แม่เด็ก 8 ขวบ เหยื่อพ่อเลี้ยงโหด ร่ำไห้สงสารลูกแต่ไม่กล้าห้าม ยันหมดรักผัวใหม่แล้ว

แม่เด็ก 8 ขวบ เหยื่อพ่อเลี้ยงโหด ร่ำไห้สงสารลูกแต่ไม่กล้าห้าม ยันหมดรักผัวใหม่แล้ว

แม่เด็ก 8 ขวบ เหยื่อพ่อเลี้ยงโหด ร่ำไห้สงสารลูกแต่ไม่กล้าห้าม ยันหมดรักผัวใหม่แล้ว
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

กรณี “น้องเหนือ” เด็กวัย 8 ขวบ ถูก “นายวิรัช แซ่เฮ้ง” อายุ 37 ปี พ่อเลี้ยง มัดมือโยงกับเสาแล้วใช้สายไฟเฆี่ยนตี ไม่ให้กินข้าว ดื่มน้ำ ให้ปัสสาวะใส่ขวดแล้วดื่ม จากนั้นก็ใช้เท้าเตะซ้ำตามร่างกายจนแน่นิ่ง พอปลุกไม่ตื่นจึงแก้มัดให้ก่อนเรียกภรรยา ต่อมาพบว่าเสียชีวิต สังคมตั้งคำถามว่าแม่น้องเหนือไม่รู้เรื่องจริงหรือ

รายการโหนกระแสวันที่  22 ต.ค. 64 “หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย” ในฐานะผู้ดำเนินรายการ ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.35 น. ทางช่อง 3 กดเลข 33 สัมภาษณ์ คุณแม่น้อย แม่น้องเหนือ , หมาย พี่สาวคุณแม่ , นุช เพื่อนบ้านที่รู้พฤติกรรมวิรัชมาตลอด , แก้ว พี่ชายฝั่งแม่น้อย, รศ.นพ. วีระศักดิ์ จรัสชัยศรี ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติเวช มศว.

รู้จักวิรัชมานานแค่ไหน?

แม่น้อย : ประมาณ 11 เดือนได้ค่ะ แม่มีลูก 2 คน น้องเนยกับน้องเหนือ

ทำไมอยู่ดีๆ ถึงนำน้องเหนือกับน้องเนย มาอยู่ที่บ้าน?

แม่น้อย : ตอนนั้นยายโทรมาบอกว่าจะให้ไปอยู่มั้ย ก็เลยบอกว่าให้มาอยู่ก็ได้ เราไม่ได้ไปรับเอง เขามากันเอง

เด็กมาอยู่ที่บ้านบ่อยมั้ย?

แม่น้อย : ไม่เคยมาเลย 11 เดือน ที่คบกับวิรัชเพิ่งมาอยู่ที่นี่ เขารู้จักกันมาก่อน ก่อนหน้านี้เขาอยู่ตรงบ้านที่แม่อยู่ แล้วเราย้ายมาอยู่ข้างนอก ก่อนมาเราก็ถามลูกว่าจะมาพร้อมกันเลยมั้ย

พฤติกรรมวิรัชเป็นยังไง?

แม่น้อย : ไม่เคยด่า ไม่เคยตี เป็นคนพูดจาดี กับเราก็เรียกพี่กับน้องตลอด ไม่เคยขึ้นมึงขึ้นกูใส่เลย ไม่เคยเห็นพฤติกรรมแบบนี้ แรกๆ เขากินเหล้า วันนั้นเขากินหนักอยู่ครั้งนึงแล้วบอกจะเลิกเลย แล้วก็เลิกไป นานๆ จะกินสักครั้ง เดือนนึงกินสักครั้ง

จะบอกว่าสามีใหม่เป็นคนดี?

แม่น้อย : เขาปฏิบัติกับเราให้เห็นว่าเป็นคนดี ตอนนั้นเราก็รัก เพราะเราไม่เคยถูกเอาใจ เขาเอาใจเราตลอด

เคยสังเกตมั้ยว่าเขามีพฤติกรรมว่าลูกเรามั้ย?

แม่น้อย : เขามีดุ เขาอยากให้น้องอ่านหนังสือออก เขียนหนังสือได้ คือสัญญาอะไรไว้ต้องทำให้ได้

กับเด็ก 8 ขวบเนี่ยนะ?

