สดจากขอบความฝัน .. 25 ภาพ กับ 9 เหตุผล ที่จะทำให้คุณต้องนั่งรถไฟท่องโลกด้วยตัวเองสักครั้งในชีวิต! [สองเท้า-เกาโลก]

นี่คือกระทู้สดจากขอบความฝัน บนเส้นทางรถไฟสายทรานไซบีเรียจากปักกิ่ง ไปถึงง ………
ถึงไหนก็ยังไม่มีจุดหมายแน่ชัด กลับตอนไหนก็ยังไม่ทราบแน่นอนเช่นกัน !

รู้แต่ตอนที่ผมกำลังเขียนรีวิวนี้ ผมอยู่ที่ ประเทศ Norway ระหว่างทางกลางอากาศของความฝัน 

by สองเท้า - เกาโลก / Scratch da world  

Fanpage : https://www.facebook.com/scratchdaworld 

Instagram :  https://instagram.com/scratch_da_world/

ก่อนหน้านี้การเดินทางครั้งนี้ ก็มีกำหนดกลับ และจุดหมายชัดเจน

แต่กลับมีเรื่องไม่คาดฝัน ยิ่งกว่าฝัน เกือบโดนถีบตกจากฝันเกิดขึ้น ..
จนทำให้ทุกอย่างมันไม่เป็นตามที่คิด แต่ผมก็ยังติดอยู่กับความฝัน และท่าทางจะฟินกว่าเดิมซะด้วย

เอาล่ะเข้าเรื่องครับ การเดินทางครั้งนี้ผมเดินทางด้วยรถไฟ รวมๆกันแล้วเป็นสัปดาห์
รอบที่นั่งนานสุดก็ 4 วันยิงยาว ใช้ชีวิตกิน ถ่าย นอน เม้า เล่น ขำ ฟิน เหงา
และอีกหลากหลายอารมณ์อยู่บนรถไฟ  และนั่นคือสุดยอดประสบการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืมจริงๆ

ลองมาดู 9 เหตุผล ที่จะทำให้คุณต้องนั่งรถไฟท่องโลกด้วยตัวเองสักครั้งในชีวิต
จากความคิดและประสบการณ์ของผมเบื้องต้น
โดยจะอ้างอิงถึงเส้นทางสายทรานไซบีเรียหรือสายอื่นที่ต้องนั่งนานๆ เป็นหลัก อินเดียก้อด้วย…
ซึ่งกระทู้นี้จะหมายถึงการนั่งระดับ 24  ชั่วโมงขึ้นไปนะครับ มันถึงจะได้อารมณ์
แต่บางข้อ ก็ใช้ได้กับ 4-6 ชม. ขึ้นไปเช่นกัน

** สามารถติดตามถ่ายทอดสดการเดินทางครั้งนี้ที่ยังเหลืออีกนานได้ทางเพจเลยครับ

อุปกรณ์ที่ใช้ตลอดการเดินทาง 
กล้อง Nikon D750 
เลนส์ของ Nikon ทั้งหมดครับ
- เลนส์ Fix 58 , F1.4
- เลนส์ Wide 16-35 , F4
- เลนส์ Tele 70-200 , F2.8

ปล.ภาพทั้งหมด ถ่ายจากบนรถไฟตอนกำลังเดินทางทุกภาพ  นี่แค่เสี้ยวหนึ่งของสิ่งที่ผมเห็นเท่านั้น ^^

-

1. จอภาพยนตร์ชัดสมจริง เพราะมันคือความจริงของความงดงามบนโลกมนุษย์! หรือคำที่ผมมักจะใช้คือคำว่า “ มหัศจรรย์ข้างหน้าต่าง “

“ ธรรมชาติกับรถไฟ ก็เหมือนน้ำแข็งใสกับน้ำแดง “ มันจะมีอะไรเข้ากันไปกว่านี้ ^^

แต่บางครั้ง เมื่อธรรมชาติ ร่วมมือร่วมใจกับสิ่งปลูกสร้างที่เข้าที มันก็ดูดีอย่างเข้ากัน

“ เกอ กับ เธอ “ ธรรมชาติผู้แสนงดงาม

นี่คือโรงภาพยนตร์ระดับโลก ที่มีเครื่องฉายหนังรังสีและพลังงานธรรมชาติ
แถมเราไม่ได้นั่งดูเฉยๆ เพราะมันจะพาเราที่อยู่เฉยๆ ไปโผล่อีกที่ได้เฉย!

