โทโยฮิโร อินะ : ชายญี่ปุ่นแท้ผู้ตามเชียร์ทีมชาติไทยทุกกีฬามา 17 ปี แต่ครอบครัวไม่รู้

ในวันเดียวกันกับที่มีการจัดพิธีเปิด “โอลิมปิก เกมส์ 2020” สายตาของผมเลื่อนฟีด Facebook ผ่านไปเห็นคลิปวิดีโอที่สะดุดใจมาก

ภาพเคลื่อนไหวในคลิปดังกล่าว คือ ชายคนหนึ่งยืนอยู่บริเวณด้านนอกบ้านพักนักกีฬา พูดจาด้วยภาษาไทยสำเนียงญี่ปุ่น สวมใส่ลายธงไตรรงค์และยืนโบกธงชาติไทย พร้อมกับบอกเล่าความรู้สึกที่อยากไปส่งเสียงเชียร์นักกีฬาไทยใจจะขาด แต่คงไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น

ผมตัดสินใจ Inbox ไปพูดคุยกับ “โตโยซัง” โทโยฮิโร อินะ ชายวัย 53 ปี ผู้อยู่ในคลิปดังกล่าวเพื่อขอนัดสัมภาษณ์ เราจึงได้รู้เรื่องราวว่า เขายอมลาออกจากงานตั้งแต่เมื่อ 3 เดือนก่อน เพื่อวางแผนตามไปเชียร์นักกีฬาในโอลิมปิก เกมส์ ครั้งนี้ที่ญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพ

แต่สุดท้าย โตเกียว เกมส์ หนนี้กลับไม่อนุญาตให้แฟนเข้าสนาม ผมจึงคิดว่าอย่างน้อยในฐานะที่ผมทำหน้าที่สื่อและสามารถเข้าสนามได้ ผมเลยอยากสะท้อนเสียงเชียร์ที่จริงใจของเขา ให้ดังไปถึงคนไทย และนักกีฬาไทยในการแข่งขันครั้งนี้ 

“โตโย” ยอมเดินทางไกล ระยะทางกว่า 300 กิโลเมตร นั่งรถไฟธรรมดาเป็นเวลาเกือบ 7 ชั่วโมง เพื่อมาบอกเล่าเรื่องราวของ ชายญี่ปุ่นที่เกิด เติบโต และทำงานอยู่ในแดนอาทิตย์อุทัย แต่เชียร์ทีมชาติไทยอย่างจริงจังผ่าน Main Stand

 

สวัสดีครับโตโยซัง เรื่องราวของคุณแปลกเหมือนกัน เพราะคุณเป็นญี่ปุ่นแท้ เกิดและเติบโตที่นี่ แต่มาเริ่มเชียร์ทีมชาติไทยได้อย่างไร 

ผมชอบประเทศไทย เพราะก่อนหน้านี้ทำงานอยู่ในบริษัทท่องเที่ยวมา 20 กว่าปี เคยเดินทางไปที่ไทยบ่อยครั้ง นับรวมแล้วน่าจะประมาณ 150 ครั้งได้ 

ส่วนจุดเริ่มต้นที่ผมหันมาเชียร์ทีมชาติไทย เกิดขึ้นตอนปี 2005 ตอนนั้นผมพอจะฟังและพูดภาษาไทยได้นิดหน่อย (ปัจจุบันสื่อสารได้คล่องแคล่ว ฟัง-พูด-อ่าน-เขียน ได้หมด) พอดีผมได้ยินมาว่า จะมีการแข่งขันเบสบอลที่เมืองยามาซากิ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ทีมชาติไทยได้ไปเข้าร่วม 

แต่ ทีมไทย มาแข่งแบบไม่มีกองเชียร์เลย ผมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง จึงนัดกันจะไปเชียร์ เบสบอลทีมชาติไทย หลังจากนั้นผมก็ตามเชียร์ทีมชาติไทยมาตลอด ทุกครั้งที่นักกีฬาไทยมาแข่งที่ญี่ปุ่น ผมจะหาเวลาไปดูให้ได้ ถึงวันนี้ก็ประมาณ 17 ปีแล้วครับที่เชียร์ทีมชาติไทยมาทุกกีฬา

