อาจารย์ทุน ม.ดัง เรียนจนจบ ป.เอก สุดท้ายป่วยจิตเวชใช้ชีวิตเร่ร่อน ทุกข์ซ้ำถูกฟ้อง10ล้าน ค่าไม่ใช้ทุน

2 ธันวาคม 2566 นายสมบัติ บุญงามอนงค์ นักเคลื่อนไหวกิจกรรมทางสังคม เปิดเผยเรื่องราวของอาจารย์นักเรียนทุนรายหนึ่ง หลังประสบปัญหาจากอาการป่วย และถูกต้นสังกัดฟ้องร้องเนื่องจากไม่สามารถทำงานชดใช้ทุนได้ โดยระบุรายละเอียดว่า
นักเรียนทุนรายดังกล่าวเป็นหญิงสาว ชื่อ "เค็ง" เกิดในครอบครัวคนจีนมีพี่น้อง 9 คน เธอเป็นคนที่ 8 ฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจน ในวัยเด็ก พี่ๆต้องทำงานส่งเสียเธอเรียน และเธอเป็นคนเดียวในบ้านที่มีโอกาสเรียนหนังสือจนจบปริญญาเอก ด้วยทุนจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

ระหว่างที่เธอเรียน ป.เอก อยู่ที่อังกฤษอยู่นั่น เธอป่วยด้วยโรคจิตเวช และเข้าสู่กระบวนการรักษาใน รพ แต่โชคดีระบบการดูแลของมหาวิทยาลัยที่นั่นดีมากจนอาการของเธอกลับมาดีและเรียนจนจบ ป.เอก และกลับมาทำงานใช้ทุนเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยต้นสังกัด และเมื่อทำงานเป็น อาจารย์ได้อีกสักระยะหนึ่ง อาการป่วยของเธอกำเริบและไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ผู้บริหารขอให้เธอลาออก ด้วยสภาวะการเจ็บไข้ทำให้เธอเขียนข้อความลาออกทางอีเมล์ในขณะที่ยังไม่ครบเงื่อนไขการใช้ทุน และมหาวิทยาลัยก็ฟ้องเธอเรียกเงินชดเชยทุนที่ส่งเธอไปเรียนนับสิบล้านบาท

ดร.เค็ง ไม่รู้เลยว่าการเจ็บป่วยของเธอนั้นจะนำไปสู่ความยุ่งยากถึงขนาดนี้ เธอเดินเร่ร่อนอยู่ที่เชียงราย ขี่จักรยานจากในเมืองไปแม่จัน พูดคนเดียว ไม่อาบน้ำ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเดิมๆอยู่เป็นปี เธอป่วยจิตเวชเต็มรูปแบบ กว่าเธอจะได้เข้าสู่กระบวนการรักษาก็ผ่านไปหลายปี แม้ตอนนี้อาการจิตเวชจะดีขึ้นแล้วเธอยังมีอาการซึมเศร้า และรับรู้ว่าตนเองกำลังเผชิญหน้ากับการฟ้องร้องจนต้องกลายเป็นบุคคลล้มละลายและทำให้พี่ชายที่เซ็นค้ำประกันตอนขอทุนได้รับความเดือนร้อนไปด้วย

เค็งต่อสู้คดีโดยลำพังในศาลปกครองในขณะที่เธอยังอยุ่ในสภาพที่แม้ดีขึ้นแต่ไม่ปกติ เธอสู้ว่าเธอไม่ได้หนีทุน แต่เพราะเธอป่วยซึ่งมิใช่การกระทำของตนเอง ซึ่งในระเบียบของกระทรวงวิทยฯได้มีข้อยกเว้นการใช้ทุนหากเจ็บป่วยจนไม่สามารถทำงานได้ แต่ ม.แม่ฟ้าหลวง สู้ในประเด็นว่าเธอลาออกและไม่ทำงานใช้ทุน ศาลรับพิจารณากรณีเพียงได้ใช้ทุนหรือไม่ แต่ไม่ได้พิจารณาว่าป่วยหรือไม่ป่วย เธอแพ้คดีในศาลปกครองชั้นต้น และอยู่ระหว่างการอุธรณ์

คนที่เคยเป็นความหวังของครอบครัวกลับกลายอยู่ในสภาพที่ถูกฟ้องร้องด้วยเงินนับสิบล้านบาท แม้พยายามขอกลับเข้าไปทำงานเพื่อยุติข้อพิพากก็ไม่ได้รับโอกาส จนเมื่อวันที่ 1 ธค 66 เธอได้กลับไปทำงานให้กับมูลนิธิฯแห่งหนึ่งอยู่ภายใต้หน่วยงานรัฐ ซึ่งเป็นการกลับเข้าสู่การทำงานในรอบสิบปี และเธอมีความสุขมาก แม้หัวหน้างานจะบอกว่างานวิจัยของเธอนั้นทำงานที่บ้านได้ แต่เธออยากออกมาเจอผู้คนและกลับเข้าสู่การทำงานอีกครั้ง
ภายหลังที่มีการเปิดเผยเรื่องราวดังกล่าว มีประชาชนแสดงความคิดเห็นต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีความพยายามจะให้ความช่วยเหลืออาจารย์นักเรียนทุนรายนี้อีกด้วย