"ลูกพูดคนเดียว" เป็นเอามากหรือเปล่าหว่า?!?

อาการนี้คุณพ่อคุณแม่คงเจอกันบ่อย แต่ก่อนที่จะพูดถึงสาเหตุหรือการแก้ปัญหา อยากถามคุณพ่อคุณแม่ก่อนว่า "คุณเคยพูดคนเดียวบ้างหรือเปล่า"...เอาล่ะค่ะได้คำตอบแล้วใช่ไหมคะ เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยทุกคนต้องเคยพูดคนเดียวกับตัวเองทั้งนั้น แต่เพราะเราเป็นผู้ใหญ่ เราเลยเรียนรู้ที่จะคุยแบบเงียบๆ หรือที่เรียกว่าคิดในใจนั่นแหละค่ะ แต่สำหรับเด็กน้อยการคิดในใจของเขาจะคิดออกมาดังสักหน่อย และเพราะเป็นเด็กเขาจึงสามารถพูดคนเดียวได้โดยไม่รู้สึกเก้อเขินเหมือนผู้ใหญ่ และที่สำคัญการพูดคนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกสักหน่อย

เพราะอะไรเด็กน้อยถึงพูดคนเดียว
• เพราะในวัยนี้เตาะแตะกำลังหัดพูดกำลังปรับความคิดให้ออกมาเป็นคำพูด การพูดคนเดียวจึงเกิดจาก
แรงผลักดันที่จะฝึกทักษะทางภาษา ถือว่าเป็นการพัฒนาทั้งร่างกายและสมอง
• เด็กๆ เกิดความรู้สึกพึงพอใจที่ได้ยินเสียงของตัวเอง
• เขากำลังพยายามติดต่อกับสังคมรอบข้างหรือกำลังแก้ปัญหาที่เผชิญอยู่
• เจ้าตัวเล็กอาจจะต้องการความช่วยเหลือหรือคำพูดสนับสนุนจากผู้ใหญ่

จากข้อสรุปที่กล่าวมานักจิตวิทยาได้ให้ความเห็นว่า "ถ้าผู้ใหญ่มีความเข้าใจในพฤติกรรมพูดคนเดียวของเด็กก็จะช่วยพัฒนาขีดความสามารถของเด็กๆ ได้" อย่างเช่น เวลาที่เขากำลังเล่นหรือทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน ลูกอาจจะพูดกับตัวเองบ่อยขึ้น ลองเข้าไปฟังว่าลูกกำลังคิดอะไรหรือทำอะไร เป็นอีกทางหนึ่งที่จะทำให้คุณเข้าใจเจ้าตัวเล็กได้มากขึ้นและสามารถหยิบยื่นความช่วยเหลือหรือดูทิศทางเพื่อพัฒนาทักษะและความสามารถของเขาได้ในอนาคต

ห้ามหรือไม่ห้ามดี
พฤติกรรมแบบนี้พ่อแม่ที่ไม่เข้าใจอาจสงสัยว่าลูกผิดปกติ หลายคนจึงออกปากสั่งห้ามไม่ให้ลูกพูดคนเดียว ทั้งที่เป็นพฤติกรรมตามวัย ปัญหาที่จะตามมาก็คือเมื่อโตขึ้นเขาจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง
ผู้เชี่ยวชาญย้ำค่ะว่า "การพูดกับตนเองเป็นพฤติกรรมที่ปกติของเด็กเล็กที่ผู้ใหญ่ควรสนใจ เพื่อจะได้เข้าใจความคิด และความรู้สึกต่างๆ ในจิตใจของเขา" คลายสงสัยและหันมาฟังสิ่งที่ลูกน้อยพูดกันดีกว่าค่ะ

จะหายไหมนะ
ไม่ต้องกังวลไปค่ะ การพูดกับตัวเองนี้บางครั้งจะยังต่อเนื่องไปจนถึงวัยอนุบาล แต่เมื่อลูกโตขึ้นกว่านี้พูดได้มากกว่านี้เขาจะเริ่มรู้จักใช้ความคิดเงียบๆ มากขึ้น และพฤติกรรมการพูดคนเดียวก็จะค่อยๆ หายไปในที่สุดค่ะ