 

 

ทำไมคุณถึงชอบทีมชาติไทย ทั้งที่ญี่ปุ่นก็มีนักกีฬาเก่งเยอะ ๆ 

ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน (ยิ้ม) คงเป็นที่นิสัยมั้ง นักกีฬาไทยนิสัยดี เป็นกันเอง เข้าถึงง่าย อย่างตอนที่ผมไปดูเบสบอล ความประทับใจแรกคือ นักกีฬาไทยเข้ามาพูดคุย ทักทายผม ผมได้ใกล้ชิดกับนักกีฬา มากกว่าตอนที่ไปเชียร์ทีมชาติญี่ปุ่น ที่นักกีฬาจะไม่ค่อยมาทำอะไรแบบนี้กับกองเชียร์สักเท่าไหร่

ผมเลยประทับใจนักกีฬาทีมชาติไทย อีกอย่างสมัยก่อน คนไทยเข้าประเทศญี่ปุ่นยากมาก ทั้งเรื่องขอวีซ่า ไม่เหมือนยุคหลัง  

เวลาทีมไทยมีแข่งกีฬาที่ญี่ปุ่น จึงแทบไม่มีกองเชียร์เลย ผมจึงอยากเชียร์ทีมชาติไทย ก็ไปหาธงผืนใหญ่มาโบก เอากลองมาตี เพราะคนเชียร์มีน้อย 

ผมคิดแค่ว่าทำอย่างไรก็ได้ให้นักกีฬามองเห็น บางครั้งก็เอาธงชาติไทยด้ามเล็ก ๆ ไปแจกให้คนญี่ปุ่นบนอัฒจันทร์ แล้วบอกพวกเขาว่าช่วยเชียร์ทีมชาติไทยหน่อยครับ 

 

แสดงว่าคุณเชียร์ทีมชาติไทย เพราะประทับใจอัธยาศัยของนักกีฬาไทยที่เป็นกันเอง

ใช่ นักกีฬาไทยนิสัยดีมาก เวลาไปเชียร์ที่สนาม ไม่ว่าผลจะแพ้หรือชนะ หลังจบเกม นักกีฬาจะเดินมาไหว้ มาขอบคุณกองเชียร์ตลอด มันเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก 

พอผมไปเชียร์บ่อย ๆ นักกีฬาก็จำผมได้ อย่างตอนปี 2007 ทีมวอลเลย์บอลหญิง มาแข่งที่โอซากา ผมจำได้เลยว่า นักกีฬาบอกกับผมว่า ปีหน้าพวกเธอจะมาคัดโอลิมปิกที่ญี่ปุ่น อยากให้ผมมาช่วยเชียร์หน่อยนะครับ 

ผมก็เลยยิ่งอยากมาให้กำลังใจทีมชาติไทย เพราะนักกีฬาไทยเป็นกันเองกับกองเชียร์ เข้าถึงง่าย สมัยก่อนเวลานักวอลเลย์ฯ  มาแข่งที่ญี่ปุ่น ผมยังเคยไปนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับนักกีฬาเลย นิสัยดีมากครับ 

 

 

ด้วยความที่เป็นกองเชียร์ไทยในญี่ปุ่น มีความยากหรืออุปสรรคในการติดตามเชียร์อย่างไร ?

