เจ็ดปีต่อมาหร่วนหลิวเจิงได้เป็นแพทย์ฝึกหัดที่โรงพยาบาลเป๋ยหย่า หร่วนหลิวเจิงได้ทุ่มเทให้กับงานอย่างเต็มที่ สามีเก่าของเธอนิ่งจื้อเชียนก็เป็นศัลยแพทย์มือดีอยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกัน เขาเสนอตัวเป็นอาจารย์ให้หร่วนหลิวเจิงและทุ่มเทช่วยเหลือเธอเพื่อชดเชยกับการแต่งงานที่เคยผิดพลาด แต่หร่วนหลิวเจิงไม่ได้อ่อนแออีกต่อไป ด้ายแดงที่ผูกโชคชะตาทั้งสองยังคงผูกติดกัน พวกเขาได้เข้าร่วมเป็นทีมแพทย์ช่วยเหลือที่แอฟริการะหว่างนั้นนิ่งจื้อเชียนถูกยิงบาดเจ็บสาหัส หลังผ่านประสบการณ์เฉียดตายทำให้พวกเขาเข้าใจชีวิตและโชคชะตามากขึ้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ครั้งใหม่
