แฉภาพสถานสงเคราะห์ ทารุณกรรมเด็ก ลงโทษรุนแรงกว่าติดคุก วอนช่วย 280 ชีวิต

พยาบาลแฉสถานสงเคราะห์ ทารุณกรรมเด็ก ลงโทษรุนแรงกว่าติดคุก วอนช่วย 280 ชีวิต

(29 พ.ค. 66) ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง ได้โพสต์รูปภาพ เด็กหญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่บนชักโครก ภายในห้องน้ำที่ขนาดค่อนข้างเล็ก โดยเด็กหญิงคนดังกล่าวตัดผมสั้น สวมเสื้อสีเขียว ใส่กระโปรงสีน้ำเงินลายสก๊อตโดยมีเชือกสีเขียวรัดที่ปาก ที่แขน และที่ขาของน้อง ส่วนอีกภาพเป็นภาพของเด็กนอนเรียงกัน 3 คน อยู่ใต้อ่างล้างมือภายในห้องน้ำ โดยมีข้อความในโพสต์ ว่า “ได้รับรู้เรื่องนี้มา ไม่นิ่งนอนใจที่จะหาทางตีแผ่สู่สังคม เด็กกว่า 280 ชีวิตต้องเผชิญกับความโหดร้ายจากสังคมภายนอกมาแล้ว ยังต้องมาเจอความโหดร้ายจากผู้ดูแล ทำไมมาตรการการทำผิดต้องมีห้องมืด ฝากสื่อด้วยนะคะ ยินดีให้ข้อมูล ฝากแชร์ เพื่อเป็นสะพานบุญให้เด็กหลายร้อยขีวิตด้วยนะคะ”

นอกจากนี้ยังมีการแชร์คลิปเสียง โดยคลิปเสียงแรก ระบุข้อความว่า "คำพูดจากปากเด็กๆ หดหู่นะ เจอเรื่องครอบครัวมาเพื่อหาเซฟโซนเล็กๆให้ตัวเอง แต่กลับมาโดนแบบนี้” และข้อความว่า “เขาจับหนูลงหลุม บางอันก็มีน้ำ บางอันก็ไม่มีน้ำ เขาทั้งกัดหนูทั้งตีหนู ทั้งเอามีดมาเชือดหนู นี่เหรอคือสถานสงเคราะห์” ส่วนคลิปเสียงที่ 2 ระบุว่า สถานสงเคราะห์เค้าพูดกับเด็กแบบนี้กันเหรอ ส่วนอีกคลิป เป็นภาพถ่ายที่เห็นว่าด้านในมีห้องอยู่ 1 ห้อง ระบุข้อความว่า มันจับเด็กขังในห้องนี้ แล้วปิดไฟทั้งมืด ทั้งยุง เด็กกรีดร้องจนแทบขาดใจ จิตใจทำด้วยอะไร

จากนั้นผู้สื่อข่าวได้ติดต่อไปยังผู้โพสต์ เพื่อสอบถามข้อเท็จจริงของโพสต์ดังกล่าว ทราบชื่อผู้โพสต์ คือ น.ส. ธัญญารัตน์ ได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่า ตนเองได้รับทราบข้อมูล จากน้องสาว ที่นับถือกัน ซึ่งทำงานเป็นพยาบาลวิชาชีพอยู่ภายในสถานสงเคราะห์เด็กหญิงแห่งหนึ่งใน จ. สระบุรี ว่าภายในสถานสงเคราะห์ที่เค้าทำงาน มีการทารุณกรรมเด็ก และลงโทษเด็กด้วยบทลงโทษที่ไม่ควรมีภายในสถานสงเคราะห์ จึงควรให้คนอื่นรับรู้ถึงการกระทำของเจ้าหน้าที่ หรือพนักงานของสถานสงเคราะห์ ที่ทำต่อเด็ก ให้สามารถจับกุมผู้กระทำผิด และเร่งช่วยเหลือเด็กๆ ให้พ้นจากกลุ่มคนพวกนี้ ซึ่งตอนนี้ก็เกรงว่าน้องสาวจะไม่ปลอดภัย เนื่องจากออกมาตีแผ่ความจริง จึงให้น้องมาพักอยู่ด้วยกัน