แม่น้อย : ค่ะ เขาบอกว่าเขาจะให้น้องทำให้ได้ เขาบอกแค่นี้

เวลาน้องทำไม่ได้เขาทำยังไง?

แม่น้อย : เขาจะลงโทษ แต่ไม่รุนแรงแบบนี้ จะมีใช้ไม้เรียวตีที่ก้น ส่วนตัวก็คิดว่าแรง เพราะแม่ไม่เคยตีลูกแบบนั้น แม่เคยเห็นและก็เคยห้าม แต่พอเราห้ามจะยิ่งตีหนักขึ้น

แม่เคยเห็นครั้งไหน ที่ตีแล้วห้าม เขาทำหนักขึ้น?

แม่น้อย : ตอนนั้นน้องอ่านหนังสือไม่ได้ ถามก็ไม่ตอบ เขาตี เราก็เข้าไปห้าม พอห้ามเขาก็โมโหใส่เรา และหันไปตีน้องหนักกว่าเดิม ตีที่ก้นค่ะ

เคยเห็นเขาเตะลูกเรามั้ย?

แม่น้อย : เคยเห็นครั้งนึงตอนเราห้าม เขาเตะไปที่ก้น น้องนั่งอยู่ก็ล้ม เรื่องอ่านหนังสือนี่แหละค่ะ เราเห็นเขาตีเราก็เลยห้ามเขา พอห้ามเขาก็ทะเลาะกับเรา แล้วเขาก็ออกไปเตะน้อง

เป็นแบบนี้หลายครั้งมั้ย?

แม่น้อย : เป็นแบบนี้จนเราไม่ห้าม เราไม่ไปขวางเขา เพราะกลัวว่าเขาอารมณ์จะขึ้นมั้ย

สงสารลูกมั้ย เวลาเห็นลูกเราถูกสามีใหม่ทำแบบนี้?

แม่น้อย : สงสารค่ะ เราร้องต่อหน้าไม่ได้ เราต้องไปแอบร้อง (ร้องไห้)

ทำไมร้องไม่ได้ มันเป็นพระเจ้าเหรอ มันเป็นใคร ทำไมต้องยอมให้เขาทำลูกเรา?

แม่น้อย : เคยคิดกับตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ยังไง(ร้องไห้) เราอยากหยุดอยากเลิกอยากบอกเขาแต่ถึงเวลาก็พูดไม่ออก มันทำไม่ได้ (ร้องไห้)

ไม่อยากตอกย้ำคุณแม่ แต่เป็นเรื่องคดีความ สังคมก็ตั้งคำถาม ก็อยากให้เป็นอุทาหรณ์ถ้ามีสามีใหม่แล้วเป็นแบบนี้ ขอให้คิดไว้เลยว่าต่อไปจะมีความสูญเสียรุนแรงเกิดขึ้น วันที่น้องเสียชีวิต แม่รู้มั้ยมันเกิดอะไรขึ้น?

แม่น้อย : ไปรับเขามาจากทำงาน 2 ทุ่ม เขาถามน้องว่าอ่านหนังสือมั้ย น้องบอกไม่ได้อ่าน เขาถามทำไมไม่อ่านหนังสือ เขาก็พาไปในห้องแล้วตีอยู่ในห้อง เราได้ยินเสียง แต่เราไม่กล้าเดินไปห้ามเขา ได้แต่ยืนร้องในครัวกับลูกอีกคนกลัวว่าถ้าเข้าไปห้าม กลัวเขาทำหนักกว่าเดิม ช่วงนั้นเป็นช่วงที่แม่รู้

ที่แม่เห็นเขาทำอะไร?

แม่น้อย : แม่ไม่เห็น เพราะเขาอยู่ในห้องปิดประตู เราได้ยินแต่เสียงตี  

รู้มั้ยเขาจับน้องเหนือขึงกับขื่อ?

แม่น้อย : อันนั้นแม่ไม่รู้ค่ะ เรารู้ว่าจับล็อกข้อมือให้ยืน แต่จับขึงเราไม่รู้ เราไม่เห็น เพราะตอนนั้นเราเข้าไปอาบน้ำ เดินออกมาก็เห็นเขายืนอยู่ที่ประตู เราไม่เห็นอะไร ก็เดินไปในห้องแล้วไม่ได้ออกมา หลังจากนั้นพอเราหลับจนน่าจะตีสี่กว่า เขาอุ้มน้องเข้ามาเรียกเรา เราหันไปเห็นก็ตกใจ ถามว่าทำอะไร เขาเลยบอกว่าอย่าเพิ่งถามอะไร พาน้องส่งรพ.ก่อน

ปกติน้องนอนกับใคร?