2.  ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองและได้มุมมองใหม่ๆ  บนระหว่างทางที่แสนงดงาม 

ผมไม่เถียงว่าการที่จะอยู่กับตัวเอง เราสามารถทำที่ไหนก็ได้ …
แต่ก็คงไม่มีใครเถียงผมเช่นกัน ว่าบรรยากาศของสถานที่และสภาพแวดล้อมนั้นส่งผลต่อเรื่องนี้ไม่น้อย
จากที่ผมได้เดินทางบนรถไฟมาเป็นเวลาหลายวัน จริงๆ ก็บ่อยครั้งแต่รอบนี้นานที่สุด
ผมค้นพบว่า ช่วงเวลาที่ผมได้ทอดสายตาผ่านหน้าต่างรถไฟ
มองออกไปที่ธรรมชาติรอบข้าง และคิดอะไรไปเรื่อยๆ .. ความคิดและไอเดียมาดีมาก

ผมได้มุมมองใหม่ๆให้กับชีวิตหลายอย่าง  รู้สึกว่าเราได้อยู่กับตัวเอง บนความฝัน และเส้นทางในฝัน
หัวใจมันบรรเลงความสุขออกมาเป็นเสียงเพลงอยู่ข้างใน ผมได้ยินคำร้อง แล้วมาเขียนเป็นความคิด
ฟังเสียงทำนองแล้วมาร้อยเรียงเป็นเรื่องราว ผ่านมุมมองดีๆ ที่ได้จากช่วงเวลาตรงนั้น  …
แต่สิ่งสำคัญคือ “ ต้องไม่มีใครบังคับคุณขึ้นรถไฟ หรือ ขึ้นด้วยความจำเป็นนะ ! “
คุณต้องพาหัวใจคุณขึ้นไป แล้วถึงจะได้ยินเสียงของมันชัดๆ อยู่ข้างใน  

-

“ ความคิด ติดไฟ เมื่อหัวใจร้องเพลง “  
หากคุณไปนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วพระอาทิตย์กำลังจะเลิกงาน วันวานกำลังจะผ่านไป
สีฟ้ากับสีส้มกำลังมีใจให้กันอยู่ข้างนอกกระจก …. มือหนึ่งของคุณถือปากกา
แล้วกำลังเขียนอะไรบางอย่างลงไปในสมุด .. ผมเชื่อว่ารอยปากกาเหล่านั้น มันจะมาจากหัวใจของคุณ

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ Wallpaper ของ Window เวอร์ชั่นไหนๆ ก็ตาม …

แต่มันคือความสวยงามจาก Window ของหน้าต่างรถไฟ!

3. มิตรภาพระหว่างทาง

ไปคนเดียว ไม่ได้หมายถึงเราโดดเดี่ยวเดียวดาย ….
ย้อนกลับไปตอนเราเกิด เราก็มาจากท้องแม่คนเดียว (ไม่นับครอบครัว)
เมื่อเราเข้าสังคม หรือเข้าโรงเรียน เราก็เริ่มจะไม่ใช่ตัวคนเดียว เราเริ่มมีเพื่อนสนิทบ้าง
มิตรภาพแบบสั้นบ้าง ยาวบ้างก็ว่าไป บางทีก็เข้ามาว้าวุ่นหัวใจ
ทุกสิ่งอย่างมันมาจากการเดินทางของชีวิตที่หมุนเวียนไปตามกาลเวลา

