คุณลืม “ขอบคุณ” ตัวเองไปหรือเปล่า?
สมัยสาวสะพรั่งที่เพิ่งทำงานใหม่ๆ มีพี่คนหนึ่งในออฟฟิศ เธออายุ 40 กว่าๆ แต่ทุกครั้งที่จูนหยิบจับอะไรให้เธอ เธอมักจะพูดว่า “ขอบคุณมากค่ะ” เสมอ ซึ่งปกติแล้วหากพูดกับคนที่เด็กกว่า เรามักจะได้ยินผู้ใหญ่พูดว่า “ขอบใจจ้ะ” ซึ่งเธอเคยบอกจูนว่า พี่รู้สึกว่า ไม่ว่าจะเด็กกว่า หรือผู้ใหญ่กว่า ถ้าเขาทำอะไรดีๆ ให้เรา เราก็ควรใช้คำว่า “ขอบคุณ” เพราะทุกคนสมควรได้รับมัน
แล้วชีวิตก็ล่วงเลยมาเรื่อยๆ เมื่อเติบโตขึ้น ชีวิตที่อยู่ในภาวะทำงานแทบจะตลอดเวลา คำว่า “ขอบคุณ” จูนพูดบ่อยมากเลยค่ะในชีวิต ไม่ว่าจะกับลูกค้า คนที่ทำงานด้วยกัน พ่อแม่ เพื่อน บลาๆๆๆ บางครั้งขึ้นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ก็ยังไม่วายพูดว่า “ขอบคุณค่ะ” เราพูดขอบคุณ ทุกคน Around the world เลยจริงๆ แม้บางครั้งจะรู้สึกอยากขอบคุณจริง ๆ บ้าง หรือจะแค่พูดตามมารยาทบ้างก็ตาม แต่คนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด จูนกลับไม่ได้พูดกับเขาเท่าไหร่ นั่นก็คือ...ตัวจูนเอง
แล้วเหตุการณ์ที่สะกิดให้นึกถึงเรื่องการขอบคุณก็คือ วันหนึ่งหลังจากปิดการขายทางโทรศัพท์สายสุดท้ายของวันจบ น้องคนหนึ่ง ซึ่งเป็น Sales Manager ที่เทรนการขายให้กับจูนมาตลอด 1 สัปดาห์ หลังจากถามไถ่กันว่า วันนี้ปิดการขายไปกี่คน และจูนตอบจำนวนไป เธอพูดขึ้นมาว่า
“อย่าลืมขอบคุณตัวเองนะพี่จูน”
จูนกลับมาคิดทันที นานเท่าไหร่แล้วที่เราลืมขอบคุณตัวเอง เราเขียนเป้าหมายชีวิตไว้มากมาย แต่เราจะตกม้าตายเอาง่ายๆ ถ้าเราลืมขอบคุณตัวเองไม่ได้นะ ทีนี้พอกลับมาบ้าน จูนขอบคุณตัวเองดังๆ 3 ที มันให้ความรู้สึกมีพลังมหาศาล เหมือนมีอะไรบางอย่างแผ่ซ่านด้วยความเปรมปรีในตัวเอง รู้สึกถึงการคืนชีวาสู่ชีวิตอย่างไม่รู้จะบรรยายอย่างไร หลังจากนั้นก็เริ่มขอบคุณตัวเองบ่อยขึ้น ขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาทั้งดีและไม่ดี ถ้าดีคือของขวัญ ไม่ดีก็ขอบคุณสำหรับบทเรียนกันไป
ไม่นานหลังจากนั้น จูนเห็นน้องคนที่ถามให้จูนคิด ให้เครดิตเธอสักหน่อย เธอชื่อน้องแพร - ศุภกานต์ น้ำเพชร เธอขึ้นสเตตัส Facebook ไว้อย่างน่าสนใจว่า
“ผู้นำของฉัน สอนให้ฉันไม่มีข้ออ้างใด ๆ ทั้งสิ้น สถานการณ์ทุกอย่างในชีวิตสอนให้ฉันเห็นว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่า และก็ดีกว่าทุกครั้งไป ตัวฉันสอนตัวเองว่าต้นทุนไม่สำคัญ เท่าการแสวงหาทุนความรู้ความสามารถ คนรอบข้างที่คุยกับฉัน สอนให้ฉันเข้าใจความแตกต่างมากขึ้นทุกวัน ๆ และอยู่ด้วยกันได้ดี
ความผิดพลาดสอนให้ฉันมีพลังและสติมากขึ้น ความขัดแย้งสอนให้ฉันให้อภัย ความโกรธสอนให้เราเมตตา ความสุขสอนให้ฉันมีสติ ความโง่สอนให้ฉันทำสิ่งที่มีประโยชน์ ความกลัวสอนให้ฉันกล้าตัดสินใจ
ความทุกข์ทำให้ฉันเศร้า แต่ก็ทำให้เรามีความสุขมากขึ้นสองเท่าภายหลัง และเข้าใจคนที่เขาเศร้ากว่า
และฉันคงต้องเรียนรู้กับโลกใบนี้ต่อไป
“ขอบคุณ 3 ครั้ง กับทุกคน ทุกสิ่งบนโลกนี้ที่ทำให้ฉันเป็นคนโชคดี ถ้ามีอะไรพลาดไปก็ขอโทษด้วยนะคะ ขอพลังจงบังเกิดกับทุกคนนะคะ”
พวกเราขอบคุณตัวเอง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวกันแล้ว แล้วคุณล่ะคะ วันนี้ได้ขอบคุณตัวเองบ้างแล้วหรือยัง ?