แม่น้อย : นอนข้างนอกกับพี่สาว พี่สาวได้ยิน พี่สาวรู้ตลอด

พี่สาวก็ห้ามไม่ได้ ถ้าห้ามก็จะโดนเหมือนกัน?

แม่น้อย : พี่สาวก็น่าจะกลัวน้องโดนหนัก เลยไม่กล้าห้ามอะไร 

พาน้องไปรพ. น้องเสียชีวิต แม่ยืนยันไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ยินเสียงอะไร?

แม่น้อย : แม่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย จนเขาอุ้มลูกมาแม่ถึงรู้

วันนี้ในข้อกฎหมาย แม่อาจโดนดำเนินคดีตามกฎหมายด้วย?

แม่น้อย : แม่เพิ่งทราบจากลูกพี่ลูกน้อง ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องยอมรับ แต่ยืนยันไม่มีส่วนรู้เห็นค่ะ (เสียงสั่นเครือ)

ถาม “พี่นุช” เพื่อนบ้าน เห็นเหตุการณ์อย่างนี้หลายครั้งมั้ย ที่เขาไปทำร้ายน้องเหนือ?

นุช : ตอนที่อยู่ด้วยกันก็เห็น เพราะพี่ก็ไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านเลี้ยงหลานเหมือนกัน คือเด็กเขาก็มีพฤติกรรมอยากเล่นกับเด็ก หลานพี่ก็ตัวเล็กรุ่นๆ เดียวกัน ถ้าวิรัชไปทำงาน เด็กจะออกมาเล่นได้ แม่ไม่ห้ามเท่าไหร่ แต่ถ้าวิรัชกลับมาต้องเข้าห้อง อ่านหนังสือ ที่เขาย้ายออกจากซอย เพราะเหมือนพี่ไปยุ่งกับเรื่องลูกเขามากเกินไป ก็บอกวิรัชกับเมียว่ากับเด็กป.1 จะเอาอะไรนักหนา พูดกับเขาทั้งคู่ เพราะเขาดื่มแล้วมานั่งคุยตรงโต๊ะ เราบอกว่าเด็กป.1 จะเอาอะไรนักหนา ต้องค่อยเป็นค่อยไป ยิ่งไปดุยิ่งลน เขาบอกอยากให้ลูกอ่านได้ แล้วเด็กไม่ได้เรียนตลอด ย้ายไปย้ายมา เด็กก็อ่านไม่ได้

บ่อยมั้ยเขาดุด่าว่าตี?

นุช : ตีนี่ไม่เห็น ถ้าเขาทำโทษเด็กจะทำในห้อง ไม่ได้ยินเสียง เด็กไม่ได้ร้อง เพราะพี่อยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านเขา แต่จะเห็นแค่พฤติกรรม ถ้าทำผิดหนึ่งไม่ให้กินข้าว ที่พูดนี่ถามจากน้องเหนือว่ากินข้าวหรือยัง เขาบอกว่ายัง เพราะลุงไม่ให้กิน เราก็ตักพะโล้ให้กิน พอขายของได้ มีอยู่วันนึง น้องเนยเขาจะไปเสียค่าเทอม เรียนที่การอาชีพ เขาก็ล็อกห้องไม่ให้ลูกไปเอาชุดนักเรียน อันนี้เราก็ไม่เข้าใจ เงินยายเขาก็เตรียมไว้ให้ หลานจะไปเรียน แม่เขาไม่มีเพราะไม่ได้ทำงาน ยายก็เตรียมไว้ให้พี่สาวคนนี้พาน้องไปสมัครเรียน ก็ไม่เปิดประตูให้ลูกสักที ลูกก็เคาะอยู่อย่างนั้น ไม่ให้ลูกเข้าบ้านไปเอาชุดนักเรียน ไปเอาเอกสาร

เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยแม่?