ช่วงเวลาที่เราอยู่บนรถไฟก็ไม่ต่างกัน  ..
เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ก็จะมีคนขึ้นลง พบปะ ลาจากกันไปตลอดเส้นทาง
แต่ช่วงเวลาตรงนั้น อย่าทำให้มันว่างเปล่า  ลองสร้างเรื่องราวที่น่าจดจำด้วยคำว่า “ มิตรภาพ “  

มิตรภาพ หลายๆครั้ง มาคู่กับคำว่า วัฒนธรรม …
ผมได้เห็นว่าคนที่นี่ เค้ากินอยู่ยังไงบนรถไฟ ที่เค้าขึ้นกันจนเรียกว่าเป้นหนึ่งในชีวิตรประจำวัน
ทั้งครอบครัว เพื่อนฝูง นักธุรกิจ หรือแม้แต่ … คู่รัก

ผมได้รู้จักคนหลายสิบคน ผ่านการเดินทางตลอดเส้นทาง บางคนคุยแค่หนึ่งคำแล้วก็ยิ้มผ่านไป
บางคนนั่งมาไกลด้วยกัน คุยเป็นพันคำก่อนจากกันก็แลกโซเชี่ยล  และทุกวันนี้คุยกันอยู่ก็ยังมี
หรือบางคนที่คุยกันไม่รู้เรื่องซักคำ แต่ก็รู้สึกสุข และสบายที่ได้อยู่ใกล้ๆกัน
เช่นอาม่าห้องข้างๆ ที่พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่ก็ยังพยายามมาเล่นด้วย มาบอกเวลา มาทักทาย น่ารักมากคับ
และอีกมากมาย หลากหลายเรื่องราว ที่ไว้ผมจะกลับไปเรียบเรียงเล่าให้ฟังทีเดียวครับ

-

ต๊ะ ..ต๊ะ ….

ต๊ะ..เอ๋ !! น้องสาวชาวมองโกเลีย น่ารัก เฟรนลี่ ให้พี่ถ่ายรูปให้จนมือหงิกเลยนะ !
ระหว่างดูรูปไป ก็คิดถึงเธอไป คุยกันไม่รู้เรื่องซักคำ แต่ก็สุขซ้ำๆที่ได้เล่นกันทุกที

สองหนุ่มสาว ชาวรัสเซีย เพื่อนร่วมพื้นที่ ที่เค้าคุยกันรู้เรื่อง แต่ผมคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง
เราสื่อสารกันบ้างด้วยภาษา key words ของฝ่ายชาย
ผมจึงรู้ว่าผู้ชายหน้าหล่อคือนักมวยไรสักอย่าง ส่วนสาวหน้าใสคนนี้ วันๆ กินแต่ผักส่วนตัวทั้งวัน
ในกระเป๋าของเธอนั้น เหมือนเป็นศูนย์รวมของสรรพสิ่ง ทั้งผักมากปริมาณ
กล้วยหอม 3 ลูก(เมิงก็ช่างนับเนอะ!) หนังสือภาษารัสเซียสองเล่ม ชุดกระเป๋าเข้าห้องน้ำ ขนมปัง
จนบางทีก็อยากจะถามว่า “ นั่นกระเป่าโดเรม่อนอ้ะป่าวคับ “  แซวๆ 555
" ช่วงเวลาดีๆ บางทีก็ไม่ต้องการคำพูดอะไรมากมาย "

4. ทำให้รู้ว่าระหว่างทางและจุดหมายปลายทางมีค่าแค่ไหน 

ผมเคยได้ยินคนมักจะพูดว่า “ จุดหมายปลายทางไม่สำคัญหรอก ระหว่างทางตะหากที่สำคัญ “ …..
ผมว่ามันยังไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะถ้าคุณไม่มีจุดหมาย
มันก็ยากที่คุณจะได้ออกเดินทางไปค้นพบเรื่องราวระหวางทาง
อย่างน้อยๆ ก็ต้องรู้ว่าคุณกำลังจะไปส่วนไหนของโลกกลมๆใบนี้

