ทำอย่างไรดี...ถูกหัวหน้างานประเมินว่า ให้เก่งอย่างไร

 

แต่ถ้าไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ก็ไปได้ไม่ไกล ฟังแล้วโมโหมาก

คงเข้าทำนองไอคิวดี แต่ต้องปรับปรุงที่อีคิวเป็นการด่วนกระมังคะ

บางคนทำงานเก่งเป็นเลิศ แต่เห็นแก่ตัว ไม่สนใจคนรอบข้าง

ถ้าเพื่อประโยชน์ตน...เขาทำเต็มที่

แต่ถ้าเพื่อประโยชน์ท่าน...เขาเลี่ยงเต็มที่...เช่นกัน

ในกรณีของคุณ...คุณโชคดีมากที่หัวหน้างานประเมินตรงๆ เช่นนี้
ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างที่เขาประเมิน ก็จบไป...ไม่มีอะไรเป็นสาระที่ต้องเก็บมาคิด
แต่ถ้าคุณเป็นอย่างที่เขาประเมิน

แทนที่จะโมโห...คุณควรขอบคุณเขาที่เขาเป็นกระจกบานใหญ่ให้คุณได้มีโอกาสเห็นตัวเอง

เพราะความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นสิ่งจำเป็นที่ทุกคนพึงมี ที่หลายคนไม่รู้สึกว่าตัวเองจำเป็นต้องอ่อนน้อมถ่อมตนกับผู้อื่น อาจเพราะรู้สึกว่าเมื่อใดที่แสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนออกมา เมื่อนั้นจะถูกมองว่า...แหยบ้าง ไม่เป็นตัวของตัวเองบ้าง ไม่แน่จริงบ้าง

โดยไม่ได้มอง หรืออาจคิดไปไม่ถึงว่า ความอ่อนน้อมถ่อมตนนั้นถือเป็นบุญ...ถือเป็นประตูเปิดทางในชีวิตของเราอย่างหนึ่ง

ในขณะที่ความกระด้าง ความอหังการ...จะได้รับการปฏิเสธ
เราสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้ ด้วยการเริ่มต้นที่จะฝึกให้ชีวิตของเรารู้จักความอ่อนน้อมถ่อมตน

เพราะถ้าเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ว่าเราจะก้าวไปหยุดยืนที่หน้าประตูบานไหน ประตูบานนั้นๆ ก็จะเปิดรับเรา
เพราะทุกคนจะยินดี จะพอใจที่จะต้อนรับคนที่มีกิริยามารยาทดี มีความอ่อนน้อมถ่อมตน

ความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นคุณธรรมที่เราท่านควรจะมีประจำใจ
ถ้าไม่มี...ก็ฝึกให้มี

ถ้ามีอยู่แล้ว...ก็ทำให้มีมากขึ้น
เพราะนับเป็นสิ่งที่ควรจะกระทำ เป็นสิ่งที่สามารถทำได้โดยไม่ต้องใช้เงินทองเลย

ขอให้คุณก้าวเดินไปบนหนทางชีวิตอย่างคนที่อ่อนโยนเพราะรู้ ตื่น และเบิกบาน อ่อนน้อม เพราะเคารพการทำงานของคน

ทุกคน มองเห็นคนทุกคนมีคุณค่าเพราะการทำงาน เคารพกันเพราะการทำหน้าที่
อย่างนี้...งานก็ได้...ใจคนก็รอด...องค์กรก็ประสบความสำเร็จ