"น้องคนดี" ลูกแม่ "แวร์ โซว" เผยนาทีชีวิตแม่ป่วยซึมเศร้า "โดดตึก-กินยาตาย-ทำร้ายตัวเอง"

 

"หนูรู้สึกกลัวแม่มากๆ เพราะอาการแม่หนักมากๆ จะโดดตึกตายก็หลายรอบ จะโยนหนูออกจากตึกก็เคย เลยทำให้หนูไม่กล้าเข้าใกล้แม่เลยในตอนแรกๆ ที่แม่ป่วยโรคซึมเศร้า"

ความจริงที่ออกจากปากของ "น้องคนดี" ลูกสาวคุณแม่ "แวร์ โซว" เด็กสาววัย 12 ปี ต้องรับมือกับการป่วยของคุณแม่ ซึ่งหากมองเผินๆ แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าสองแม่ลูกที่ภายนอกดูยิ้มแย้มน่ารักสดใส แต่ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีก่อน นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด

แม่หนูป่วยเป็น "โรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง"

"หนูก็ยอมรับว่าค่อนข้างเห็นใจที่แม่ป่วย แต่ถามว่าแรกๆ เลยที่รู้ว่าแม่ป่วยหนูรู้สึกกลัวแม่มากๆ เพราะอาการแม่หนักมากๆ จะโดดตึกตายก็หลายรอบ จะโยนหนูออกจากตึกก็เคย เลยทำให้หนูไม่กล้าเข้าใกล้แม่เลย และเวลาแม่อารมณ์แปรปรวนขึ้นมาต้องห้ามร้องไห้เพราะแม่ไม่ชอบคนร้องไห้ เขาจะยิ่งโมโหมากขึ้น และถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูอีกก็ปรี๊ดแตกไปใหญ่ การจะพูดกับแม่ต้องคิดคำพูดให้ดีๆ แม่ก็เคยบอกว่าถ้าแม่ปรี๊ดมากๆ เตือนแม่นะ แต่ในสภาพความเป็นจริงมันทำไม่ได้ พอเตือนเขาก็จะยิ่งอารมณ์ขึ้น บางทีก็มีน้อยใจบ้างทำไมแม่ไม่เหมือนแม่คนอื่นทำไมแม่ต้องเป็นแบบนี้ เคยมีเหตุการณ์ที่หนูกลัวมากๆ

แม่หยิบมีดบังตอแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็สับไปที่เท้า ก่อนสับยังมีลับมีดโชว์ด้วยนะ และก็ทำท่าทางจะฟันหนูซึ่งเราอยู่ตรงนั้นไม่ได้ต้องออกมาห่างๆ และก็มีครั้งที่หนูเริ่มไม่ไหวหนีออกจากบ้านคือเอาไม้ไผ่ฟาดตีหนูแล้วมันก็ช้ำๆ พอจะนั่งก็ต้องระวังมันเจ็บก็ว่าหนูสำออย และมันกลายเป็นความเครียดที่สะสมเวลาที่เราต้องรับอารมณ์ตอนแม่ป่วยอาจจะมองว่าหนูทรยศแม่บางทีก็คิดฆ่าตัวตายเหมือนกันนะ และก็เคยสารภาพกับแม่ว่าตอนที่แม่หลับหนูยังเคยคิดที่จะเอามีดมาแทงแม่ คือมันกดดันเครียดมากๆ ก็อยากให้มันจบๆ ไม่สนอะไรแล้ว แล้วตอนช่วงที่สิบขวบแม่หลับหนูอามีดคัตเตอร์มากีดตัวเอง เพราะไม่รู้จะระบายออกตรงไหน"