ทั้งระหว่างทาง และจุดหมายปลายทางล้วนมีค่าทั้งนั้น แต่ระยะสำคัญมันอยู่ที่ “ ระหว่างทาง “  

การขึ้นรถไฟมันทำให้คุณรู้คุณค่าของระหว่างทาง ว่ามันงดงามเพียงใด
ทั้งสิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยิน และได้สัมผัส ทุกย่างก้าวมันมีเรื่องราวและความทรงจำทั้งนั้น
และนั่นมันทำให้เรารู้ถึงความสำคัญของจุดหมายปลายทางเช่นกัน
ว่ากว่าเราจะไปถึง เราได้ผ่านเรื่องราวมากมาย

อย่างเช่นวันแรกตอนผมไปถึงกรุงมอสโก
และได้แวบไปเห็นแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ที่ Red square กับ วิหาร St.Basil ….
บอกเลยว่ามันสุดจริงๆ  เทียบกับหลายๆคนที่เห็นในพื้นที่เดียว ผมมั่นใจว่าความรู้สึกไม่เหมือนกับที่ผมเป็น
กับการเดินทางรวมๆ 4 วัน จาก Irkutsk หรือนับตั้งแต่ปักกิ่ง
แล้วได้มาถึงปลายทางของรถไฟสายทรานไซบีเรีย มันเป็นอารมณ์ที่โคตรสุดจริงๆ ….

นี่แหละครับ ทำไมผมถึงบอกว่า ทั้งระหว่างทาง และจุดหมาย ล้วนมีค่าทั้งนั้น
แต่ระยะสำคัญผมก็ยังคงต้องบอกว่า คือ “ ระหว่างทาง “ แน่นอน ^^

-

ความฟินของระหว่างทาง ในบางครั้งเราไม่สามารถรออยู่เฉยๆ ได้  แต่เราต้องเป็นฝ่ายไปหามันด้วยตัวเอง
ภาพนี้ผมตั้งกล้องรอจังหวะปลายหมอก กับ ต้นไม้และพื้นที่โล่งอยู่สักพักเลย กว่าจะได้
เพราะระหว่างรถไฟวิ่งนั้นบางช่วงมีต้นไม้ข้างทางตลอด
ต้องรอจังหวะ แล้วรีบแชะอย่างไว ถึงจะได้ภาพที่ถูกใจออกมา

สองสิ่ง … ที่สำคัญต่อมวลมนุษยชาติ  “ ธรรมชาติ กับ เพื่อนร่วมโลก “

ท้องฟ้า .. แม่น้ำ และขุนเขา  แต่วันนี้ไม่มีเขา ไม่มีเธอ ไม่มีใคร มีแค่ตัวและหัวใจไว้เดินทาง

5.  Super simple life !  สำหรับชีวิต 24 ชั่วโมงขึ้นไปบนรถไฟ 
( ใครไม่มีเวลา ต้องไปด้วยวิธีอื่น อันนี้เข้าใจนะคับ ^^ )

เมื่อการใช้ชีวิต ต้องมาถูกลิขิตให้อยู่ในกรอบ … หรือตู้โบกี้รถไฟ
จริงๆ ก็มีรถบัสนอนถึง 24 ชั่วโมงกันอยู่แล้วทุกวันนี้  ฉะนั้นจึงขอไม่พูดถึงเคสรถบัส
การใช้ชีวิตในตู้โบกี้รถไฟนั้น มีหลายสิ่งที่คุณจะต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาวะที่มันมีให้เรา
เช่น การไม่สามารถอาบน้ำได้ สำหรับการเดินทางนาน 1 หรือ 2 วันขึ้นไป
สิ่งที่คุณต้องใช้คือระบบซักแห้งของตัวเองกับล้างหน้า  หากหน้าหนาวก็สบายไม่มีเหงื่อ
แต่ถ้าหน้าร้อนนี่ ผมก็ยังไม่ได้ลองนะ ว่ามันจะร้อนไหม หรือเค้าจะเปิดแอร์ชุ่มฉ่ำทั้งวันก็ได้

