Luang Prabang Is My Sanctuary

ไม่ว่าจะเป็นบนเกาะ ท่ามกลางตึกรามบ้านช่อง หรือสถานที่ตามธรรมชาติใดๆ ก็ตาม หากพื้นที่นั้นสามารถทำให้คุณเชื่อมโยงความรู้สึกข้างในกับสภาพแวดล้อมได้ สถานที่ใดก็ตามที่ทำให้คุณรู้สึกว่าหัวใจอ่อนนุ่มลง ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ คุณได้พบแผ่นดินที่คุณไม่มีวันเป็นอื่นแล้ว ฉันคิดว่าฉันเจอ Soul Place ของตัวเองแล้วเช่นกัน ที่นั่นคือ...หลวงพระบาง

‘หลวงพระบาง' ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกเมื่อ พ.ศ.2538 ยิ่งในปี 2551 ที่สื่อมวลชนหลายสำนักต่างพากันยกย่องให้หลวงพระบางเป็น ‘Top Destination' เราจึงได้เห็นว่าชาวหลวงพระบางล้วนคุ้นเคยกับกองทัพนักท่องเที่ยวเป็นอย่างดี หลวงพระบางเป็นเมืองท่องเที่ยว ซึ่งได้ชื่อว่ามีวัดมากที่สุดเมืองหนึ่งของประเทศลาว ทุกก้าวย่างในหลวงพระบาง ราวกับว่าเวลาได้เดินช้าลงกว่าที่เคยเป็น สำหรับคนที่ชอบอารมณ์ถวิลหาอดีต ว่ากันว่าที่นี่คือเมืองไทยเมื่อ 15 ปีมาแล้ว แต่ก็คงจะเหมือนเมืองอื่นๆ ทั่วโลก ที่การมาถึงของคำว่า ‘การท่องเที่ยว' ได้ทำให้หลายๆ อย่างในเมืองนี้เปลี่ยนแปลงไป เกสต์เฮาส์ ภัตตาคาร ร้านขายของที่ระลึก ร้านนวดและสปา แทบทุกอย่างของเมืองมีไว้เพื่อนักท่องเที่ยว

บางคนนินทาว่า พระเณรที่นี่ไม่มีพื้นที่สำหรับการวิปัสสนา และการปลีกวิเวกอีกแล้วเพราะวัดทุกวัดในหลวงพระบางมีไว้สำหรับการถ่ายรูป และคนที่ทำงานในร้านอาหารส่วนมากแล้วก็เป็นอดีตพระกันทั้งนั้น

สำหรับคนที่ชื่นชอบในสถาปัตยกรรม ศาสตราจารย์ฌอง บวสเซอลีเย ผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณคดีและประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ยังยกย่องให้วัดต่างๆ ในหลวงพระบางเป็น ‘ศิลปกรรมแบบบาโรคแห่งแหลมอินโดจีน' อีกด้วย นอกจากนี้สภาพบ้านเรือนและสิ่งปลูกสร้างในเมือง ยังสามารถเป็นตัวแทนการพัฒนาทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติได้เป็นอย่างดี ดังคำประกาศของยูเนสโกที่ว่า ‘best preserved city in South East Asia'

ใครใคร่ขี่จักรยานเที่ยวชมเมืองก็ได้ แต่ฉันว่าวิธีการเดินเที่ยวเป็นวิธีที่เข้าท่าที่สุดเพราะขนาดของเมืองเล็กกะทัดรัดดี ใช้ศัพท์เวอร์ๆ หน่อย ก็ประมาณว่าดินแดนนี้ช่างเป็นมิตรต่อหนังเท้าเสียนี่กระไร

เดินๆ ไปในถนนกลางเมือง คุณจะได้ยินคำว่า "ดอลลาร์" บ่อยกว่าคำว่า "กีบ" เสียอีก

บ้านเมืองของผู้คนแม้จะดูว่าแร้นแค้น แต่ก็ยังดูดีมีเอกลักษณ์ ฉันไม่แน่ใจว่า เพื่อการได้มาซึ่งคำว่ามรดกโลก พวกเขาต้องรักษาสภาพความยากจนไว้ด้วยหรือเปล่า แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังเห็นตึกรามบ้านช่องที่ทำให้หัวใจเต้นช้าลงๆ

เมืองที่มีตัวเลือกทั้งอาหารพื้นเมืองรสชาติเลิศ และอาหารของโลกตะวันตกที่หรูหราแบบต้นตำรับ ย่อมสามารถชนะใจนักท่องเที่ยวผู้มีรสนิยม ภัตตาคารอาหารฝรั่งเศสของที่นี่อร่อยอย่างเหลือเชื่อในราคาที่คุ้มค่า ในขณะที่อาหารลาวตำรับหลวงพระบางก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอาหารสำหรับชาววัง

จะมีอะไรดีไปกว่าการละเลียดอาหารอย่างช้าๆ ขณะที่พระอาทิตย์ค่อยๆ จมหายไปในแม่น้ำโขงอีกล่ะ

อยู่หลวงพระบางไม่กี่วัน ฉันก็ได้ค้นพบความมหัศจรรย์ของการเจริญอาหาร เวลาไปเที่ยวต่างแดน

เรามักรู้สึกว่าสายตาเป็นประสาทสัมผัสที่ได้เปรียบที่สุดเพราะไม่ต้องปรับตัวอะไรทั้งนั้น มีแต่คอยรับอาการตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา แต่ที่หลวงพระบาง ลิ้นของฉันกลับเป็นข้อได้เปรียบกว่าสายตา

ไม่ว่าจะเป็นเมืองไหนในโลก ก็ย่อมมีเรื่องชวนหงุดหงิด ฉันจึงอยากให้คุณเตรียมตัวไว้บ้าง อาทิเช่น แม่ค้าที่โก่งราคาอาหารสำหรับตักบาตรข้าวเหนียว จนทางการต้องสั่งห้ามนักท่องเที่ยวซื้อ ชาวบ้านที่ยังกินเนื้อสุนัข อาหารข้างทางที่เต็มไปด้วยแมลงวัน สาธารณูปโภคที่มีอย่างจำกัด แต่ถ้าเราจะยกให้สิ่งเหล่านี้เป็นเสน่ห์แบบ Exotic ของความเป็นประเทศโลกที่สาม

คุณคงจะพยักหน้าเห็นด้วยใช่ไหม

(คลิกที่ภาพ เพื่อชมภาพขนาดใหญ่)

ร่วมเป็นแฟนเพจเรา บน Facebook.. ได้ที่นี่เลย!!