คนดังเล่าเรื่องผี ตอน...ขาใคร??
เรื่องเล่า สยองลี้ลับ ของเหล่าคนดัง ดารา นักร้อง ที่ชวนขนหัวลุก!! (โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)
ผู้เล่าเรื่องโดย.... เดี่ยว OIC ( สุริยนต์ อรุณวัฒนกูล )
ในชื่อตอน...ขาใคร??
เรื่องประสบการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเหรอ ไม่ค่อยมากถือว่าเป็นโชคดีแล้วล่ะที่ไม่ค่อยได้เจอ มีอยู่ครั้งนึง คือผมจะเป็นอย่างนี้บ่อยคือเหมือนที่ชาวบ้านๆที่พวกเรารู้จักกันก็คือ ผีอำ นอนๆ อยู่ของผมจะเป็นทั้งนอนคว่ำและนอนหงายเลย ว่าอยู่ดีๆก็คือตัวเกร็งขยับไม่ได้หายใจไม่ออก ตามหลักวิทยาศาสตร์เค้าเหมือนกันประมาณว่าเราพักผ่อนน้อย ทำให้กล้ามเนื้อมันเกร็ง แต่ที่นี้เนี๊ยะสิ่งที่ทำให้ผมแบบรู้สึกประหลาดใจมากเลยก็คือว่า ทุกครั้งมันจะไม่มากขนาดนี้แป๊บๆ เดียวก็สามารถที่จะแบบกระดุกกระดิกได้เพราะเวลาผมเป็นทีไรผมจะพยายามแบบรวบรวมพลังแล้วสะบัดหลุดไปเลย
ทุกครั้งก็จะโอเคปกติ แล้วก็จะเป็นแค่ครั้งเดียวแล้วก็นอนหลับสบาย มีอยู่วันหนึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมนอนคว่ำแล้วผมเป็น นอนคว่ำปุ๊บ ผมรู้สึกหายใจไม่ออกก่อนลืมตาไม่ขึ้นด้วย ขยับไม่ได้แต่ว่าเหมือนสติมันตื่นแล้วอ่ะ ผมก็พยายามแบบดิ้นๆ พยายามแบบสลัดตัวเองให้หลุดอ่ะ ก็ไม่หลุด แต่ว่าเริ่มพอเริ่มหายใจได้ทีนี้ผมก็พยายามลืมตาคือพยายามจะทำอะไรกับตัวเองสักอย่าง พอลืมตาขึ้นมาปุ๊บผมเห็นขาอ่ะ อืม มีใครแบบมานั่งค่อมที่หลังอยู่ คือผมนอนคว่ำแต่หน้าตะแคงไปทางขวา ผมเห็นขาอ่ะผมจำได้พอเห็นขาปุ๊บผมรีบหลับตาเลย แล้วก็เลยท่องนโมบทสวดมนต์เลย
แล้วก็พยายามสะลัดจนหลุดๆ ขึ้นมาเราก็ไม่กล้าลืมตาอีกเลย เราก็ไม่กล้าลืมตา ก็ท่องนโมพอขยับตัวได้ปุ๊บผมก็พนมมือเข้าบทสวดมนเลย ท่องบทสวดมนต์เลย ท่อง นโม อะไรอย่างนี้เลยครับ สักพักหนึ่งก็เริ่มรู้สึกหายใจคล่องขึ้น สบายตัวมากขึ้นก็พยายามนอน แต่ว่ายังไม่กล้าลืมตาอยู่อะไรอย่างนี้ ก็ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาแล้วครับอันนี้
คลิกอ่าน เรื่องสยอง ของ ณัฏฐ์ เดชะปัญญา ตอน...โรงแรมผี
คลิกอ่าน เรื่องสยอง ของ ณัฏฐ์ เดชะปัญญา ตอน..ผีอำ
ผู้เล่าเรื่องโดย.... เดี่ยว OIC ( สุริยนต์ อรุณวัฒนกูล )
ในชื่อตอน...ขาใคร??
เรื่องประสบการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเหรอ ไม่ค่อยมากถือว่าเป็นโชคดีแล้วล่ะที่ไม่ค่อยได้เจอ มีอยู่ครั้งนึง คือผมจะเป็นอย่างนี้บ่อยคือเหมือนที่ชาวบ้านๆที่พวกเรารู้จักกันก็คือ ผีอำ นอนๆ อยู่ของผมจะเป็นทั้งนอนคว่ำและนอนหงายเลย ว่าอยู่ดีๆก็คือตัวเกร็งขยับไม่ได้หายใจไม่ออก ตามหลักวิทยาศาสตร์เค้าเหมือนกันประมาณว่าเราพักผ่อนน้อย ทำให้กล้ามเนื้อมันเกร็ง แต่ที่นี้เนี๊ยะสิ่งที่ทำให้ผมแบบรู้สึกประหลาดใจมากเลยก็คือว่า ทุกครั้งมันจะไม่มากขนาดนี้แป๊บๆ เดียวก็สามารถที่จะแบบกระดุกกระดิกได้เพราะเวลาผมเป็นทีไรผมจะพยายามแบบรวบรวมพลังแล้วสะบัดหลุดไปเลย
ทุกครั้งก็จะโอเคปกติ แล้วก็จะเป็นแค่ครั้งเดียวแล้วก็นอนหลับสบาย มีอยู่วันหนึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมนอนคว่ำแล้วผมเป็น นอนคว่ำปุ๊บ ผมรู้สึกหายใจไม่ออกก่อนลืมตาไม่ขึ้นด้วย ขยับไม่ได้แต่ว่าเหมือนสติมันตื่นแล้วอ่ะ ผมก็พยายามแบบดิ้นๆ พยายามแบบสลัดตัวเองให้หลุดอ่ะ ก็ไม่หลุด แต่ว่าเริ่มพอเริ่มหายใจได้ทีนี้ผมก็พยายามลืมตาคือพยายามจะทำอะไรกับตัวเองสักอย่าง พอลืมตาขึ้นมาปุ๊บผมเห็นขาอ่ะ อืม มีใครแบบมานั่งค่อมที่หลังอยู่ คือผมนอนคว่ำแต่หน้าตะแคงไปทางขวา ผมเห็นขาอ่ะผมจำได้พอเห็นขาปุ๊บผมรีบหลับตาเลย แล้วก็เลยท่องนโมบทสวดมนต์เลย
แล้วก็พยายามสะลัดจนหลุดๆ ขึ้นมาเราก็ไม่กล้าลืมตาอีกเลย เราก็ไม่กล้าลืมตา ก็ท่องนโมพอขยับตัวได้ปุ๊บผมก็พนมมือเข้าบทสวดมนเลย ท่องบทสวดมนต์เลย ท่อง นโม อะไรอย่างนี้เลยครับ สักพักหนึ่งก็เริ่มรู้สึกหายใจคล่องขึ้น สบายตัวมากขึ้นก็พยายามนอน แต่ว่ายังไม่กล้าลืมตาอยู่อะไรอย่างนี้ ก็ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาแล้วครับอันนี้
คลิกอ่าน เรื่องสยอง ของ ณัฏฐ์ เดชะปัญญา ตอน...โรงแรมผี
คลิกอ่าน เรื่องสยอง ของ ณัฏฐ์ เดชะปัญญา ตอน..ผีอำ
กำลังโหลดข้อมูล