"มันเป็นความกดดันที่ส่งผลกระทบกับเด็กจริงๆ กระทบทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องอารมณ์ ความคิด แต่หลังจากที่คุณแม่ไปรักษาตามขั้นตอนแล้วก็แฮปปี้มากสภาวะอารมณ์แม่ดีขึ้น เปิดใจคุยกันทำความเข้าใจกัน ปัญหาเรื่องการทะเลาะกันก็ไม่ค่อยมีแล้วมีความสุขขึ้น มีเสียงหัวเราะมากขึ้น อย่างแรกเลยนะคะถ้าเพื่อนๆ หรือครอบครัวใครที่มีคนในบ้านป่วยเป็นโรคซึมเศร้าพยายามเงียบเข้าไว้เวลาเกิดปัญหาอะไร เพราะบางครั้งถ้าเรายิ่งพูดในขณะที่อารมณ์เขาฉุนเฉียวมันก็เหมือนจะไปยิ่งเติมอารมณ์ให้เขา บางทีเราก็ต้องเลี่ยงเพราะเวลานั้นเขาไม่สามารถรับฟังอะไร และต้องอดทนให้มากๆ ถ้าในบ้านมีคนป่วยซึมเศร้า"

สาเหตุการป่วยโรคซึมเศร้าคุณแม่ "แวร์ โซว" เล่าเสริมขึ้นว่า หลักๆ แล้วมาจากความเครียด สภาวะความกดดัน ในฐานะที่เป็นหัวหน้าครอบครัวเพียงคนเดียว

"ของแวร์มันเกิดขึ้นเนื่องจากว่าทำงานเยอะ มีความรับผิดชอบเยอะ มีความกดดันจากรอบข้าง และเราก็ไม่สามารถที่จะรับมือกับมันได้ เราทำงานและเราก็หวังว่ามันจะต้องเป็นไปตามแผนที่เราวางกำหนดเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรถ เรื่องบ้าน เรื่องคอนโด เรื่องการอยู่การกิน การเรียนหนังสือของลูก การเติบโตของลูก พอทีนี้เราวางแผนไปข้างหน้าและมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด มันก็ทำให้เราเริ่มท้อถอย ทำไมมันไม่สมหวัง ทำไมไม่ประสบความสำเร็จทั้งๆ ที่เราก็พยายามเต็มที่แล้ว ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองเครียด ที่เราคนเดียวต้องเป็นคนรับผิดชอบเพราะมันเป็นหน้าที่ ที่นี้มันก็เลยกลายเป็นความกดดัน ซึ่งจริงๆ ก็เคยรู้ตัวเมื่อสี่ห้าปีที่แล้วเคยไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอก็แนะนำเราต้องกินยาจะช่วยให้เรานอนหลับ ส่วนอีกตัวคือปรับสารเคมีในสมอง ซึ่งตอนนั้นเราก็กังวลเราก็แสดงละครไม่ได้ยาก็เลยปฏิเสธการรักษาไป"

โรคซึมเศร้าไม่ใช่แค่ "สวดมนต์-นั่งสมาธิ" ก็หายได้

"ครั้งนั้นที่ปฏิเสธการรักษาคิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเราค่อยๆ สวดมนต์ นั่งสมาธิทำใจเย็นๆ เดี๋ยวเราก็คงดีขึ้น แต่มันกลายเป็นว่าพอมันเป็นแล้วเราไม่รีบรักษามันจะสะสมโดยที่เราไม่รู้ จากเครียดเล็กๆ น้อย หงุดหงิดนิดๆ มันกลายเป็นเริ่มตาขวางใครพูดอะไรผิดหูไม่ได้ก้าวร้าวใช้ความรุนแรง เราควบคุมมันไม่ได้ และรู้สึกอยากตายให้มันจบๆ แต่สุดท้ายแล้วก็มาสังเกตตัวเองว่าไม่ปกติเลยปรึกษากับพี่สาวว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าความเครียด ซึ่งคนรอบข้างเขารู้ว่าเราไม่ปกติ