แม่น้อย : ตรงนี้แม่ไม่รู้

นุช : ไม่รู้ได้ไง น้อยนอนอยู่ในห้อง

แม่น้อย : ไม่รู้ เรื่องนี้ไม่รู้เรื่อง

นุช : ไม่รู้ได้ไง เรื่องนี้คุยกันตรงนั้นคนก็เยอะ ส้มก็ยังไปเรียกมาเปิดประตู น้องก็เรียกเปิดประตูว่าจะมาเอาชุดนักเรียน

แม่ยังรักเขาอยู่มั้ย?

แม่น้อย : ไม่ค่ะ

 รู้สึกยังไงกับคนๆ นี้?

แม่น้อย : เกลียดเขาแล้วค่ะ เพราะเขาทำลูกเราจนลูกเราเสีย (เสียงสั่นเครือ)

ก่อนหน้านี้ที่บอกว่าไม่โทษใคร ไม่อยากกล่าวหาใครต่างๆ นานา?

แม่น้อย : แม่เสียใจมาก แม่โทษตัวเอง ที่พาเขาเข้ามาจนทำให้ลูกเป็นแบบนี้ (ร้องไห้)

ผมบอกแม่เลย แม่สมควรเกลียด แม่ไม่มีวันกลับไปอยู่ได้อีก เพราะเขาไม่มีวันออกจากคุก แม่ต้องตัดใจ แม่ต้องทำอะไรเพื่อลูก ถึงแม้เขาเสียไปแล้ว อะไรให้การเป็นประโยชน์ได้ต้องให้ แม่อย่าปกปิด อย่าไปคิดว่าเป็นคนที่เรารักต้องช่วยปกปิด เชื่อว่ามีบางอย่างที่แม่ไม่กล้าพูด เป็นสิทธิ์ของแม่ แต่ถ้าเขาไล่สอบไป แม่มีพฤติการณ์ร่วมด้วย เห็นแล้วไม่บอก แม่โดนด้วยนะ?

แม่น้อย : ค่ะ

พี่สาว วันนี้ที่มาออกรายการ ธงคืออะไร?

หมาย : ก็ที่น้องเคยให้สัมภาษณ์ในรายการบอกว่าญาติพี่น้องรุมเกลียดรุมประณามเขา ไม่เป็นความจริง ยังไงซะพี่น้องกันต่อให้โกรธเกลียดกันแค่ไหนก็ไม่สามารถตัดขาดกันได้ เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ญาติๆ โกรธไหมก็โกรธค่ะ เพราะหลานเราทั้งคนตาย ไม่มีใครทำใจได้ในเวลาอันรวดเร็ว ความรู้สึกของเรา ทำไมแม่ถึงปล่อยให้ลูกถูกทำร้ายขนาดนี้ถึงขั้นเสียชีวิต อารมณ์โกรธมีทุกคนอยู่แล้ว อยากให้น้องเข้าใจว่าบรรดาญาติพี่น้องไม่มีใครรังเกียจเขานะคะ ไม่มีใครรังเกียจเขาเลย ต่อให้มีความผิดร้ายแรงแค่ไหนก็เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม มีปัญหาอะไรก็อยากให้มาปรึกษา เมื่อก่อนเขามาขอคำปรึกษาเราได้ แต่กรณีหลานเป็นแบบนี้ ทำไมน้องไม่บอกอะไรเราเลย นี่คือสาเหตุที่เราโกรธเขามาก

ใครเลี้ยงน้องมา?

แม่น้อย : ก่อนหน้านี้ให้อยู่กับตาทวด ยายทวด เราไปทำงาน เราผูกพันและห่วงลูกทั้งสองคน

เวลาเหนือไม่ได้กินข้าว พ่อเลี้ยงไม่ให้กินข้าว?

แม่น้อย : เราเสียใจ เราทุกข์ใจมาก

ทำไมไม่แจ้งตร. สิ่งที่วิรัชทำคือการทารุณกรรมเด็ก มันถึงเวลาที่ผู้หญิงมีลูกติด มีสามีใหม่ ต้องสังเกตพฤติกรรมสามีใหม่ให้ดีๆ นะ พ่อเลี้ยงบางคนก็ดี แต่บางคนเลวทรามต่ำช้าน่าใจหาย แต่กรณีวิรัชขออนุญาตด่าผัวพี่นะ มันเลวทรามเกินไป ไม่ให้เด็กกินข้าว มันเป็นวิธีทารุณกรรมเด็ก ผมยังยืนยัน มีผัวใหม่แบบนี้ กรุณารักลูกให้มากกว่าผัวใหม่ ถ้าเห็นลูกถูกกระทำไม่ให้ลูกกินข้าว ใช้ความรุนแรง ตี ต้องมีวิธีจัดการปัญหาแล้ว อย่างคุณแม่ความสูญเสียเกิดแล้ว นี่คืออุทาหรณ์ชั้นดี แก้วถึงขั้นตบหน้าพี่สาว โกรธมาก วันนี้คุยกันหรือยัง?

