เรื่องเล่าจากกระท่อมเหลือง ตอน บ้านคุณนายทองม้วน

"มีลูกเป็นหมา มีหมาเป็นลูก" บ้านแต่ละหลัง นอกจากมีเลขที่บ้านแล้ว บางบ้านก็จะมีชื่อบ้านเป็นชื่อ นามสกุล เจ้าของบ้าน หรือเป็นนามสกุลอย่างเดียวบางหลังก็ตั้งชื่อให้บ้าน เช่น บ้านเรา บ้านแสนรัก บ้านร่ำรวย ฯลฯ

ส่วนใหญ่ชื่อบ้านจะเน้นชื่อเป็นศิริมงคลแก่ผู้อยู่อาศัย กระท่อมเหลืองริมทางด่วนรามอินทรา ก็เช่นกัน  มีป้ายเลขที่บ้านเหมือนบ้านหลังอื่นๆ ในหมู่บ้าน   เนื่องด้วยทาสีเหลือง จึงมักจะเรียกบ้านตัวเองว่ากระท่อมเหลือง  ริมทางด่วนพราะตั้งอยู่ริมถนนติดทางด่วนกระท่อมเหลืองริมทางด่วน เลี้ยงหมาพันธุ์ลาบราดอร์ คนในหมู่บ้านที่เดินผ่านประจำ แม้กระทั่งยาม  จะบอกกันว่า บ้านนี้หมาตัวใหญ่ ท่าทางดุ

ทีเด็ดไปกว่านั้นเป็นธรรมดาของคนกรุงเทพฯ บ้านติดกันก็แทบจะไม่เจอกันหน้ากัน คนในหมู่บ้านจึงไม่ค่อยเห็นเจ้าของกระท่อมเหลืองเพราะเจ้าของบ้านที่เป็นคนสองขาไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ถ้าอยู่บ้านก็จะไม่ค่อยออกไปไหน  คนแถวนั้นจึงเห็นแต่เจ้าของบ้านสี่ขา วิ่งเล่นอยู่ในบริเวณรั้วบ้าน ช่วงปิดเทอมน้องสาวจะพาหลานๆ จากต่างจังหวัดมาเที่ยวตอนค่ำๆ  ก็จะช่วยเอาขยะไปทิ้งให้บริเวณที่ทิ้งขยะรวม   

คืนวันหนึ่งเธอก็เอาขยะไปทิ้งตามปกติ ก็เจอสาวใช้ในหมู่บ้านเดียวกัน ทักทาย “ ไม่เคยเห็นหน้าเลย อยู่บ้านไหนล่ะ” สาวใช้บ้านอื่นถาม

น้อง(สาว) ใช้ ก็รีบตอบทันควัน  “อยู่ บ้านคุณนายทองม้วน  หลังสีเหลืองค่ะ” สาวใช้ ก็ร้อง อ๋อ บ้านนั้นเองคุณนายทองม้วนเลี้ยงหมาตัวใหญ่นะ สักพักน้องสาวก็เดินหัวเราะคิกคักเข้าบ้านเรียกหาคุณนายทองม้วนเจ้าของบ้าน  

คุณนายทองม้วน  ลาบราดอร์ตัวเตี้ย ผู้มีขนมันเป็นเงา นมใหญ่เป็นพวง ก็เดินส่ายหาง ส่ายตูดเข้ามา แสดงสถานะเจ้าบ้านเต็มที่ ส่วนคนและตัวอื่นๆ  สถานะในทะเบียนบ้าน เป็นแค่ ผู้อาศัย