ห้องอาหารที่แสนแพง ทำให้เราต้องรู้จักการเตรียมเสบียงให้พร้อมในแต่ละมื้อแต่ละวัน
แต่ก็อย่าพลาดกับการไปกินข้าวดีๆ สักมื้อที่ห้องอาหาร
พร้อมๆกับชมวิวระหว่างทางไปพลาง ข้าว 1 คำ วิว 1 ที สลับกันไป …ฟินน

การนอนตัวลีบ ฟังเสียงรถไฟ  ฟังเสียงกรนของคนที่ไม่รู้จัก ไม่รู้ใจ
ไม่รู้ข้างในเป็นยังไง แต่ข้างนอกพี่เสียงดังยิ่งกว่ารถไถ ! 555
ผมมองว่าการนอนกับคนนอนกรน มันจะให้เราอดทนได้มากขึ้น
เหมือนฝึกตัวเองไปในตัว จริงๆ ผมเป็นคนหลับยากมากนะ โดยเฉพาะเรื่องเสียง …
แต่ผ่านการเดินทางมาเรื่อยๆ ทุกวันนี้พี่ทนได้! (จริงๆ เมิงอาจจะกรนดังกว่าเค้าก็ได้นะ แต่เมิงไม่รู้ตัว 555 )

และอีกหลากหลายอารมณ์ของชีวิตบนรถไฟที่ผมขอเรียกว่า
หนึ่งในสุดยอด Super simple life บนโลกใบนี้  และอีกเรื่องหนึ่งที่ผมเชื่อเสมอคือ
“ คนเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความยืดหยุ่นได้ดีที่สุดในโลก ชนิดหนึ่ง “
ฉนั้นไม่ว่าเราจะเจอกับสถานการณ์แบบไหน เราก็จะผ่านมันไปได้เสมอ

-

ข้าวหนึ่งคำ วิวหนึ่งคำ .. อิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจ ฟินไปทั้งร่างกายยย
แต่ถ้ากินบ่อย ระวังจะไม่ค่อยฟิน แต่ได้กิน..แกลบแทนนะครัช 555
สำหรับคนเงินหนา ทุนหนัก ก็เชิญฟินกับไปทุกมื้อจ้า
จะถูกแพง ไม่สำคัญ ประหยัดเงินได้ แต่อย่าประหยัดความสุข
หากไม่เดือดร้อนใคร ไม่เดือดร้อนตัวเอง ก็เอาที่สุขใจกันเลย ^^

ภูเขา สะท้อนผิวน้ำ  คือบรรยากาศล้ำๆ ระหว่างการเดินทาง

มินิมอล ไหมล่ะ !  บรรยากาศแบบนี้ เดาได้ไม่ยาก
ว่านี่คือดินแดนแห่งทุ่งหญ้าอันเวิ้งว้างนามว่า “ มองโกเลีย “

6.  Slow life ของจริง ชีวิตจริงในการเดินทาง 

เคยมีข้อถกเถียงกันมากมายถึงคำจจำกัดความ และการกระทำผ่านคำว่า “ Slow life “
ส่วนตัวผมเองก็ไม่รู้หรอก ว่าอันไหนถูกผิด ….
แต่ชีวิตบนรถไฟ ผมมั่นใจว่านี่คือ Slow life ที่ฟิน และของจริงมากกว่าหลายๆ ข้อโต้แย้ง

การได้ตื่นเช้ามานั่งจิบกาแฟ ชาร้อน แล้วมองวิว ทำตัวสบายๆ ไม่ต้องเร่งรีบ
เพราะไม่ว่าจะวิ่ง หรือกระโดด เราก็จะถึงพร้อมๆกับคนที่คลานนั่นแหละ
ใช้ชีวิตไปตามอารมณ์ ปล่อยตัวไปกับหัวใจ  เหมือนได้เที่ยวไป พักผ่อนไปในตัว

