สลดกลางกรุง ภาพเด็กดมกาว โผล่กลางชิดลม!!

สลดกลางกรุง ภาพวัยรุ่นมั่วสุมดมกาวกลางเมืองหลวง โดยไม่ได้รับการแก้ไข ซึ่งภาพเหล่านี้เผยแพร่จากผู้ที่ใช้ชื่อว่่า "นุ้ย" โดยเผยแพร่ผ่านเว็บไซต์แห่งหนึ่ง 

ทั้งนี้ เจ้าของภาพเล่าวว่า "นุ้ยอาศัยอยู่ในย่านที่เรียกได้ว่าเป็น "เส้นเลือดใหญ่" ทางธุรกิจ ซึ่งนั่นก็คือย่านชิดลม มีคอนโดหรู โรงเรียนแพง ห้างสรรพสินค้าที่ทันสมัย แต่มีพวกนี้ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าหากประเทศไทยยังคงมีรัฐบาล ผู้ทำในภาคส่วนต่างๆ ที่ไม่สามารถทำงานได้ตามเนื้องานจริงๆที่ "ตัวเองควรทำ" ปัญหาที่นุ้ยพบเจอติดต่อกันมาเป็นระยะเวลา 6 เดือนแล้วก็คือ "เด็กดมกาว" บริเวณท่าเรือคลองแสนแสบ สะพานชิดลมค่ะ"

"ที่นุ้ยบอกว่าอันตราย ก็เพราะนุ้ยเคยเจอแก๊งนี้ขู่ทำร้ายมา 2 ครั้งค่ะ"

ครั้งที่ 1 : ตอนนุ้ยพาน้องหมาไปเดินออกกำลังกายตอนเย็น ปกติทำอยู่แบบนี้มาปีกว่าแล้ว ซึ่งอยู่ดีๆก็มีแก๊งนี้โผล่ขึ้นมา ในวันนั้นมีผู้ใหญ่หัวหน้าแก๊งค์เดินออกมาขอเงินไปซื้อน้ำกิน นุ้ยให้ไป 20 บาท เพื่อเอาตัวรอดก่อน ตอนนั้นนุ้ยไม่เคยสังเกตว่ามีแก๊งดมกาวอยู่นี่มาก่อน เลยจำไว้เป็นบทเรียนค่ะ พอขึ้นมาบนคอนโปุ๊บ นุ้ยรีบถ่ายรูปเก็บไว้เลยค่ะ เป็นแบบนี้เลย

พอนุ้ยรู้ว่ามีคนดมกาวปุ๊บ นุ้ยก็รีบแจ้งตำรวจทันที ทั้ง สน.พญาไท และ สน.ปทุมวัน ค่ะ เค้าก็มานะคะแรกๆ มาดูแล้วก็ไป ไม่เห็นจะทำอะไรเลย

หลังจากนั้นนุ้ยก็ทำการ report เดือนละครั้ง เป็นะยะเวลา 6 เดือนติด ซึ่งตำรวจก็ยังไม่สามารถดำเนินการจัดการปัญหานี้ได้ จะมีบางคืนนะคะที่นุ้ยนั่งทำงานอยู่แ้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด นุ้ยไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามาจากแก๊งนี้แหละ แล้วก็โทรแจ้งตำรวจอีกเหมือนเคย บางทีก็มีรับสายบ้าง บางทีก็เงียบจนสายถูกตัดไป

ครั้งที่ 2 : นุ้ยพึ่งเจอมาเมื่อสองวันที่แล้วค่ะ เด็กพวกนี้เป็นโลเคชั่นใหม่ มาอยู่ที่ใต้บันไดสะพานชิดลมเลย (อันนี้นุ้ยไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลง เพราะมองจากคอนโดนุ้ยคือไม่เห็นแล้ว เพราะสะพานบล็อกไว้ค่ะ) ถ้าใครไม่รู้นี่ถูกฉุดเข้าไปข่มขืนที่หลังสะพานได้ง่ายๆ ไม่แนะนำให้เดินบริเวณนี้ช่วงค่ำๆนะคะ เพราะมืดมาก เสาไฟ มีแต่เสาไม่มีไฟค่ะ เลี่ยงได้ควรเลี่ยง อีอ...เหตุการณ์ที่นุ้ยเจอมาคือ ขอเงินอีกแล้วค่ะ บอกจะซื้อน้ำเหมือนเดิม (ซึ่งนุ้ยก็รู้แหละว่าจะเอาไปซื้อกาว) แล้วเด็กพวกนั้นมันก็บอกว่า "เอาอีนี่เลยๆ" นุ้ยเลยรีบให้เงินไป 20 บาทเหมือนเดิม เลยรอด