แก้ว : ยังครับ

แม่ทราบใช่มั้ยเขาทำยังไงบ้าง?

แม่น้อย : แม่ทราบ แต่บางสิ่งแม่ไม่เห็น

แก้วเป็นพี่น้องกันแท้ๆ กับน้อย วันเกิดเหตุ รู้มั้ยวิรัชมีพฤติกรรมรุนแรงขนาดนี้?

แก้ว : ไม่คิดว่ารุนแรงขนาดนี้ ไม่คิดว่าจะตีขนาดนี้ เคยทำงานที่เดียวกัน แต่ไม่ได้สนิทกันเลย

ที่ทำงานเขาเป็นคนยังไง?

แก้ว : อัธยาศัยดี คุยกันได้

รู้มั้ยเขาเป็นผัวพี่สาว?

แก้ว : รู้ครับ

เคยรู้มั้ยหลานชายไม่ได้กินข้าว ไม่ให้เข้าบ้าน?

แก้ว : ผมรู้ครับ ก็เดินไปว่าน้อย ว่าทำไมปล่อยให้เป็นแบบนี้

น้อยว่าไง?

แก้ว : ขอไม่พูดก็แล้วกันครับ แค่นี้ก็สงสารพอแล้วครับ

แก้วโมโหมาก แก้วเลี้ยงน้องเหนือด้วย?

แก้ว : ครับ ตอนแม่เขาทำงานที่ภูเก็ต เขาฝากไว้กับตายาย ผมก็อยู่กับตายาย ตั้งแต่เลี้ยงมาไม่เคยตี ไม่เคยทุบ

ดูยังโกรธมาก?

แก้ว : ครับ

จะยังไงต่อไป ในเมื่อเหตุเกิดไปแล้ว วันนี้พี่น้องมีปัญหากันแล้ว อยากให้เป็นยังไง?

แก้ว : อยากให้เอาโทษไอ้รัชให้ถึงที่สุดครับ

แก้วไปที่เขาทำแผนด้วย ทิ่มมั้ย?

แก้ว : ครับ โดนไป 2 ที

มันแค้นใจ?

แก้ว : แค้นมากครับ

ถามอาจารย์ พฤติกรรมที่เขาอ้างว่าเตะเด็กทีเดียว ใช้สายไฟตีแค่นั้นเอง สภาพศพที่อาจารย์เห็นเป็นยังไง?

นพ.วีระชัย : ผมเห็นจากภาพที่ไม่มีการเบลอ จากร่องรอยมีบาดแผลรุนแรงทั่วร่างกาย ไล่ตั้งแต่บริเวณใบหน้า มีรอยฟกช้ำรอบดวงตาและใบหน้า หลังมีร่องรอยการถูกตี ลักษณะตามข้อมูลบอกเป็นสายไฟ แต่ดูแล้วมีวัตถุอื่นด้วย ลักษณะหัวอาจเข้าได้กับพวกเข็มขัด มีความเป็นไปได้ ลักษณะมันคล้าย แต่ต้องไปตรวจดูที่เกิดเหตุว่ามีวัตถุอื่นอีกหรือไม่ แต่ไม่ใช่แค่วัตถุเดียว แต่ขณะเดียวกันบริเวณด้านหน้า จะมีรอยช้ำที่ท้องกับทรวงอก ที่ท้องเป็นปื้นที่ใหญ่ ท้องด้านซ้าย มีอวัยวะสำคัญเป็นม้าม เด็กตัวเล็กและผอม ฉะนั้นกล้ามเนื้อไม่มีเพียงพอ ถ้าโดนกระแทกตรงๆ ตำแหน่งบริเวณท้องด้านซ้าย อาจทำให้ม้ามฉีกขาดได้ ถ้าม้ามฉีกขาดเลือดก็จะออกจากช่องท้อง เกิดภาวะช็อกและเสียชีวิตได้ ถ้าเตะที่ทรวงอก ถ้ากระดูกซี่โครงหักไปทิ่มปอดก็เสียชีวิตได้ แต่ถ้าโดนหัวใจตรงๆ อาจทำให้หัวใจหยุดเต้นทันทีเลยก็ได้ ตำแหน่งที่เห็นที่โดนกระทำมีอวัยวะสำคัญที่อาจทำให้เสียชีวิตได้  