-

ชาร้อน   ตอนเช้า  ความเหงา  ความสุข ……
แก้วเก๋ๆ กับบรรยากาศเท่ห์ๆ  บนรถไฟสายทรานไซบีเรีย

สิ่งใหญ่ๆ ที่เรียกว่าหัวใจของโลก “ ธรรมชาติ “

ภาพน่ารักๆ แบบนี้ ระหว่างทาง บนรถไฟก็มีให้เห็นเสมออ .....
ขอแค่อย่าหลับทงวันนล่ะ !

7. เรื่องราวของรถไฟ 

แน่นอนว่าหากรถไฟที่เรากำลังจะขึ้น มันมีเรื่องราวที่น่าสนใจ ใครล่ะจะไม่สนใจ
รถไฟบนโลกใบนี้ หลายๆ สายก็จะมีเรื่องราว
รวมไปถึงจุดเด่นของแต่ละขบวนที่จะดึงดูดให้คนทั่วโลกได้ลองไปใช้บริการทั้งสิ้น
ยกตัวอย่างเช่น รถไฟสายทรานไซบีเรีย คือรถไฟสายที่ยาวที่สุดในโลก ,
รถไฟคิวชู ที่มีเรื่องราวและการตกแต่งที่น่าสนใจ ,
รถไฟสาย Flambana เป็นรถไฟชมวิวขุนเขาที่สวยงามและโรแมนติกสายหนึ่งของโลก
และอื่นๆ อีกมากมาย โดยขอยังไม่สาวไส้ข้อมูลเชิงลึกนะครับ เดี๋ยวไว้เจอกันในรีวิว !

-

รถไฟเส้นทางในฝันของนักเดินทางไทย หลายๆคน  “ ทรานมองโกเลีย – ทรานไซบีเรีย “
ในช่วงแสงสีส้มอ่อนๆ ในตอนเช้า สาดส่องไปที่ต้นไม้ที่ใบไม้กำลังไล่เปลี่ยนสีอย่างสวยงาม ระหว่างทาง กลางหัวใจ

หมอกฟุ้งๆ บนทะเลสาบในยามเช้าที่หนาวเหน็บนั้นก็ดูงดงามเสมอ

บ้านเก่าๆ สไตล์วินเทจระหว่างทางช่วงฟ้าบูดแสงหด ส่งประกวดโดยเส้นทางรถไฟสายทรานไซบีเรีย

8.การได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของสถานที่ ธรรมชาติ และสภาพแวดล้อม 

หากเรานั่งเครื่องบิน นอกจากหลับตื่นมาถึงเลยแล้ว สิ่งที่เราจะได้เห็นคือท้องฟ้าเท่านั้น ….
คงไม่ต้องบอกว่าอะไรที่เราพลาดไป ผมขอยกตัวอย่าง เส้นทางจาก Irkutsk ไป Moscow
หากนั่งเครื่องก็  3—5 ชั่วโมง หลับแปปเดียวก็ถึงเลย

ส่วนถ้านั่งรถไฟก็ 4 วัน …. แต่สิ่งที่จะได้สัมผัสคือผู้คน มิตรภาพ
น้ำใจของคนเจ้าถิ่น หรือนักเดินทางชาติอื่นๆ
สภาพอากาศที่เราจะได้เห็นทั้ง ป่าสนไทก้า ทุ่งหญ้าว่างเปล่า
หมู่บ้านเก่าๆ  ทะเลสาบ แม่น้ำ ภูเขา รวมไปถึงการเดินทางผ่านเส้นแบ่งเวลา  Time zone ถึง 4-5 ครั้ง
คือพระอาทิตย์จะตกช้าลงเรื่อยๆ ในทุกวัน สภาพแวดล้อมก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไป
เช่นเดียวกับผู้คน ที่มีขึ้นลงกันตลอด ผมได้รู้จักรวมๆ กันกว่าสิบคน
และมีเรื่องราวมากมายให้น่าจดจำ  นี่คืออีกหนึ่งสเน่ห์สุดล้ำของการนั่งรถไฟข้ามประเทศแบบนานๆ

-

จากธรรมชาติสีเขียวขจีฟ้าหม่นน….

