สุดหล่อแห่งวงการฟุตบอล
ฟุตบอล : ใครได้ยินชื่อนี้ก็คงต้องร้องอ๋อ มันไม่ได้หมายถึงใครหรอกครับ มันหมายถึงผู้ชายที่ทุกคนรู้จักกันดี นั่นก็คือ เดวิด โรเบิร์ต โจเซฟ เบ็คแฮม บุคคลที่ยิงประตูได้โค้งที่สุดอันดับต้นๆ ของโลก
ผมมว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้แล้วเชียวนะ แต่มันอดไม่ไหวจริงๆ เพราะต้องขอบอกเลยว่า เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ดูฟุตบอลเต็มๆ เกมเป็นครั้งแรกก็คือดู แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หวดกับ เอฟเวอร์ตัน เมื่อปี 1998
ซึ่งบอกได้อย่างไม่อายเลยว่า ต้องการที่จะดู เดวิด แบ็คแฮม แม้ผมจะไม่ได้เริ่มเชียร์ แมนฯ ยูไนเต็ด เพราะเขา แต่ผมก็บอกได้เลยว่าเขาคือบุคคลลำดับที่ 2 ที่ผมชื่นชอบ
แม้ว่าจะไม่มีลีลาการลากเลื้อย แม้ว่าจะไม่เท้าหนักยิงประตูได้เฉียบคม ไม่ได้เล่นบอลอย่างดุดัน เหมือนนักเตะหลายๆ คน แต่เขามีแค่ลูกเปิด.....ลูกเปิด?
ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่ได้มีความโดดเด่นแมวอะไรเลย! แต่เขาทำให้เราได้เห็นว่า แค่การเปิดบอลนี่แหละ กลายเป็นอะไรที่หวือหวา และทำให้เยาวชนหลายๆ คนเริ่มอยากที่จะเป็นคนโยนลูกนิ่ง!
ผมนี่แหละครับคนนึง 555 จากเดิมที่ต้องการเพียงแค่อยากเล่นบอลกับเพื่อนในตำแหน่งกองหน้า ตัวห้อย! คือห้อยมันอยู่อย่างนั้นแหละ ไม่ลงไปช่วยเกมรับใดๆ ทั้งสิ้น กลายเป็นว่าอยากที่จะลองเล่นฝั่งขวา โยนบอลแม่นๆ โค้งๆ ให้เหมือนคนๆ หนึ่งที่เราได้ดูเค้าเล่นในทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ในความคิดของผม
เรามาพูดถึงนักฟุตบอลกันดีกว่า อย่าสนใจอะไรในผมมากนักเลย (อาย...) เบ็คแฮม อยู่กับ แมนฯ ยูไนเต็ด ซึ่งแน่นอน สิ่งที่ทำให้เขาดังได้จนทุกวันนี้ มันคือการยิงครึ่งสนามใส่ วิมเบิลดัน เมื่อเกมนัดเปิดฤดูกาลวันที่ 17 สิงหาคม 1996 หรือใครจะเถียง?