อีกจุดนึงคือลักษณะที่เขารัดข้อมือและแขวนไว้กับขื่อ ตีน้องจนยืนหลับไป ไม่รู้สลบหรือเปล่า เคเบิ้ลไทร์มันรัดจนจมไปในเนื้อ เด็กทรุดก็ล็อกไป กินเนื้อเข้าไป ตรงนี้ถือว่ารุนแรงมากมั้ย?

นพ. วีระชัย : รุนแรง เพราะมันรัดแน่น ไม่มีโอกาสคลายได้เลย มันรัดแน่นไปนานๆ ถ้าเลือดไม่ไปเลี้ยงปลายมือนานๆ  ถ้ารอดชีวิต โอกาสเนื้อเยื้อบริเวณมือสูญเสียก็เป็นไปได้สูง กรณีนี้ที่ดูจากบาดแผลรัดค่อนข้างแน่นมาก จนบีบไปกินเนื้อข้างใน ฉีกขาดไปเลย

เด็กน่าจะทิ้งน้ำหนักตัวไม่ไหวแล้ว อาจสลบ?

อ.วีระชัย : ทั้งสองอย่าง เพราะโดยสายก็รัดไม่ยืดหยุ่นเลย บวกกับน้ำหนักตัวเพราะเขาหมดสติจากการถูกทำร้าย

ในปีนี้ คดีนี้เป็นคดีที่ 10 ที่พ่อเลี้ยงทำร้ายทารุณกับเด็ก 9 ม.ค. ปี 64 นายนาทีทำร้ายน้องพาฝัน ลูกเลี้ยงกะโหลกร้าวเสียชีวิตที่ชลบุรี 30 ม.ค. นายสุชิน พ่อเลี้ยงใช้มีดฟันหลังลูกเลี้ยง 16 ปี บอกลองตะกรุด, นายเอก อดีตทหารเกณฑ์ทำร้ายลูกเลี้ยง 2 ขวบ ปากฉีก กระดูกสะโพกแตก ใบหน้าเขียวช้ำ เพราะโมโหเด็กร้องไห้ไม่หยุด เกิดที่อุดรธานี, 14 ก.ค.  นายจีระศักดิ์ กล่ำมณี ทำร้ายเด็กชายวัย 7 ปีลูกเลี้ยง หน้าตาบวมปูด เหตุเกิดที่กระทุ่มแบน สมุทรสาคร , 23 ส.ค. พ่อเลี้ยงอายุ 25 ปี ผลักลูกเลี้ยงหัวกระแทกพื้น เหตุเกิดในพื้นที่กาฬสินธุ์ , 27 ส.ค. นายกวิน จับลูกเลี้ยงทุ่มกับพื้น กะโหลกร้าวเสียชีวิต จ.สระบุรี, 3 ต.ค. 64 ธนกร สมทอง ทำร้ายเด็กชาย 8 ขวบ ลูกเลี้ยง ด้วยการทุบตี ใช้แก้วกรีดข้อเท้าเด็ก ทุบตีภรรยา เหตุเกิดที่จ.สุรินทร์, 7 ต.ค. นายจักรเพชร พ่อเลี้ยง ข่มขืนลูกเลี้ยงตัวเองเหตุเกิดในพื้นที่ จ.ราชบุรี , 13 ต.ค. 64 นายชัชพ่อเลี้ยงไปเต๊ะน้องมาร์ค เด็กยอดกตัญญู ป.5 เก็บของเก่าช่วยแม่ตัวเอง เลี้ยงน้องตัวเองวัยขวบเศษ ไปเตะม้ามแตก เอาเงินบริจาคจากผู้ใจบุญไปใช้ เหตุเกิดที่บุรีรัมย์ คดีไอ้วิรัชทำร้ายร่างกายน้องเหนือเป็นคดีที่ 10 อ่านแล้วทำให้เห็นอะไรบางอย่าง แม่เคยย้อนกลับไปคิดมั้ย ถ้าแม่แจ้งความเรื่องลูกไม่ได้กินข้าว เหตุการณ์วันนี้จะไม่เกิดขึ้น?

