หนุ่มตกงานเหลือเงินติดตัว 5 บาท เร่ร่อนไร้ที่ซุกหัวนอน พ้อไม่อยากขอใครกิน "ผมอาย"

หนุ่มศรีสะเกษตกงานช่วงโควิด-19 เดินหางานทำจนตาลาย บางครั้งทนไม่ไหวขอข้าวกินตามร้านแต่โดนไล่ตะเพิด

 (16 ก.ค.63) ในสังคมปัจจุบันนี้มีคนที่ได้รับความลำบากอยู่มาก บางคนถึงขั้นไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน บางคนไม่มีงานทำ ต้องลำบากอดมื้อกินมื้อ ดังกรณีล่าสุด ผู้สื่อข่าวจังหวัดชลบุรีได้ประสบพบเจอกับ นายศราวุธ วงค์ที หรือ “ต้น” อายุ 22 ปี พื้นเพชาวศรีสะเกษ ในขณะเดินมาตามถนนย่านพัทยากลางด้วยท่าทางอ่อนเพลีย ขอให้ซื้อข้าวให้กินประทังความหิว

ทั้งนี้ นายศราวุธเล่าว่า เดินหางานทำตั้งแต่วอล์คกิ้ง สตรีท พัทยาใต้ ออกท่าเทียบเรือแหลมบาลีฮาย จนมาถึงพัทยากลาง เหลือเงินติดตัวอยู่เพียง 5 บาท ต้องซื้อน้ำประทังความหิว เดินขอข้าวไปตามร้านต่าง ๆ แต่ก็ไม่มีใครให้ สุดท้ายด้วยความหิวจึงยอมอายมาขอข้าวกิน

นายศราวุธ เล่าความเป็นมาว่า ก่อนหน้านี้เคยทำงานในผับแห่งหนึ่งภายในวอล์คกิ้ง สตรีท พัทยาใต้ แต่พอมีสถานการณ์เชื้อไวรัสโควิด-19 เข้ามาจนมีมาตรการให้สั่งปิดสถานบันเทิงทุกแห่ง ตนจึงออกมาปล่อยเสื่อให้เช่าบริเวณชายหาด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงจนกระทั่งสั่งปิดเมืองและปิดชายหาดทำให้ตนตกงานโดยปริยาย เงินที่มีอยู่ก็ร่อยหรอลงทุกวัน แม้แต่โทรศัพท์ที่มีอยู่เพียงเครื่องเดียวก็ต้องขายไป เพียงเพื่อนำเงินส่งเสียเลี้ยงดูลูกเมียที่อยู่ทางบ้าน อีก 2 ชีวิต จนปัจจุบันนี้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งต้องอาศัยทำความสะอาดพื้นที่บาร์ร้างที่ยังไม่เปิดเป็นอยู่อาศัย โดยหารองน้ำมาใช้ในการอุปโภคบริโภค

ที่ผ่านมาในแต่ละวันตระเวนหางานทำตามร้านต่าง ๆ ทั้งร้านแก๊ส ร้านเฟอร์นิเจอร์ ร้านขายส่ง ไปมาหมด แต่ทุกที่ให้เขียนใบสมัครทิ้งไว้ บางวันไม่มีจะกินลำบากอดมื้อกินมื้อ ต้องใช้แรงงานไปขอล้างจานตามร้านอาหาร แลกข้าววันละ 50, 60 บาท บางมื้อไม่มีเงินไปขอข้าวกินตามร้านขายข้าวก็ถูกไล่ตะเพิดออกมา แต่ก็ไม่คิดอะไร เพราะถือว่าเป็นเงินเค้า เป็นของๆ เค้า “ทุกวันนี้อยากทำงานแลกข้าว ผมไม่อยากขอใคร ผมอาย” นายศราวุธ กล่าวทิ้งท้าย