ยากครับ ยากมาก อย่างเรื่องการถ่ายทอดสด ที่ญี่ปุ่นจะห้าม ห้าม ห้าม ไม่สามารถตามดูการแข่งขันนอกประเทศได้ จะมีแค่วอลเลย์บอลหญิงครับที่พอหาดูได้บ้าง แต่กีฬาอื่นยากมากจริง ๆ ครับ 

อีกอย่างคือเรื่องเงินครับ เวลาจะไปเชียร์ทีมชาติไทยที่มาแข่งที่ญี่ปุ่น ต้องใช้ค่าใช้จ่ายเยอะมาก เพราะบ้านผมอยู่จังหวัด Aichi แต่อีเวนต์ส่วนใหญ่จะจัดในโตเกียว เดินทางครึ่งหนึ่ง พวกค่ารถไฟ ค่าตั๋วเข้าชม ค่ากิน วันหนึ่งต้องมีอย่างต่ำ 30,000 เยน (ประมาณ 10,000 บาท)

เคยบินไปเชียร์ทีมชาติไทยในต่างแดนไหมครับ ? 

เคยครับ ที่พม่า (เมียนมา) สองครั้ง คือตอนซีเกมส์ 2013 และตอนที่ทีมฟุตบอลหญิง ทีมชาติไทย คัดไปฟุตบอลโลก ปี 2014 

แล้วก็ซีเกมส์ สิงคโปร์ 2015 ผมก็ไปเชียร์ ช่วงนั้นผมทำงานอยู่เมืองไทย จึงเดินทางไปไม่ยาก นอกนั้นเหรอ (ทำท่าคิด) อ่อ มีซีเกมส์ ปี  2007 ที่โคราชเป็นเจ้าภาพ ตอนนั้นผมอยู่ญี่ปุ่น ก็เดินทางไปอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมาหลายวันเลยครับ เพื่อเชียร์ทีมชาติไทย แล้วก็เคยไปเชียร์แบดมินตัน รุ่นเยาวชน ที่แข่งที่มาเลเซียด้วยครับ

 

 

โตโย เชียร์ทีมชาติไทยกีฬาไหนเป็นพิเศษไหมครับ ?

ไม่นะครับ ผมเชียร์หมดเลยทุกกีฬาที่เป็นทีมชาติไทย ถ้ามีเงินและมีเวลา ผมก็อยากไปให้กำลังใจทุกชนิดกีฬาที่เดินทางมาแข่งที่ญี่ปุ่น ไม่เว้นแม้แต่พวกทีมชาติชุดเยาวชน ผมก็ไปดูแข่งตลอด เพราะไม่ค่อยมีคนไปเชียร์เด็กพวกนี้ คนจะสนใจนักกีฬาชุดใหญ่มากกว่า แต่ผมตามตั้งแต่นักกีฬายังเด็ก ๆ 

 

ขออนุญาตถามเรื่องส่วนตัว ครอบครัวคุณโตโย และคนรอบข้าง เพื่อนร่วมงาน เขาว่าอย่างไร ? เมื่อเห็นว่าคุณเชียร์ทีมชาติไทยอย่างจริงจัง 

ผมไม่มีภรรยา ไม่มีลูกครับ เพราะถ้ามีก็คงมาเชียร์แบบนี้ไม่ได้หรอกครับ (หัวเราะ) อีกอย่างผมหมดเงินไปกับการเดินทางไปเชียร์ทีมชาติไทยเยอะมาก ผมไม่ใช่คนที่มีฐานะร่ำรวยอะไร ก็เลยไม่ค่อยมีเงิน คงหาผู้หญิงที่มาแต่งงานด้วยยากครับ

 

โห ฟังแล้วแอบเศร้าเลยครับ 

ครับ ส่วนพ่อแม่ เพื่อนร่วมงาน เจ้านาย เขาไม่รู้ครับว่าผมเชียร์ทีมชาติไทย เพราะผมไม่เคยบอก เวลาผมจะเดินทางไปเชียร์ทีมชาติไทย ผมก็บอกครอบครัวแค่ว่า ผมไปเที่ยว

อย่างเพื่อนที่ทำงานเขาก็คิดว่า ผมลาหยุดไปพักผ่อน แต่ความจริงไม่ใช่เลย ผมไปเชียร์ทีมชาติไทย 

 

 