ไม่นานนักก็กลายสภาพมาเป็นภูเขาหิมะฟ้าใสซะแล้วว  ภาพจากเส้นทาง Oslo – Flam ครับ

9. ครั้งหนึ่งในชีวิต .. มีเรื่องเล่าไปตลอดชีวิต 

ความทรงจำคือสิ่งหนึ่งที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต เช่นเดียวกับประสบการณ์ เพราะประสบการณ์ทำให้เกิดความทรงจำ
การได้ลองทำอะไรที่แปลกใหม่กับตัวเอง ในสิ่งที่เราชอบ มันจะนำไปสู่ประสบการณ์ดีๆ และลืมไม่ลงเสมอ
เช่นเดียวกับที่ผมได้นั่งรถไฟนานๆ แบบนี้ ผมรู้สึกได้เลยว่า ผมมีเรื่องเล่าไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลานเยอะมาก และชาตินี้ผมคงไม่มีวันลืม

-

“ ผมกำลังนั่งเรียนหนังสือ … อยู่ในห้องเรียนที่เรียกว่า “ โลก “
วิชานี้ไม่มีปริญญา … มีแต่ประสบการณ์และความทรงจำ !

ความลึกลับในม่านหมอกยามเช้า เหมือนจะเหงา แต่โคตรจะสุข
บางทีสิ่งที่เห็น อาจจะไม่ใช่สิ่งที่รู้สึก

สวยงามเลอค่า และควรค่าแก่ความทรงจำ

บางครั้งระหว่างอยู่บนรถไฟคนเดียว คุณอาจจะได้พบอารมณ์แบบนี้

การนั่งรถไฟนานๆ ผ่านเส้นทางที่งดงาม ... มันทำให้เรารู้ว่าระหว่างทางมีค่าแค่ไหน
และจุดหมายปลายทางนั้นสำคัญเพียงใด #ชีวิตจริงก็เช่นกัน

" หากผมมีใครสักคน ก็จะพาเธอมาทำแบบนี้ และมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน ...
อยากให้เธอที่เป็นใครไม่รู้ ได้รู้ว่า " เธอจะเป็นทั้งจุดหมาย ปลายทาง และระหว่างทางของผม " .... "

ใครสักคนบนรถไฟได้กล่าวไว้ หลังจากได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นสวยงามมาก
และมีคู่รักฝั่งตรงข้ามของเขา เอาริมฝีปากสัมผัสกัน ท่ามกลางแสงอ่อนๆ ฟุ้งๆ
ที่มีแค่กระจกบางๆ กั้นเอาไว้ระหว่าง " ความรัก " กับ " ธรรมชาติ "
และมีทางเดินคั่นกลาง ระหว่าง คู่ กับ " คี่ " .....

ถึงจะไม่มีคู่ แต่เราก็สู้นะเฟ้ยย !!

ขอจบกระทู้สดจากขอบความฝันไว้เพียงเท่านี้ แล้วจะมาส่งต่อเรื่องราวดีๆ ให้เมื่อมีโอกาส
แน่นอนว่า เตรียมรอรีวิวจัดเต็มกับการเดินทางมากกว่า 90 วัน ที่ยังไม่รู้จะกี่วัน แน่นอนน !
ตอนนี้เพิ่งจะแค่ 40 วันนเองง !! มาตามรายงานการเดินทางสดๆ และเรื่องราวดีๆ รีวิวโดนๆกันได้ที่

Fanpage : https://www.facebook.com/scratchdaworld 

Instagram : Scratch_da_world  หรือ https://instagram.com/scratch_da_world/

ขอบคุณคร้าบบ ^^