ปริตุ๊โกร ทีลอชู (ตอนจบ)

เรามาถึงจุดที่เมื่อวานพะตี้บอกไว้หากอากาศเปิดจะมองเห็นน้ำตกปริตุ๊โกรในมุมกว้างได้ชัดเจน และเป็นอย่างที่ว่าเมื่อหมอกเปิดให้เราได้ชมโฉมอีกครั้งและถือเป็นการพักเหนื่อยไปในตัว สายตาที่มองเห็นเบื้องหน้าในตอนนี้มันตอกย้ำถึงความสูงที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

บรรจบจุดทางแยกเมื่อวาน เดินต่อไม่ถึงสิบนาที  ก็ทะลุออกจากป่าดิบสู่ทุ่งหญ้าโล่งๆ สูงประมาณระดับเอว แต่ความโล่งยืนอยู่บนความชันราวกับเป็นกำแพงผาที่มีความชันไม่น้อยกว่าหกสิบองศา ชันกว่าที่ผ่านมาและจะต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะนอกจากความชันแล้ว สภาพพื้นดินค่อนข้างร่วนอ่อนยวบยาบ เหยียบย่ำลงไปอาจจะพังทลายลงมาได้ ไม่มีต้นไม้กิ่งไม้ให้ยึดเกาะ พลาดท่ามีหวังกลิ้งไหลลงเหวแน่

นี่ถ้าขากลับต้องลงทางนี้เห็นทีจะเป็นเรื่องยากเรียกได้ว่าลำบากกว่าขาขึ้นทีเดียว คงไม่มีใครหาญกล้าพากลับทางนี้แน่ ใครลงได้ก็เป็นมนุษย์แมงมุมหรือไม่ก็มีแต่กวางผาเท่านั้นแหละครับ ขนาดพะตี้เองยังบอกว่าเราจะไม่ลงทางนี้ โดยทางขาลงจะอยู่ตรงแนวสันเขาด้านทิศเหนือแต่จะมาบรรจบกับทางเดิมที่ห้วยปริตุ๊โกรในวันแรกจากนั้นใช้เวลาไม่เกินชั่วโมงก็ถึงบ้านกุยเลอตอ

ตลอดแนวกำแพงเขาที่ถูกห่มคลุมด้วยสีเขียวของวัชพืชจำพวกหญ้ากินอาณาบริเวณกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา หากตามเนินผาใกล้ไกลที่เราเดินผ่านยังพบเห็นต้นปรงจำนวนมากยืนต้นเด่นท้าทายแรงลมและพายุฝนอย่างมั่งคง บางช่วงของทางลงจึงมีต้นปรงไว้เป็นหลักยึดเกาะพักเหนื่อยและหยิบกล้องออกมาบันทึกภาพทิวทัศน์โดยรอบ หันกลับลงไปมองทางที่เดินขึ้นมาอันมีผืนป่าครึ้มเขียวอยู่ในหุบจรดกับทิวเขาไกลออกไป เห็นบ้านกุยเลอเตอและหลายหมู่บ้านในพื้นที่ลุ่มถัดไปและไม่เกินจริงตรงสุดปลายขอบฟ้าทิศตะวันออกคือตัวอำเภออุ้มผาง

จุดพักเราจึงอยู่ถัดไปประมาณร้อยห้าสิบเมตร มีร่มไม้และแหล่งน้ำสำหรับหุงหาอาหาร ส่วนบนสันเขาเอาไว้พรุ่งนี้ตอนเช้าค่อยเดินขึ้นไปชม ซึ่งใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเศษตามรายละเอียดจากพะตี้ หากตอนนี้ในเวลาที่เหลืออยู่และดูฟ้าฝนเป็นใจให้เราบันทึกภาพ มองดูม่านหมอกเคลื่อนตัวไปมาตามแรงลม เติมแต่งให้ทิวทัศน์โดยรอบและปริตุ๊โกรสวยงามแปลกตายิ่ง เกินกว่าจะคาดเดาปรากฏการณ์ในสิ่งที่ได้เห็น

ลมแรงขนาดที่ว่ามองไปตามพงหญ้าเชิงผามันถูกลมพัดซะจนม้วนตัวเป็นกระจุกๆ เป็นก้อนจำนวนมาก ใครขืนขึ้นมาบนนี้ไม่ติดเสื้อกันหนาวขึ้นมาเห็นทีต้องหนาวทรมานสุดๆ ผมกำลังมองไปที่พะตี้ที่คงใส่เสื้อแดงกางเกงขาสั้นตัวเดิมตั้งแต่เมื่อวาน แกบ่นว่าหนาวจะตายอยู่แล้ว ก็ได้แต่บ่นและใครก็ช่วยไม่ได้ ก็เล่นลืมเอาเสื้อกันหนาวมา งานนี้พะตี้ ผู้ไม่เคยญาติดีกับรองเท้า แต่ต้องมาเสียท่าให้กับลมอย่างไม่ตั้งใจ ครั้งหน้าแกคงไม่ลืม หากตอนนี้คงได้แต่ร้องทนๆ ไปก่อนครับ