แต่แค่นั้นไม่พอหรอกครับ การยิงครึ่งสนามมันไม่ใช่ท่าไม้ตายในเกมหรือการ์ตูน ที่ในยามคับขันก็จะงัดออกมาใช้ให้ทีมชนะได้ พูดตามตรงว่ามันคือฝีมือ + ฟลุค
แต่เพราะอะไรหละ เดวิด ถึงกลายเป็นที่ยอมรับจากผู้คนทั่วโลก แม้จะดูบอลหรือไม่ดูก็ตาม ถ้าจะให้พูดชื่อนักบอลซักคน ก็ต้องมี "เฮียเบคส์" อยู่ในนั้น
ถ้าจะให้พูดถึงฟอร์มหลายคนก็รู้ดีอยู่แล้วว่าสุดยอดขนาดไหน ด้วยฝีเท้าที่แม่นแบบจับวาง การยิงบอลที่ไม่รุนแรงแต่วาดโค้งอย่างสวยงาม
แต่ในการค้าแข้ง 20 ปีของเขา มันมีจุดเปลี่ยนอะไรหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นการย้ายทีมแบบไม่เชื่อสายตาแฟนผี หรือจะเป็นการโดนใบแดงในเกมฟุตบอลโลก 98 กับ อาร์เจนติน่า การที่ต้องถูกตกเป็นสำรองในการเล่นทีมชาติอังกฤษ
แต่ "เบ็คส์" กลับยิ้มสู้ ไม่เคยที่จะมีปากเสียงอะไร แม้แต่ทะเลาะกับ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมที่เปรียบเสมือนพ่อคนที่ 2 ของเขา
เขาไม่เคยมาให้สัมภาษณ์ว่าใคร หรือแม้แต่แอบกัดในหนังสือชีวประวัติต่างๆ นานา เหมือนที่นักฟุตบอลหลายๆ คนทำ เขายังคงก้มหน้าก้มจาซ้อมฟุตบอลที่เขารักต่อไป! ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเป็นนักฟุตบอลที่ผมชอบมากที่สุด ตั้งแต่เริ่มดูฟุตบอลมา
เมื่อไม่กี่วันก่อน ซุป'ตาร์วงการฟุตบอล ประกาศตามเทรนด์เพื่อนยุคเดียวกัน ด้วยการแขวนสตั๊ด หลังจากจบเกมลีก เอิง ฝรั่งเศส กับต้นสังกัดของเขาคือ ปารีส แซงต์-แชร์กแมง
ซึ่งเขาได้เป็นกัปตันซะด้วย ถึงแม้จะลงสนามไปเพียง 82 นาที แต่ก็เป็นอะไรที่น่าจดจำ และเมื่อเขาก้าวออกจากสนาม เขาก็หลั่งน้ำตาออกมา ผมแท็บช็อก บ่องตง! ไม่เคยคิดว่าเขาจะร่ำไห้ให้คนอย่างพวกเราได้เห็น
ผมคิดว่านักเตะในยุค C92 จะไม่มีเหลือแล้วในอีก 2 ปีข้างหน้า เพราะในตอนนี้เหลือแค่ ไรอัน กิ๊กส์ และฟิล เนวิลล์ เท่านั้น ซึ่งรายหลังก็ทำท่าว่าจะแขวนเร็วๆ นี้แล้วหละ
บอกตรงๆ ว่า ใจหายไปเลย หายไปในอากาศ เพราะสิ่งที่ผมดูมาตลอดตั้งแต่ช่วงแรก คือนักฟุตบอลเหล่านี้ กำลังจะหายไปหมดแล้ว ซึ่งผมก็เข้าใจนะว่าเวลามันไม่เคยรอใคร
แต่มันก็เป็นอะไรที่ทำใจยากจริงๆ ผมว่าแฟนบอล "ปีศาจแดง" หลายๆ คนก็คงเป็นเหมือนกัน แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่อยู่แล้ว เขาก็พร้อมที่จะส่งไม้ต่อให้นักเตะรุ่นหลัง ได้เข้ามาทำในสิ่งที่พวกเขาเคยทำมา นั่นคือการพาทีมของตัวเองประสบความสำเร็จ
การทะยอยประกาศแขวนสตั๊ดของบรรดานักเตะยุค 90 มันเป็นสิ่งที่ทำให้เห็นว่าเวลามันหมุนอยู่ตลอด ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพันเล่นฟุตบอลไปได้ตลอดกาล ขนาดในวีดีโอเกมยังมีเลิกเล่นกันเลย แต่การเลิกเล่นของนักเตะเหล่านี้ มันก็ไม่ได้ทำให้การแข่งฟุตบอลทั่วโลกจะดร็อปลง หรือไม่น่าดู
เพราะการเข้ามาของสิ่งใหม่ๆ มันก็เหมือนการที่ละครหลังข่าวเรื่องหนึ่งที่อวสาน และมีเรื่องใหม่เข้ามาแทนที่นั่นเอง
การอำลาพร้อมคราบน้ำตาของเขาและแฟนบอลทั่วโลก
แม้จะอยู่กับเพื่อนร่วมทีมได้ไม่นาน แต่ทุกคนพร้อมยกย่อง พี่เบ็คส์ อย่างไม่เคลือบแคลงใจ
ขนาดแฟนบอล "เปแอสเช" ยังอยากให้พี่แกอยู่ต่อเล๊ยยย...
เรื่องโดย : พีรเดช โอสถิกานนท์
