ทำอย่างไรดี...สิ่งที่หวัง...ไม่เคยเป็นดังใจ ที่เคยสมหวัง...ก็ไม่จีรังยั่งยืน

 

ธรรมชาติสอนให้เราเห็นถึงความไม่เที่ยงอยู่ตลอดเวลา

เพราะมีดอกไม้บาน มีดอกไม้ร่วง
เพราะมีฤดูใบไม้ผลิ มีฤดูใบไม้ร่วง

จึงเกิดความสวยงามของธรรมชาติอย่างที่เราเห็นๆ กันอยู่
ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง เราก็คงไม่ได้เห็นความสวยงามอย่างนี้ 

ทุกๆ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสรรพสิ่ง คือสิ่งที่ธรรมชาติกำลังสอนให้มนุษย์รู้ว่า เราควรจะแกะโซ่ตรวนแห่งความยึดมั่น

ถือมั่น ในทุกๆ การกระทำ และในทุกๆ สิ่งที่เรากำลังยึดถืออยู่

ยิ่งถ้าเราเห็นว่าสิ่งที่เรายึดถืออยู่นั้นเป็นเหตุแห่งทุกข์ เรายิ่งควรจะหน่ายออกมา 

การลองฝึกหายใจอย่างมีสติ...จะทำให้เห็นว่าการมองสิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องที่ควรหน่ายออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น โดยไม่ต้องผ่านกระบวนการคิด

แต่จะเป็นการพิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริงว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเมื่อเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้แน่นอน
ทั้งทนอยู่ได้ยาก แล้วในที่สุดก็จบลง 

เพราะความที่ธรรมชาติเหล่านี้กำลังสอนให้เราได้เห็นถึงความเป็นจริง

เราจึงควรกลับมาสู่ความเป็นธรรมชาติภายในตนของเรา แล้วเราจะเห็นว่าสภาวจิตที่กำลังเกิดขึ้นนี้ก็ไม่เที่ยงเช่นเดียวกัน
เมื่อใดที่เราก้าวข้ามไป...ถึงภาวะของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานได้ 
เมื่อนั้นเราจะเห็นว่าทุกๆ การกระทำนั้น...เป็นปรากฏการณ์พิเศษที่ทำให้เราละ ที่ทำให้เราจางคลายจากความยึดมั่นถือมั่น 

นี่เป็นผลของการปฏิบัติ 
ขอให้คุณมีความสุขจากการเฝ้าสังเกต และมีชีวิตที่จางคลายจากความยึดมั่นถือมั่น 

แล้วคุณจะพบกับความสุขที่เป็นอิสระอย่างแท้จริงอย่างแน่นอน