สันดอยมีความยาวประมาณห้าร้อยเมตรเป็นอย่างน้อย โดยถ้าเดินให้สุดปลายยอดจะมีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 1,700 เมตร และถ้าเดินต่อไปตามสันอีกฝั่งไม่ไกลกันจะเป็นแนวเขตไทย - พม่า จุดที่เคยเป็นที่ตั้งของกองกำลังกะเหรี่ยง KNU ต่อสู้กับฝ่ายรัฐบาลพม่า

เป็นจริงอย่างว่าบนนี้ค่อนข้างมีภูมิประเทศที่ได้เปรียบ มองเห็นรอบทิศทาง ตั้งฐานบนนี้ฝ่ายตรงข้ามบุกขึ้นมาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เปิดศึกถล่มกันหากฝ่ายใดที่อยู่ด้านล่างมีแต่เสียเปรียบตกเป็นเป้าล่อยิงถล่มอย่างง่ายดาย เช่นเดียวกันที่ตอนนี้ผมและนายดิวกำลังยิงถล่มอย่างเมามัน หากเป็นการยิงชัตเตอร์กล้องและ กระสุนฟิล์มกับภาพที่ปรากฏเบื้องหน้า

ถ้าหาสถานที่เปรียบเทียบกัน มีหลายคนบอกว่าสันดอยที่นี่มีลักษณะคล้ายดอยม่อนจอง แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของอำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งบางส่วนก็จริงแต่แนวสันเขาของที่นี่สั้นกว่าดอยม่อนจอง โดยสันดอยม่อนจองเปรียบเสมือนเส้นทางยาวไกลที่ทอดยาวต่อเนื่องจนยากจะหาที่สิ้นสุด

ส่วนดอยสามหมื่นแม้สันดอยทุ่งหญ้าไม่ยาวเท่าหรือไม่ปรากฏกายของกวางผาให้พบเห็นเหมือนที่ดอยม่อนจอง แต่ด้วยความโดดเด่นที่มีสายน้ำตกปริตุ๊โกรเป็นจุดเด่นสำคัญ  ใครที่มาสัมผัสธรรมชาติที่นี่จึงได้สัมผัสสองบรรยากาศในที่เดียวกัน  ฉะนั้นในความเป็นจริงคงจะเปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะแต่ละแห่งต่างมีศักยภาพความงามทางธรรมชาติตามสถานะของตัวมันเอง

ยอดดอยที่เรายืนอยู่มีชื่อเรียกว่า “เทือกเขาดอยมะม่วงสามหมื่น” หรือเรียกสั้นๆ ง่ายๆ “ดอยสามหมื่น” ด้านฝั่งพม่าเป็นผืนป่าเขตป่าสงวนเอ็มพารอน-ปิตะวัน ส่วนฝั่งไทยคือเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผาง ซึ่งรวมเส้นทางน้ำตกปริตุ๊โกร และ ยอดดอยที่พวกเรายืนอยู่นี้ด้วย

อนาคตหากมีการแบ่งพื้นที่เพื่อจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติขึ้นมา นอกจากน้ำตกทีลอซูจะถูกขึ้นอยู่กับอุทยานฯ แล้ว บริเวณน้ำตกปริตุ๊โกร ดอยสามหมื่นและป่าโดยรอบจะขึ้นกับอุทยานฯ แห่งนี้ด้วยเช่นกัน ตามข้อมูลสำรวจพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผางที่จะถูกกันออกจำนวนหกแสนกว่าไร่มาจัดตั้งเป็นอุทยานฯ แห่งใหม่

การเกิดอุทยานฯแห่งใหม่มีเป้าหมายเพื่อมุ่งเน้นการท่องเที่ยวทางธรรมชาติอย่างเต็มรูปแบบ โดยมีทีลอซูเป็นจุดขายสำคัญ นั่นคือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ส่วนเส้นทางน้ำตกปริตุ๊โกรและสันดอยสามหมื่น ก็จะได้รับการพัฒนารองรับกระแสการท่องเที่ยวด้วยเช่นกัน

แม้ว่าตอนนี้ผมเชื่อว่า หน่วยงานราชการเจ้าของพื้นที่เองก็อาจจะยังไม่ล่วงรู้เลยว่า ป่าแห่งนี้มีน้ำตกสูงที่สุดของเมืองไทยและยอดสันดอยที่มีศักยภาพความงดงามอัศจรรย์ไม่แพ้สันดอยแห่งใด โดยทั้งสองสิ่งจะเป็นเสน่ห์ควบคู่กัน ดึงผู้รักการท่องเที่ยวทางธรรมชาติจากทั่วสารทิศเดินทางเข้ามาสัมผัส กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางภูเขา และน้ำตกที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในบ้านเรา