ทำไมถึงไม่บอกคนรอบข้างว่า ตัวเองเชียร์ทีมชาติไทย

บอกไปพวกเขาก็คงไม่เข้าใจหรอกครับ อาจจะมองว่าผมผิดปกติก็ได้ เป็นคนญี่ปุ่่นทำไมไปเชียร์ไทย กลัวเขาไม่เข้าใจครับ ก็เลยไม่บอกดีกว่า 

แต่ก็มีสงสัยบ้างนะครับ อย่างครอบครัวผมบางครั้งก็ถามว่า ทำไมช่วงนี้ไปเที่ยวข้างนอกบ่อยจัง หรือ เออ ทำไมช่วงนี้บ้านเรามีเสื้อกีฬาสีแดง สีน้ำเงินเยอะจัง ซึ่งเป็นสีที่คนญี่ปุ่นทั่วไปเขาไม่ค่อยซื้อใส่กันน่ะครับ (หัวเราะ) 

 

แสดงว่าออกจากบ้านก็ไม่ได้ใส่เสื้อทีมชาติไทย

ใช่ ๆ ผมเอาเสื้อทีมชาติไทยใส่กระเป๋า แล้วไปเปลี่ยนข้างนอก (หัวเราะ)

 

 

สุดท้าย ผมอยากทราบว่าอะไรทำให้วันนั้นคุณตัดสินไปโบกธงหน้าหมู่บ้านนักกีฬา 

ผมอยากเข้าไปเชียร์นักกีฬาไทยในสนาม แต่เขาไม่อนุญาตให้แฟน ๆ เข้าไป 

ความจริง ผมลาออกจากงานประจำตั้งแต่เดือนเมษายนที่ผ่านมา วางแผนว่าจะตามไปเชียร์ทีมชาติไทยในโอลิมปิก เกมส์ แต่พอเขาประกาศห้ามผู้ชมเข้าสนาม ผมเสียใจ เสียใจมากจริง ๆ

อย่าง บาส เดชาพล (พัววรานุเคราะห์) กับ ปอป้อ ทรัพย์สิรี (แต้รัตนชัย) เด็กสองคนนี้ผมติดตามเชียร์เขามาเป็น 10 ปีแล้ว 

เพราะแบดมินตันทีมชาติไทย มาแข่งที่ญี่ปุ่น ปีละประมาณ 4 ครั้ง เป็น เจแปนโอเพ่น 1 ครั้ง และอีก 3 ครั้งเป็นการแข่งขันรายการระดับเยาวชน 

ผมจึงเสียใจจริง ๆ ที่ไม่มีโอกาสเข้าไปเชียร์เด็กสองคนนี้ (บาส เดชาพล กับ ปอป้อ ทรัพย์สิรี) เมื่อเขามาแข่งโอลิมปิกที่ญี่ปุ่น รวมถึงนักกีฬาทีมชาติไทยในชนิดกีฬาอื่น ๆ ผมจึงตัดสินใจเดินทางไปโบกธงที่หน้าหมู่บ้านนักกีฬา อย่างน้อยก็อยากให้เขารู้ว่าผมส่งกำลังใจให้อยู่จากข้างนอก 

ผมหวังว่าในเอเชียนเกมส์ 2026 ที่จัดขึ้นที่จังหวัดบ้านเกิดผม (Aichi-Nagoya เป็นเจ้าภาพ) จะเปิดให้แฟน ๆ เข้าชมได้ตามปกติ 

แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า อีก 5 ปีข้างหน้า ผมอายุ 58 ปีแล้ว จะยังตามเชียร์ไหวแค่ไหน ถึงตอนนั้นร่างกายผมคงเหนื่อยมาก ๆ เพราะอายุเยอะแล้ว แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะพยายามไปเชียร์ทีมชาติไทยที่สนามให้ได้ครับ 

 

ติดตามเรื่องราวการเชียร์ ทีมชาติไทยของ โทโยฮิโร ได้ทาง Facebook : Toyo Rak-Thai https://www.facebook.com/toyo.rakthai