"วรเชษฐ์ เอมเปีย" หรือ "เชษฐ์ สไมล์บัฟฟาโล่" มือกลอง สไมล์บัฟฟาโล่ วงดนตรีขวัญใจวัยรุ่นยุค 90 เปิดบ้านใน ต.หนองขยาด อ.พนัสนิคม จ.ชลบุรี เจ้าตัวใช้เวลากว่ายี่สิบปี ปลูกต้นไม้หมื่นกว่าต้นเรียงรายโดยรอบ เนรมิตให้เป็นสวนป่าอันแสนร่มรื่น ให้สัมภาษณ์ทีมข่าว Sanook.com แบบเอ็กซ์คลูซีฟ "ชีวิตที่ยังหลืออยู่ ทุกลมหายใจมีแต่ให้"

เชษฐ์ เล่าว่า จากที่เคยหลงแสงสี สมัยเล่นดนตรีอยู่กรุงเทพฯ เปลี่ยนมาใช้ชีวิตเรียบง่าย กินอยู่แบบสมถะ อุทิศตนเพื่อสร้างประโยชน์ให้กับสังคม หลังจากกลับมาเฝ้ามารดา ป่วยเข้ารับการรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน จนได้เห็นสัจธรรม ไม่ว่าจะเป็นคนรวย คนจน เมื่อตายไปแล้วไม่สามารถเอาสมบัติติดตัวไปได้แม้แต่ชิ้นเดียว

"คนร่ำรวยใส่ทองมาเยอะแยะ นอนรถเข็นมา สุดท้ายเขาก็ถอดออกหมด คนรวยคนจนหนีไม่พ้นความตายทั้งนั้น เราก็เลยคิดว่าโอ้นี่เราไปลุ่มหลงแสงสีเสียงเพื่ออะไร ไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่าง"

"ตอนเล่นคอนเสิร์ต เขาให้ไปพักโรงแรม 5 ดาวทั้งนั้น รู้ว่าไม่ต่างกันเลย มันอยู่ที่ใจเรา ใจเราเป็นสุขอยู่ที่ไหนก็ได้ ที่โอ่โถงใหญ่โต สุดท้ายเราก็ต้องเข้าไปนอนในห้องเล็กๆ และตอนตายยังอยู่ที่เล็กกว่าอีก"

มือกลองขั้นเทพ เล่าต่อว่า เขาเริ่มต้นการให้ ด้วยการปลูกต้นไม้หมื่นกว่าต้นบนเนื้อที่ 10 ไร่ แม้สวนป่าของเขาจะเป็นส่วนเล็กๆ ก็ตาม แต่เชื่อว่าสามารถเพิ่มอากาศบริสุทธิ์ช่วยโลกใบใหญ่ได้ รวมถึงใช้เป็นศูนย์การเรียนรู้ธรรมชาติ อนุรักษ์วัฒธรรม สอนดนตรีไทยให้กับเยาวชนในพื้นที่ และละแวกใกล้เคียง

"ทยอยปลูกมาเรื่อยเกือบ 20 ปี แล้วครับ ผมไม่หยุด มีทั้งของกินของใช้ พยุง สักทอง ชิงชัน กันเกรา ประดู่ ไผ่ สะเดา มะขาม มีหมด เราปลูกไว้เยอะ มันจะเกิดประโยชน์ในระบบนิเวศน์ อย่างน้อยมันก็เพิ่มอากาศเข้าไป เป็นส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งที่ช่วยโลกใบใหญ่ได้"

"เด็กที่มาเรียนดนตรีไทยที่นี่ ส่วนใหญ่ติดเกม ติดมือถือ จากเด็กที่สมาธิสั้น ผู้ปกครองต้องดึงต้องจับกัน กลายเป็นคนมีสมาธิ ไปเรียนหนังสือสอบได้อันดับต้นๆ น้องๆ ที่เป็นออทิสติกคุณครูก็พามาเรียน ผมสอนกับคุณพ่อ นอกจากจะฟรีแล้ว เลี้ยงอาหารฟรีด้วย"

เชษฐ์ บอกต่อว่า หลักกการดำเนินชีวิตของเขาในปัจจุบัน คือสุขกับ "ธรรมะ ธรรมชาติ ธรรมดา" ก่อนขยายความว่า ในการดำเนินชีวิตแต่ละวัน ต้องมีธรรมะควบคู่ด้วย ทำให้รู้สัจธรรม

ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามธรรมชาติ เราไม่สามารถฟืนธรรมชาติได้ แต่สามารถสร้างธรรมชาติด้วยสองมือได้ เพื่อให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข

ธรรมดา ต้องเข้าใจว่า เราหลีกหนีการเกิดแก่เจ็บตายไม่ได้ และไม่มีอะไรเป็นของเรา

"ทุกคนไม่สามารถที่จะเอาอะไรไปได้เลย แม้แต่ต้นไม้ที่ผมปลูกเป็นหมื่นๆ ต้น ก็ไม่สามารถเอาไปสักต้น แต่สิ่งที่เราทำน่ะ มันคงไว้ พอรู้หลักธรรมดาแล้ว มันจะไม่เกิด การโลภ ไม่เกิดการที่แก่งแย่งชิงดี"

เขาพาชมพื้นที่เขียวขจีตั้งแต่หน้าบ้านไปถึงหลังบ้าน แนะนำให้รู้จักกับ "ขวัญยืน" พร้อมเล่าว่า ขวัญยืนเป็นผู้หญิง เมื่อก่อนมีคนมองว่าเหมือนผีปอบ ถูกจับไปล่ามโซ่ ถูกกลั่นแกล้งรังแก จนต้องหนีไปนอนป่าช้า หรือ ตามเมรุเผาศพ

ขวัญยืนมาดักรอข้างถนนเพื่อขอความช่วยเหลือ เขาได้ให้การช่วยเหลือ ด้วยการให้มาปลูกเพิงพักอาศัยอยู่ท้ายสวนป่า และไลฟ์เฟซบุ๊กเพื่อปรับเปลี่ยนทัศนคติผู้คนที่เคยคิดลบ จนเป็นบวกกับขวัญยืน จากคนที่ไปไหนมาไหนสังคมไม่ต้อนรับ ปัจจุบันมีแต่คนรุมแย่งตัวไปทำงาน

"ตอนนี้คนแย่งตัว ดังเป็นคนดังไปแล้วนะครับ แย่งตัวไม่มีคิวว่างเลย ขวัญยืนเป็นคนที่สู้งาน ไม่เคยยอมแพ้งานใดๆ ทั้งสิ้น ไปโกยขี้ไก่ โรยขี้ไก่ ถากหญ้า ตัดอ้อย ไปโรยปุ๋ย"

"เมื่อก่อนเหมือนอยู่ในเหวนรก แต่ตอนนี้อยู่สวรรค์บนดินแล้ว มีกินมีใช้อะไรก็เก็บกินได้หมด และแถมยังมีงานด้วย เป็นคนไม่มีคิวว่าง แม้แต่งานในสวนผม ยังไม่ได้ทำเลย แต่ก่อนไม่มีมอเตอร์ไซค์ ไม่มีจักรยาน เดี๋ยวนี้มีหมดเลย"

มือกลองวงดนตรี ที่มีเพลง "ดีเกินไป" และเพลง "ฟ้ายังฟ้าอยู่" ได้รับความนิยมเมื่อหลายปีก่อน เล่าต่อว่า ทุกลมหายใจของเขาที่เหลืออยู่ ทุกวันอัดแน่นไปด้วยภารกิจช่วยเหลือ และแบ่งปัน

"24 ชั่วโมง มันจะเป็นเวลาที่ฟิคมากๆ ผมเนี่ยจะดูแลหลายบ้าน บางบ้านเนี่ยเป็นผู้ป่วยติดเตียง เป็นผู้ชราอยู่ลำพัง แล้วก็ไม่มีใครดูแล"

"ระหว่างเดินทางไปเลี้ยงสุนัขจร เจอคนข้างทางที่เขาเก็บของเก่า ที่แบบว่าเขาลำบากมาก แล้วก็รายได้น้อย หรือว่าผู้ชราเข็นรถเข็น ผมก็จะแบ่งปันทันทีเลย ให้เป็นปัจจัย ให้เป็นข้าวสารอาหารแห้ง รถผมเป็นเหมือนโรงทานเคลื่อนที่ มีของอยู่ในรถ"

