หนุ่มคลั่งรัก ทำงานไกลบ้าน ยอมไปกลับที่ทำงานวันละ 320 กม. เฉลยต้องตื่นกี่โมง

หนุ่มยอมไปกลับที่ทำงาน 320 กม. ใช้เวลาเดินทาง 6 ชั่วโมงทุกวัน เพื่อมากินข้าวเย็นกับภรรยา รีวิวชีวิตต้องตื่นไปทำงานกี่โมง

เว็บไซต์ South China Morning Post รายงานเรื่องราว หลิน ชู เจ้าบ่าวป้ายแดง วัย 31 ปี จากเมืองเหวยฟาง มณฑลซานตง ประเทศจีน ผู้ทุ่มเทและเอาใจใส่ภรรยามาก แม้ว่าเขาต้องใช้เวลาเดินทางไปกลับทำงานกว่า 6 ชั่วโมงทุกวัน ระยะทางกว่า 320 กิโลเมตร เพื่อแลกกับการได้อยู่กับภรรยาสุดที่รัก

โดยหลินตื่นนอนตั้งแต่ 05.00 น. และออกจากบ้านในเวลา 05.20 น. เขาใช้เวลาปั่นจักรยานไฟฟ้า 30 นาที เพื่อขึ้นรถไฟรอบ 06.15 น. และเดินทางถึงเมืองชิงเต่าในเวลา 07.46 น. จากนั้นจึงนั่งรถไฟใต้ดินต่ออีก 15 นาที เพื่อเดินทางไปยังบริษัท รวมเวลาที่ใช้ในการเดินทางไปทำงานประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า

หลินยังมีเวลาเพียงพอที่จะกินข้าวเช้าในโรงอาหารของบริษัท ก่อนเริ่มงานในเวลา 09.00 น. และเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เขาจะใช้เวลาเดินทางกลับบ้านอีกประมาณ 3-4 ชั่วโมง เพื่อกลับไปกินข้าวเย็นกับภรรยาทุกวัน

แม้ว่าหลายคนจะตกตะลึงกับเวลาที่หลินใช้ไปกับการเดินทาง แต่เขาบอกว่าทุกนาทีที่เสียไปนั้นคุ้มค่า เพราะเขาได้ทำเพื่อความรัก นั่นคือการอยู่กับภรรยา

หลินเล่าว่า เขาและภรรยาคบหากัน 7 ปี ก่อนจะตัดสินใจแต่งงานในปีนี้ เพราะภรรยาเป็นคนเมืองเหวยฟาง พวกเขาจึงเลือกซื้ออะพาร์ตเมนต์ที่นั่น เพื่อให้เธอรู้สึกอุ่นใจ

ก่อนหน้านี้ หลินเคยเช่าห้องพักที่ใช้เวลาเดินทางไปทำงานเพียง 1 ชั่วโมง แต่เมื่อพิจารณาถึงค่าเช่าที่สูงขึ้น และความคิดถึงภรรยา เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปกลับเช่นนี้

แต่เขาก็ไม่ได้มีแผนที่จะเดินทางไปกลับเช่นนี้ตลอด เพราะภรรยากำลังมองหางานในชิงเต่า หากเธอหางานได้ พวกเขาก็ตั้งใจจะย้ายมาอยู่ที่ชิงเต่าแทน

หลินยังบอกอีกว่า เขาไม่รู้สึกว่าการเดินทางไกลเป็นเรื่องยุ่งยากมากนัก เพราะสะดวกสบายของระบบขนส่ง อีกทั้งหัวหน้าก็เข้าอกเข้าใจ ไม่ได้ให้เขาทำงานล่วงเวลา

หลังจากเรื่องของหลินถูกเผยแพร่ออกไปบนโลกออนไลน์ ชาวเน็ตก็เข้ามาแสดงความคิดเห็น อาทิ “เดินทางวันละ 6 ชั่วโมง เขาคงรักภรรยามาก” และ “เขาหารายได้ต่อเดือนเท่าไรถึงจะดำรงชีวิตแบบนี้ได้” 

ขณะที่ชาวเน็ตรายหนึ่งซึ่งทำงานในปักกิ่ง กล่าวว่า เวลาเดินทางของหลินไม่ใช่เรื่องแปลก “มีคนจำนวนมากที่ต้องเดินทางไกลทุกวัน มาทำงานในปักกิ่งและอาศัยอยู่ในนครเทียนจินหรือมณฑลเหอเป่ย”