ตั้งแต่เราพูดออกไปแบบไม่รู้ตัวเบื่อมากเดี๋ยวตายทั้งแม่ทั้งลูกเลย ตรงนี้ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นว่าเราต้องรักษาพอได้คุยกับคุณหมอเขาก็บอกว่าคุณเป็นโรคซึมเศร้าอย่างต่อเนื่องไม่ใช่โรคเครียด ก็ต้องกินยารักษาเพราะมันเกิดจากสารหลั่งในสมองของเรามันไม่ทำงาน เราจึงต้องกินยาช่วยให้สมองหลั่งสารนี้ออกมา แวร์อยากจะบอกว่าถ้าเป็นโรคซึมเศร้าแล้วกินยาที่ปรับสภาพอารมณ์ให้เราดีขึ้นควรจะกินยาต่อเนื่องไปเรื่อยๆ อย่าหยุดเอาให้มันหายจริงๆ บางคนกินก็นึกว่าตัวเองหายแล้วก็หยุดอาการก็จะกำเริบอีก"

ฉันป่วยแต่...บาดแผลในใจเกิดขึ้นกับลูก

"พอเปิดใจไปหาหมอเองคุณหมอถามว่ามีลูกหรือเปล่า ก็บอกว่าเราเป็นซิงเกิ้ลมัมจึงทำให้รู้ว่าปัจจัยที่ทำให้เราเป็นมันเยอะมาก คุณเลี้ยงลูกคนเดียว งานคุณเครียดทำงานเยอะพักผ่อนน้อย คุณมีภาระเยอะ และก็อีกอย่างผู้หญิงจากสถิติอายุสี่สิบขึ้นไปอาการมันจะเริ่มเผยๆ ขึ้นมา และผู้หญิงที่คลอดลูกอาการพวกนี้มันซ่อนอยู่ข้างในโดยที่ไม่รู้ตัว สุดท้ายพอเอาลูกไปด้วยก็บอกหมอว่าก็มีที่ดุลูกตีลูกใช้ความรุนแรงกับลูก คุณหมอก็ดูสุขภาพจิตลูกโชคดีน้องไม่เป็นอะไรไม่ต้องกินยา

แค่พฤติกรรมแม่เปลี่ยนลูกก็จะเปลี่ยนในช่วงที่เป็นหนักๆ น้องคนดีเป็นเด็กที่น่าสงสารมากเพราะเขาเห็นสภาพทั้งหมดที่เราพยายามทำร้ายตัวเองคุณหมอถึงต้องให้เอาลูกไปเช็คสุขภาพจิตเพราะเด็กจะมีบาดแผลในใจ เราทำร้ายตัวเองเกินสิบครั้งนะ และทุกวันนี้ที่รอดไม่ได้ต้องกราบขอโทษลูกเลยที่ลูกต้องเห็นภาพอะไรที่ไม่ดี ลูกต้องมาอยู่รับอะไรมากมายที่แม่ทำลงไปไม่รู้ตัว"

ป่วยโรคซึมเศร้าไม่ใช่ "คนบ้า"

"การที่เราเป็นและบอกเป็นเคสตัวอย่างให้ดูว่าเป็นโรคซึมเศร้าไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย อย่าคิดเองว่าไปปรึกษาสุขภาพจิตและจะเป็นบ้า ซึ่งทางแพทย์เขาจะมีการวิเคราะห์เองว่าเราเป็นอะไร ซึ่งหมอจะให้คำปรึกษาที่ดีและพยายามจะรักษาเรา ฉะนั้นเราก็ต้องพยายามรักษาตัวเองด้วย ทำไมเราต้องอาย บางทีเรารู้สึกว่าเราเครียดเราก็ไปคุยกับหมออาจจะเป็นแค่โรคเครียดก็ได้ มันมีทางรักษาดีกว่าปล่อยให้มันเป็นเรื้อรังและอย่าปล่อยให้มันถึงขั้นต้องจบชีวิตเลย การยอมรับตัวเองว่าเป็นโรคซึมเศร้าและยอมรับการรักษาตามที่คุณหมอบอกคือทางออกที่ดีที่สุดค่ะ"