"หลังจากนั้นก็จะไปบ้านของเด็กๆ ที่ผมส่งเขาเรียนอยู่ ผู้ปกครองเขายากไร้มาก จากคนที่เขาอยู่กระต๊อบ ขนำ ฉุดเขาจนมาได้เรียนหนังสือทุกคน ตรงนั้นเป็น 10 ชีวิต"

ในการให้สัมภาษณ์ครั้งนี้ เชษฐ์ ได้พาไปเยี่ยม น้องๆ ที่เขาให้การช่วยเหลือ ซึ่งเป็นที่รุ่นสอง หลังจากเปิดโรงทานช่วยเหลือรุ่นแรกให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น มีงานทำ พึ่งพาตนเองได้ สมกับที่ตั้งใจ โดยใช้เวลาเดินทางจากบ้านของเขาด้วยรถยนตร์ราว 20 นาที

"ตรงนี้เป็นสถานที่ ที่ผมเช่าที่เขานะครับ เช่าปีละ 7,000 บาท มีของให้เราเก็บเกี่ยวได้แล้วด้วย แต่เราต้องปลูกเพิ่ม เพราะผมต้องการให้เด็กๆ ได้เรียนรู้วิธีทำกิน สร้างอาชีพด้วยการปลูกผักปลอดสารพิษ ใส่ซาเล้งไปขายที่ตลาด"

"มีคุณยายสังเวียนเป็นผู้ดูแลเด็กๆ คุณยายเขาเป็นคนช่วยเหลือเด็กยากไร้ ถูกทอดทิ้ง ก่อนจะได้พบเจอผมเนี่ย เด็กๆ เขากินอดกินยากมาแล้ว"

เด็กหญิง หนึ่งในเด็กที่เชษฐ์ ให้การอุปถัมภ์ บรรยายความลำบากให้ฟังทั้งน้ำตา

"บางทีมีน้ำปลาก็กินกับน้ำปลา ถ้าบางทีไม่มีอะไรเลยก็กินข้าวเปล่า แล้วเวลาไปปลูกผักกับย่า ย่าพาไปเก็บผักบุ้งค่ะ แล้วย่าก็พาไปเก็บผักขมข้างถนน แล้วก็เอามาจิ้มกับน้ำปลากินค่ะ"

เชษฐ์ บอกต่อว่า เขาเดินทางมาเยี่ยมเด็กๆ ที่อุปถัมภ์ 2-3 ครั้ง ต่อสัปดาห์ เพื่อนำปัจจัยมามอบให้คุณยายสังเวียน ซึ่งเป็นผู้ปกครองของเด็กๆ ไว้ใช้จ่าย เป็นค่ากับข้าว ค่าน้ำมันรถซาเล้งรับส่งเด็กๆ ไปโรงเรียน นำผลิตผลทางการเกษตรไปขายที่ตลาด และให้เด็กๆ ไปซื้อขนมกินที่โรงเรียน

"ผมจะให้ตลอดนะครับ ช่วงไหนมีมากผมให้มาก แต่ช่วงไหนมีน้อย บางทีผมก็ให้ 500 บางทีก็เกินพัน ก็ให้ไว้ เพราะว่าเด็กต้องกินทุกวัน ผมก็กลัวเดี๋ยวเด็กไปมองปากคนอื่นเขา"

"โรงเรียนเขาอาจจะเลี้ยงข้าวกลางวันก็จริง แต่ตอนมื้ออื่นๆ เผื่อรถลูกชิ้นผ่านมา คนอื่นเขามีกิน แล้วเด็กมันไม่ได้กินอย่างเนี้ย เราก็เลยว่าต้องให้เขาติดตัว"

ท้ายการพูดคุยครั้งนี้ เชษฐ์ บอกว่า ที่ทำทั้งหมดทั้งมวล เขาได้ปัจจัยมาจากการเล่นดนตรี เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้า และเพื่อนกลุ่มมอเตอร์ไซค์ รวมไปถึงกัลยณมิตร ให้การสนับสนุน รู้สึกมีความสุข เห็นชีวิตตกทุกข์ได้ยาก มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

อัลบั้มภาพ ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ "เชษฐ์ สไมล์บัฟฟาโล่" ทุกลมหายใจมีแต่ให้ ภาพที่ 3 / 24

ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ "เชษฐ์ สไมล์บัฟฟาโล่" ทุกลมหายใจมีแต่ให้