สองครั้งที่เจอแล้วรอดมาได้คือ "โชคดี" นะคะ ตอนนี้เลยคิดว่าทำไมเราต้องมาใช้ชีวิตเพราะความเสี่ยงแบบนี้ เสียภาษีมาเพื่ออะไรกัน ตำรวจ อยู่ไหน ผู้ว่า กทม.อยู่ไหน รัฐบาลอยู่ไหน มูลนิธิต่างๆอยู่ไหน

หลายคนอาจบอกว่า "อ้อ เป็นเพราะคนไทย ไม่ชอบร้องเรียน" แต่ในความคิดส่วนตัวของนุ้ยนุ้ยคิดว่า 70% ของคนไทยเจอปัญหาแล้วเขาร้องเรียนกันค่ะ แต่ร้องเรียนไป 2-3 ครั้งก็ไม่เคยได้รับ feedback จากหน่วยงานใดๆกลับมา ถ้าหากรัฐบาลมีโครงการประมาณว่า "ใครเห็นปัญหา เรามีรางวัล" แบบนี้คงจะดีนะคะ แบบว่าสะสมแต้ม เป็นเงินให้ปลายปี...แต่คงยากล่ะค่ะ เพราะแค่ปัญหาเด็กดมกาวยังแก้ไม่ได้เลย

เด็กยังไงก็คือเด็ก ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีหรอกค่ะ ทุกอย่างเป็นไปตามสัณชาตณาณ หิวก็กิน ร้อนก็กระโดดลงคลองแสนแสบ วันไหนฮอร์โมนสูบฉีดก็ฉุดใครแถวนั้นมาข่มขืน น่าเสียได้นะคะที่ภาษีทุกบาททุกสตางค์ของเราไม่ได้ถูกนำมาแก้ไขปัญหาให้ตรงจุด การศึกษาที่ดีไม่เคยมีให้ทั่วถึง ตำรวจดีๆก็ไม่ยกย่องตามสภาพงาน แล้วใครยังจะอยากเป็นคนดีอยู่ล่ะค่ะถ้าไม่มีกิน...บ้านเมืองเรามันเลยมีแต่ปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นทุกวี่วัน

นุ้ยก็พอมีคอนเนคชั่นที่จะไล่เด็กพวกนี้ออกไปจากแถวคอนโดนุ้ยได้ แต่จะทำแบบนั้นทำไมล่ะค่ะ เพราะไล่แล้วเขาก็ไปอยู่ที่อื่น "ไปสร้างปัญหาให้ที่อื่น" อีก สิ่งที่นุ้ยอยากเห็นคือการที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเรามาสอดส่องดูแล ไม่ใช่ถ้าไม่บอกก็ไม่มาทำ ถ้าบอกว่ากรุงเทพใหญ่ แต่ละจุดเค้าก็มีหน่วยงานกระจายอยู่แล้วนี่คะ ถ้าไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง ไม่เกี่ยงงานกันทำ...คนไทยก็คงจะอยู่ง่าบขึ้น ปลอดภัยขึ้น เด็กพวกนี้ก็คงจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้

ที่นุ้ยบ่นๆมาทั้งหมด ก็แค่อยากสะท้อนความคิดของคนที่เฝ้ามองเด็กกลุ่มนี้ทุกวัน จุดที่นุ้ยมองอยู่ตอนนี้ สามารถเห็นตำรวจที่กำลังยึดใบขับขี่ และเด็กนอนดมกาว สถานที่สองจุดนี้ห่างกันไม่ถึง 100 เมตร...เศร้าใจค่ะพูดจริงๆ

ขอบคุณภาพและข้อความจากคุณนุ้ย และ Pantip.com