ยายวัย 87 อยู่ลำพัง ไร้เงาลูกหลาน ปีใหม่นี้เหงาเช่นเคย

ชีวิตแสนสะเทือนใจ ยายถูกทิ้งลำพังที่บ้านผุเก่า ไร้เงาลูกหลานมาเยี่ยมหลายปี แม้จะคิดถึง แต่เขาไม่มาก็ทำอะไรไม่ได้ ฝันได้บ้านใหม่-ไม่ต้องมีบันได

(29 ธ.ค.) ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดอุบลราชธานี ได้รับแจ้งจาก นายสุพจน์ แสงโสม คณะกรรมการตรวจสอบและติดตามการบริหารงานตำรวจ สภ.พิบูลมังสาหาร พบคุณยาย วัย 87 ปี อาศัยอยู่ที่บ้านโพธิศรี อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี มีคุณยาย เพียงลำพังมานานกว่า 50 ปี มีเพียงคนในชุมชนคอยดูแล และยังรอให้ลูกหลานกลับมาเยี่ยม แม้จะขาดการติดต่อไปหลายปีแล้วก็ตาม

จากการลงพื้นที่ตรวจสอบพบ  ยายอุ่น เสนคำ อายุ 87 ปี พักอาศัยอยู่ในบ้านไม้โบราณยกสูง สภาพเก่า หลังคามุงสังกะสี ฝาบ้านเป็นแบบโบราณใช้ใบตองตึง มาขัดต่อกันบังแดดกันฝน พื้นไม้และเสาผุกร่อนไม่แข็งแรง บริเวณรอบบ้านสะอาด เรียบร้อยดี บนบ้านเป็นพื้นไม้กระดาน 1 ห้องนอน แต่ไม่สามารถนอนได้ ต้องนอนอยู่ระเบียงด้านนอก ไม่มีสิ่งของอำนวยความสะดวกใดๆ มีไฟส่องสว่าง พร้อมสายไฟเก่าๆ 1 ชุด

คุณยายอุ่น เล่าให้ฟังว่า ตนอยู่เพียงลำพังมานานกว่า 50 ปีแล้ว ก่อนหน้านี้มีลูกชาย 3 คน ลูกสาว 1 คน ทั้งหมดต่างแยกย้ายไปมีครอบครัวกัน ช่วงแรกๆ ก็กลับมาเยี่ยมบ้าง แต่ไม่ได้มาอยู่ด้วย ระยะหลังนี้ลูกๆ หายหน้ากันไปหมด ไม่ได้มาเยี่ยมหลายปีแล้ว

หญิงชราบอกอีกว่า ตนก็ไม่ได้หวังอะไร ครั้งล่าสุดที่เจอกัน ลูกสาวก็เคยชวนไปอยู่ด้วยที่บ้านของฝ่ายสามีเขา แต่ตนก็ไม่ได้ไป เพราะไม่รู้จักใครและเกรงใจครอบครัวทางนั้น จึงขออาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อ แต่หลังจากนั้นลูกสาวก็ไม่ได้เข้ามาหาอีกเลย

สำหรับทุกวันนี้ คุณยายก็ได้เพื่อนบ้านและเงินผู้สูงอายุเดือนละ 800 บาท ในการดำรงชีวิตตอนนี้ก็ร่างกายก็ไม่แข็งแรง หมอตรวจพบว่าเป็นไขมันพอกในเส้นเลือด บวกกับโรคความดัน ต้องทานยาประจำเวลา เมื่อต้องไปหาหมอ เพื่อนบ้านก็ต้องพาไปเป็นธุระ

ยายอุ่น ยังกล่าวอีกว่า ช่วง 3-4 ปี ผ่านมานี้สุขภาพเริ่มแย่ลง การขึ้นลงบ้านก็ยากลำบาก เนื่องจากบันไดบ้านสูงชัน ไม้ก็กระดานบนบ้านแตกผุชำรุด ถ้าเป็นไปได้ตนจึงอยากได้บ้านใหม่หลังเล็กๆ ที่ไม่มีบันใด มีห้องน้ำในตัวจะได้ไม่ลำบากในช่วงเวลากลางคืน

ทุกวันนี้เวลาปวดหนัก ปวดเบาตอนกลางคืนก็ต้องลงบ้านไปเข้าห้องน้ำที่อยู่หลังบ้าน อนาคตก็ไม่รู้จะขึ้นลงไหวหรือไม่ ความฝันอยากจะไถ่ที่ดินที่จำนองไว้ในราคา 10,000 บาท เมื่อหลายสิบปีก่อนกลับคืนมา เนื่องจากเป็นที่ดินและสมบัติชิ้นสุดท้ายและชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้

เมื่อผู้สื่อข่าวสอบถามถึงเทศกาลปีใหม่นี้ อยากพบหน้าลูกหลานไหม? คุณยายตอบด้วยแววตาเศร้าและบอกว่า ถ้าเขาอยากมาเค้าก็จะมาเอง แต่เขาคงจะไม่มาหรอก เมื่อถามว่าคิดถึงลูกไหม คุณยายบอกว่าก็คิดถึง แต่เขาไม่มาหา ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร ก็ไม่มีอะไรที่อยากจะบอกกับลูก ทุกวันนี้เป็นแบบนี้ก็อยู่แบบนี้ ทำบุญใส่บาตรตามมีตามเกิดรอวันพ้นทุกข์ คุณยายกล่าว