บุญกรรมอะไรถึงจะทำให้เรา พบเจอคนดีที่รักจริง

อยากทราบว่าจะบุญกรรมอะไรถึงจะทำให้เราพบเจอคนดีที่รักจริง

อยากทราบว่าจะบุญกรรมอะไรถึงจะทำให้เราพบเจอคนดีที่รักจริง และจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่เราหวังไว้นั้น เรายังไม่ได้เจอ หรือที่แท้ผ่านไปแล้วคะ? (NuyNui Actually)

จะรู้ว่าใครที่ผ่านไปแล้วใช่คนของเราหรือเปล่า มีทางเดียวคือรอดูเขาจะหวนกลับมาเป็นคนสุดท้ายของเราได้มั้ย หรือว่าผ่านแล้วผ่านลับไม่กลับมา ความจริงเป็นเรื่องน่ายอมรับ ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า บางครั้งเราเป็นคนดีเกินกว่าที่ชีวิตจะต้อนรับพวกบุญไม่ถึงไว้นานๆ อย่าอาลัยคนที่มาเพื่อทำให้เราเลิกเชื่อว่าทำดีแล้วได้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อย่าเห็นไปว่าการเป็นคนดีคือต้องทนอยู่กับคนที่เลวกว่าให้ได้

คนดีที่รักจริงไม่ใช่ของหาง่าย แรงดึงดูดให้เข้ามาหาเราต้องไม่ใช่ความบังเอิญ แต่ด้วยพลังบุญที่เคยสร้างร่วมกันมา หรือไม่ก็ที่กำลังร่วมทำกันอยู่ พูดง่ายๆ คือถ้าเราไม่ได้สร้างบุญกับคนดีไว้ในชาติก่อน จะให้ย้อนกลับไปสร้างก็ไม่ทันแล้ว ถ้าอยากสร้างก็ต้องสร้างกันเดี๋ยวนี้ ที่ยังมีชีวิต ที่ยังเห็นๆหน้ากันได้นี่แหละ

โลกความจริงไม่เหมือนหนังเกาหลี ที่แค่หน้าตาดี นิสัยดี ทำท่าคิกขุจุ๊มุใส่กันเดี๋ยวเดียวก็รู้สึกดีต่อกันได้ตลอดไป โลกความจริงตัดสินกันด้วยความรู้สึกเป็นวันๆ เป็นคนๆ ไม่มีใครสั่งความรู้สึกของตัวเองได้ว่าจะให้มีหรือไม่มีกับใคร แม้เจอคนดีก็ใช่จะนึกรักไปทุกคน อย่างเช่นที่คุณก็อาจเคยเจอคนดีๆมาจีบ แต่ก็อยากรีบหลบ หลายหนเราอธิบายตัวเองถูกว่าทำไม เช่น ดีแต่นิสัย เสียดายบุคลิกหน้าตาไม่เอาไหน หรือบางทีดีหมด แต่พูดไม่เก่ง ไม่อบอุ่น อยู่กับเราเหมือนทาสรับใช้นายเหนือหัว ไม่ให้ความรู้สึกเหมือนหนุ่มแข็งแรงเอาอกเอาใจสาวผู้บอบบาง

แต่หลายครั้งเราอธิบายตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมความรู้สึกถึงไม่มีให้ มันอาจเป็นเรื่องของเสน่ห์ที่เขาขาดไป หรืออาจเป็นแม่เหล็กระหว่างกันที่มีแรงดึงดูดอ่อนเกินกว่าจะชวนให้ถวิลหา

จะอธิบายถูกหรือไม่ถูก ในที่สุดเราก็ต้องยอมรับว่าทุกการจับคู่มีพลังเก่าผลักดันอยู่เบื้องหลัง และทุกการรักษาภาวะคู่ก็เรียกร้องพลังใหม่มาเติมเข้าไป ถ้าเห็นเข้าไปในมิติความจริงทางใจได้ว่าต้องมีต้นเหตุเสมอ คุณจะหลุดออกจากความหวังรอแบบฝันๆ ว่าวันหนึ่งความรักดีๆ จะวิ่งเข้ามาชนเราเอง และกอดเราไว้แน่นโดยไม่ต้องมีเหตุผล

อย่างเช่น ให้ถามตัวเองว่าเรามีกำลังใจพอจะอดทนกับข้อเสียของใครแค่ไหน มีแก่ใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เข้ากันกับคนที่ชอบเพียงใด ถ้าให้คิดดีกับเขา พูดดีกับเขา ทำอะไรดีๆมีน้ำใจร่วมกับเขาไปเรื่อยๆทุกวัน นับว่าเป็นไปได้ยากมั้ย? ถ้าตอบตามจริงว่ายาก ก็นั่นแหละครับ เป็นความยากเดียวกันกับที่เราเคยประสบพบพานในอดีตชาติ แล้วก็นั่นแหละครับต้นเหตุของความยากที่เราจะได้มาเจอคู่ที่ดีเสมอกันอีกในชาตินี้ ทำดีคนเดียวนั้นง่ายกว่าทำดีเป็นคู่มากนัก!

ต่อให้เคยส่งเสริมกันและกันในทางดี ครองคู่กันตลอดรอดฝั่งกับใครมา แต่จังหวะเวลาเหมาะสมที่จะได้มาเจอกันอีกก็เป็นสิ่งที่เร่งรัดไม่ได้ ต่างคนอาจจะต้องบ่มเพาะให้ถึงความดีเท่าตัวตนเดิมเสียก่อน จึงพร้อมจะย้อนกลับมาอยู่ด้วยกันดีๆ ได้ดังเดิม

ถ้ารอคนดีไม่ไหว ลองสร้างคนดีๆ ขึ้นมารอบตัว คือไม่ใช่ตั้งใจเปลี่ยนหนุ่มธรรมดาให้ดีพอที่เราจะรักแสนรักนะครับ แต่หมายถึงใครก็ได้ เพศไหนก็ได้ ที่ไม่มาเกี่ยวข้องกับเราเชิงชู้สาว เห็นเขาทุกข์ก็ให้กำลังใจในทางดี เห็นเขาหลงผิดก็ให้ทิศทางที่ถูก เห็นเขาขังตัวเองอยู่ในห้องมืดแห่งความเกลียดก็ให้ประตูสู่ฟ้าสว่างแห่งการอภัย อะไรก็ได้ที่จะทำให้ใครต่อใครดีขึ้น

หลังจากพยายามมากๆ พยายามทุกวัน ถึงแม้ทำให้ใครดีขึ้นไม่ได้แม้แต่คนเดียว อย่างน้อยคุณก็จะพอเข้าใจอย่างเป็นเหตุเป็นผล ว่าคนดีเกิดขึ้นได้ยากขนาดไหน ต้องการความอดทนและกำลังใจจากเราเพียงใด แล้วจะพลอยทำให้อ่านเกมกรรมออก ว่าคนซื่อสัตย์ คนรักเดียวใจเดียว คนที่จะผูกพันกับเราตลอดไป ก็คงไม่เกิดขึ้นเอง หรือพบทางมาหาเราได้แบบลัดเร็วง่ายดายเช่นกัน

อย่าเสียกำลังใจที่จะทำดีกับคนอื่น แม้การทำดีกับคนอื่นจะไม่เป็นประกันว่าเราจะได้เจอะเจอคนดีไวๆ แต่เราก็จะดีพอให้พร้อมเจอคนดีด้วยกันในเวลาเหมาะสมเสมอครับ

ถ้าไม่มีครั้งไหนที่พยายามทำให้ใช่ เราก็จะไม่เจอคนที่ใช่ตลอดไป