ฉาวโฉ่รายวัน! นี่น่ะหรือ "กีฬาแห่งมวลมิตร AEC" ?!?

ท่ามกลางการเดินทางเข้าสู่ประเทศ AEC ความร่วมมือกันของเหล่าสมาชิกภูมิภาคอาเซียน ที่จะก้าวไปพร้อมๆกัน

ไหนไฉนเลย มหรรมกีฬาซีเกมส์ครั้งนี้ มาเลเซียถึงกระเหี้ยนกระหือเหลือเกิน กับการอยากจะก้าวไปเป็นเจ้าเหรียญทองแบบไร้คู่แข่ง

ยอมรับ และรับสภาพ ตั้งแต่ก่อนแข่งแล้วล่ะ ว่าพี่มาเลย์หนนี้เขา want มาก กับการกวาดทองแบบรวดเดียวจบ

ทั้งการตัดกำลังคู่แข่ง ในกีฬาที่ชาวบ้านถนัดแต่ในเมื่อ กรูไม่ถนัด เมิงก็อย่าหวังจะได้แข่ง

"ผมไม่พร้อมครับ" คือเหตุผลที่พ่นออกมา จนถึงทุกวันนี้ก็ยังงวยงงกันอยู่

 

บรรทัดฐานของกีฬาซีเกมส์นี้อยู่ตรงไหน?

ภูมิภาคนี้ "มหามิตร" ทางเกมส์กีฬามีจริงอยู่หรือเปล่า?

บอกตามตรง ผมกลับสงสารนักกีฬานะ เพราะสิ่งที่เขาซ้อมมาตลอดปี สุดท้ายโดนตัดออกหน้าตาเฉย

ไม่ต้องดูใครไกลที่ไหน ยกตัวอย่าง "ยกน้ำหนัก" กีฬาระดับสากล มีแข่งในโอลิมปิก, เอเชียนเกมส์ แต่เจ้าภาพกลับตัดการแข่งขันในประเภทหญิงออกซะงั้น

ถามว่านักกีฬาผิดอะไร!!

เขาไม่ผิดเลย แต่พวกเขาได้รับความเจ็บปวด ระดับสุดระทม ที่อุตส่าห์ซุ่มซ้อม เพื่อได้รับใช้ชาติ สร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง วงศ์ตระกูล และประเทศชาติ แต่กลับถูกย่ำยีเช่นนี้

 

นี่ยังไม่รวมลูกเล่น เทคนิค แปลกประหลาด ที่พยายามตัดกำลังประเทศอื่น เพื่อหวังเอาตัวเองให้ไปสู่เป้าหมาย

แต่เอาล่ะ ยังไงการแข่งขันก็ต้องดำเนินต่อ บางชนิดกีฬาเราก็ต้องยอมรับว่าเจ้าภาพมาดีจริงๆ เช่น ธนู หรือแม้แต่โบว์ลิ่ง กีฬาสากลที่เจ้าถิ่นโกยเหรียญเป็นกอบเป็นกำ

ส่วนกีฬาประเภทที่ต้องให้คะแนนด้วยสายตา อย่างวูซู ประเภทท่ารำอะไรเนี่ย ก็เบือนๆหน้าหนีไป อย่าไปสนใจอะไรมันมากครับ

เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าบรรจุมาเพื่อใคร?!!!

เอาเป็นว่าซีเกมส์ เวอร์ชั่นมาเลย์คราวนี้ กองเชียร์ชาวไทย ก็เชียร์นักกีฬาของเราต่อครับ

ไม่ว่าจะยังไง พวกเขาก็คือตัวแทนของพวกเราออกไปสู้ แม้สุดท้ายจะได้ผลการแข่งขันที่ดีหรือไม่ อย่างน้อยพวกเราก็ได้เชียร์คนไทยครับ