โดย น.ส.เปิ้ล (นาสมมุติ) ซึ่งเป็นพยาบาลวิชาชีพ และนักจิตวิทยา เล่าว่า เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 30 เมษายน ที่ผ่านมา ภายในสถานสงเคราะห์เด็กหญิงแห่งหนึ่ง ใน จ.สระบุรี โดยตนเองเพิ่งเข้ามาทำงานที่สถานสงเคราะห์แห่งนี้ เมื่อราวๆ เดือนมกราคม ที่ผ่านมา ด้วยความที่ตนเองเป็นพยาบาลและนักจิตวิทยา ก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเด็กที่นี่ดูไม่ค่อยร่าเริง เวลาที่เราคุยด้วยจะไม่กล้าสบตา สอบถามอะไรก็จะถามคำตอบคำ มีหวาดกลัวพี่เลี้ยง เด็ก ๆ จะเรียกว่าแม่

จนกระทั่งวันหนึ่ง มีเด็กเข้ามาทำแผลที่ห้องพยาบาล สังเกตเห็นบาดแผลบริเวณขา จึงถามเด็กว่าโดนอะไรมา เด็กตอบว่า"โดนแม่ตี" เคยรายงานผู้ใหญ่ให้ทราบแต่พี่เลี้ยงก็อ้างว่าเด็กดื้อ จำเป็นต้องตี หลังจากนั้นได้มีโอกาสคลุกคลีกับเด็ก ๆ มากขึ้น จนเด็กเริ่มให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ จนกล้าที่จะเล่าข้อมูลให้เราฟัง ว่ามีพี่เลี้ยงหลายคน ที่ทำทารุณกับเด็ก จะโดนพี่เลี้ยงลงโทษด้วยวิธีการหลากหลาย ส่วนใหญ่จะทำร้ายร่างกาย เคยมีคนโดนเตะจนตกบันได ถีบตกเก้าอี้ ถีบอัดตู้ ทั้งยังโดนขังในห้องมืดซึ่งทำเหมือนอย่างกับในคุกในเรือนจำ แล้วโยนตุ๊กตาที่มีความน่ากลัวใส่เด็ก บางครั้งก็เอาเด็กไปแช่ในท่อน้ำทิ้ง ซึ่งมีแต่น้ำสกปรก และยังมีสัตว์ที่เป็นพาหะนำโรค และมีพิษ อยู่ภายในท่อ เรียกได้ว่าเด็กโดนจนชิน และจะมีคำเรียกการลงโทษนี้ติดปากว่า "โดนลงหลุม" เด็กบางคนยังโดนบังคับให้นอนในห้องน้ำ โดนมัดมือมัดเท้า และมัดปาก บางคนโดนจับโกนผมลงโทษก็มี

หลังจากที่รับทราบเรื่องราวจากเด็ก ๆ แล้ว มีโอกาสได้เห็นภาพการถูกทารุณกรรม จึงรายงานให้ผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นผู้ปกครองสถานสงเคราะห์ได้ทราบ แบะมีการตั้งคณะกรรมการขึ้นมาตรวจสอบ แต่ก็ไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใดเพราะพี่เลี้ยงเด็กที่ก่อเหตุ ก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการด้วย มีการสร้างพยานเท็จขึ้นมา โดยโยนว่าเหตุการณ์ทั้งหมด เด็กกระทำต่อเด็กเองไม่เกี่ยวข้องกับพี่เลี้ยง สถานการณ์เริ่มเลวร้ายลง หลังจากที่มีภาพหลุดออกไป ซึ่งกลุ่มพี่เลี้ยงได้เรียกเด็ก ทั้งหมดมารวมกัน แล้วเค้นถามว่าใครเป็นคนถ่ายภาพ ซึ่งสร้างความหวาดกลัวให้กับเด็ก ในฐานะที่เป็นพยาบาลวิชาชีพและเป็นนักจิตวิทยา รับไม่ได้กับพฤติกรรมที่กระทำกับเด็ก เพราะเด็กแต่ละคนที่เข้ามาอยู่ในสถานสงเคราะห์แห่งนี้ ส่วนมากมาจากครอบครัวที่ไม่สามารถดูแลได้ เด็กบางคนโดนกระทำทารุณกรรมทั้งร่างกายและจิตใจมาก่อน แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในสถานสงเคราะห์ ซึ่งควรจะเป็นสถานที่ปลอดภัย แต่กลับมาทำร้ายกับเด็กแบบนี้ "เหมือนเด็กอยู่ในคุก" เป็นห่วงกลัวว่าในอนาคตเรื่องราวเหล่านี้จะกลายเป็นปมในใจ และทำให้เด็กเป็นโรคซึมเศร้า จึงอยากให้ผู้หลักผู้ใหญ่หรือผู้ที่เกี่ยวข้องเข้ามาดูแลตรวจสอบต่อไป