แม่น้อย : วันนั้นถ้าแม่ใจแข็งพอ ก็คงไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้ เราได้แต่คิด แต่ไม่กล้าทำออกมาเลย เราก็เสียใจ ไม่ได้ไม่เสียใจ (ร้องไห้) เราไม่คิดว่าจะเกิดแบบนี้ ลูกอยากได้อะไรเราให้

เชื่อว่าแม่ก็รักลูก พ่อแม่ทุกคนรักลูกตัวเอง และเข้าใจแม่ว่าทำไมไม่แจ้งความให้ตร.มาจับวิรัช เพราะถ้าแจ้งความอาจแตกแยกในครอบครัว เพราะผัวใหม่กับลูกต้องอยู่ให้ได้ แต่มันไม่แน่เสมอไป เชื่อว่าเหตุการณ์วันนั้นก็นำพามาวันนี้ สิ่งที่ทำได้วันนี้ อยากร้องขอแม่ ทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดี ขอให้แม่ให้การในชั้นศาลให้หมด ต้องหยุดรักชายคนนี้ แม่บอกไม่โทษใคร แต่แม่ต้องโทษมัน วันนี้อยากบอกอะไรกับสังคม ที่เขาวิจารณ์แม่อยู่ วันนี้มีคนอยากบุกตบแม่ ขนาดแม่ให้สัมภาษณ์ทางอีจัน คนก็ปาของใส่แม่?

แม่น้อย : อยากขอโทษสังคม ที่ทำให้เรื่องนี้เกิดมา ส่วนตัวเราไม่อยากให้เกิด เราก็เสียใจมากด้วย (ร้องไห้) เรารู้สึกเจ็บ และทรมาน เราทุกข์ใจที่สุด ตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ได้ ขอให้สังคมให้อภัยกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น ส่วนเรื่องคดีความจะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด

ยืนยันจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับรูปคดีนี้ แต่มุมรูปคดีอาจพาดมาถึงตัวแม่ด้วย?

แม่ : ค่ะ

มุมพี่น้องครอบครัววันนี้เหมือนแย่แล้ว จะทำยังไงต่อไป?

หมาย : ขอให้เสร็จงานก่อน ค่อยมาจับมือเคลียร์ให้หมด อะไรค้างคาใจมาเคลียร์ให้หมด

แก้วล่ะ ที่ไปว่าเขาว่าทำไมปล่อยให้หลานไม่ได้กินข้าว ทำไมไม่ให้หลานเข้าบ้าน เราบุกไปตบพี่สาว วันนี้จะยังไง จะย้อนกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย?

แก้ว : โอกาสมีครับ แต่ก็หนักใจอยู่เหมือนกัน ใจนึงผมก็สงสารเขา ใจนึงผมก็โมโหเขามาก โอกาสมันมี อยู่ที่คิดได้หรือเปล่า สังคมให้อภัยเสมอ ถ้าคุณคิดได้

ครอบครัวยินดีให้อภัยแต่ต้องคิดให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

แก้ว : ครับ ต้องทำเพื่อลูกที่เสียไปด้วยครับ

หมออยากพูดอะไร?

นพ.วีระชัย : เป็นอุทาหรณ์เรื่องความรุนแรงในครอบครัว เด็กตัวเล็กมาก เรื่องการเตะส่วนใหญ่เด็กไม่มีกล้ามเนื้อเพียงพอไปรับแรงจากผู้ใหญ่ได้ เตะโดยส่วนใหญ่เด็กมีโอกาสเสียชีวิตได้หมด การลงโทษไม่ควรอย่างยิ่งไปกระทำกับเด็กด้วยการเตะ

แม่ต้องทำเพื่อลูก ต้องเอาให้หนัก ต้องหยุดรักเขาได้แล้ว ไอ้วิรัชต้องติดคุก ต้องเอาให้หนักหยดคิด เพราะถ้าออกมาจากคุก วันนึงมันจะฆ่าคุณด้วย?

แม่น้อย : ค่ะ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook