจากโชว์ครั้งก่อนอย่างไรบ้าง แม้แต่ ตูน ที่อยู่บนเวทียังแอบแซวแฟนเพลงว่า ใครที่มาคราวที่แล้วก็จะคล้ายๆ เดิมนะ ไม่ได้มีจุดเด่นที่โดดเด้งไปเหมือนคอนเสิร์ตอะคูสติกอย่าง Bodyslam นั่งเล่น หรือการจัดเต็มเครื่องสายใน The Grandslam Live Bodyslam with The Orchestra

ความน่าสนใจที่แข็งแรงมากๆ จึงตกไปอยู่ที่คอนเซ็ปต์ในการ “นับ 1 ถึง 7” หรือการไล่เรียงบทเพลงตั้งแต่อัลบั้มชุดที่ 1 มาจนถึงอัลบั้มชุดที่ 7 อย่างไม่มีข้อสงสัย

ตูน บอดี้แสลม

ที่บอกว่าน่าสนใจก็เพราะ นานทีปีหน เราจะได้ฟังเพลงจาก 2 อัลบั้มแรกของ Bodyslam ในเวอร์ชั่นสด เพราะหลังจากอัลบั้ม Bodyslam และ Drive วงดนตรีวงนี้ก็มีการโยกย้ายค่าย สู่โอกาสที่ไม่ง่ายนักในการได้ฟังเพลงที่ทุกคนคิดถึงหลายต่อหลายเพลง

ทว่าสำหรับคอนเสิร์ต Bodyslam นับ 1 ถึง 7 ทุกคนในอิมแพ็ค อารีน่า ได้ฟังเพลง “งมงาย”, “ทางของฉัน ฝันของเธอ”, “อากาศ”, “ปลายทาง”, “ความซื่อสัตย์” ซึ่งเรามั่นใจว่าทุกคน “ฟิน” กันถ้วนหน้า ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ฟังเพลงเหล่านี้แบบสดๆ อีก

ความสุขประการต่อมาก็คงหนีไม่พ้นการคัมแบ็กสู่เวทีของอดีตสมาชิก เภา-รัฐพล พรรณเชษฐ์ ที่ขึ้นมาแจมกีตาร์ในเพลง “ย้ำ”, “สักวันฉันจะดีพอ”, “หวั่นไหว” และ “คนที่ถูกรัก” ช็อตนี้บอกตามตรงว่าน้ำตารื้นกันเลยทีเดียว เมื่อได้เห็นออริจินัลไลน์อัพ 3 คนอย่าง ตูน-เภา-ปิ๊ด มายืนด้านหน้าเวที รวมถึงเล่นดนตรีร่วมกับสมาชิกยุคต่อมาอย่าง ยอด-ชัช-โอม ด้วยทีมเวิร์กอันแข็งแกร่ง แม้ เภา จะไม่มีสคริปต์พูดใดๆ เลย แต่เพียงแค่ได้เห็น Bodyslam แบบ “ครบวง” ขนาดนี้ ก็เป็นอะไรที่วิเศษมากๆ แล้ว

ตูน - เภา

ส่วนแขกรับเชิญคนอื่นๆ อาจไม่ได้รู้สึกเซอร์ไพรส์มากสักเท่าไหร่ ทั้ง ป๊อด-ธนชัย อุชชิน แห่ง Moderndog, โจอี้ บอย ที่มาพร้อมซีนเดียวกันกับราชมังฯ แบบเป๊ะๆ ส่วน แสตมป์-อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข ก็มีพาร์ตที่น่าปรบมือให้ในเพลง “เสียดาย” ที่นำมาผสมผสานกับ “แอบดี” ได้อย่างลงล็อค ในขณะที่ อ๊อฟ และ หมู Big Ass ที่มาในพาร์ตของคอนเสิร์ต Bodyslam นั่งเล่น นั้นอาจจะยืดเยื้อไปสักเล็กน้อย

ส่วนอีกพาร์ตที่ขอกล่าวชื่นชมแบบสุดเสียงก็คือโปรดักชั่น แสง สี วิชวล กับเวทีทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวลึกที่ไม่ค่อยมีให้เห็นมากนัก แต่กลับใช้ประโยชน์จากรูปทรงนี้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย โดยเฉพาะการตั้งกล้องไว้ด้านบนแล้วยิงลงมาให้ผู้ชมในฮอลล์ได้ดูกัน ซึ่งตอนแรกก็แค่แปลกใจกับมุมกล้องใหม่ๆ แต่ท้ายที่สุดมุมกล้องดังกล่าวก็มาตอบทุกคำถามจากซีนที่ ตูน ลงไปอยู่ท่ามกลางผู้ชมและร่วมร้องเพลงกับแฟนคลับแบบไม่มีอะไรกั้น!!! ด้วยเหตุผลที่ว่า มุขเดิมๆ ในคอนเสิร์ตใหญ่ Bodyslam ทำมาหมดแล้ว ช็อตดังกล่าวจึงถือเป็นอีกหนึ่งการก้าวข้ามขีดจำกัดของคำว่าคอนเสิร์ตที่น่าสนใจไม่น้อย ส่วนซาวด์โดยรวมยังมีช่วงนัวๆ ไม่ชัดเจนบ้าง แต่ก็ไม่ได้แย่แต่อย่างใด

ย้อนกลับไปที่คำว่า “แรงบันดาลใจ” Bodyslam คือหนึ่งในวงดนตรีที่ตั้งใจมอบสิ่งนี้ให้กับแฟนเพลงของพวกเขามาโดยตลอด จากเรื่องราวของความฝัน ความรัก และความเชื่อที่พยายามจะสื่อสารผ่านบทเพลงมาตลอด 17 ปี ในช่วงอัลบั้มหลังๆ พวกเขายังสอดแทรกเรื่องราวของความเข้าใจชีวิตและการปล่อยวางไปตามช่วงอายุ อีกทั้งในคอนเสิร์ตนับ 1 ถึง 7 Bodyslam ยังเน้นย้ำอีกครั้งว่า คนเราจะมีความฝันหรือความเชื่ออย่างเดียวคงไม่เพียงพอ... ต้องมี “ความอดทน” ด้วย

แน่นอนว่าหากไร้ซึ่งความอดทน... ความสำเร็จก็จะไม่เกิดขึ้น

ก้าวสู่เพลงสุดท้ายของ “Bodyslam นับ 1 ถึง 7 คอนเสิร์ต” ยิ่งอิ่มเอมขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อพวกเขาเลือกเพลง “Bodyslam” มาปิดท้าย เสมือนว่าพวกเขากำลังจะบอกทุกคนว่า...

“นี่แหละคือชีวิตที่พวกเขาต้องการ”