สุขอย่างโสดๆ "การมีคู่" ก็ไม่จำเป็น!

“ความรัก” เป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ แต่ถ้าจะต้องอยู่แบบโสดๆ ไร้คนรักหรือคู่ชีวิต ก็ใช่ว่าแง่งามของชีวิตจะแหว่งวิ่นไปเพราะขาดความรักมาเติมเต็ม ในเมื่อหลายคนเลือกที่จะโสดด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่โสดอย่างจำยอม เพราะถูกอีกฝ่ายทิ้งหรือบอกเลิก

ต่างจากภาพจำในอดีตที่เรามักเห็นหลายคนพยายามจะประคองชีวิตคู่ (ที่ขมขื่น) เอาไว้ด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา ซึ่งหนึ่งในนั้น คือไม่อยากถูกสังคมตีตราว่าด้อยค่าหรือน่าสงสาร เมื่อต้องเลิกรากันเพราะอีกฝ่ายนอกใจ

ทุกวันนี้ คนส่วนใหญ่เลือกให้คุณค่ากับตัวเองมากขึ้น ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข ก็ไม่จำเป็นต้องทนอยู่ให้ทุกข์ใจ หรือถ้าหาคนรักดี ๆ ไม่ได้ ก็ไม่เห็นต้องหาภาระให้ตัวเองต้องเหนื่อยใจ

การเป็นคนโสดที่อยู่แบบมีความสุข จึงเป็นทางเลือกของคนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเอง และมองว่าชีวิตเป็นของเรา ถ้ารักตัวเองมากพอ ก็จะเลือกแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต โดยไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าหาใครมาเติมเต็มความสุขให้

เมื่อเวลา 24 ชั่วโมงกลับคืนมาเป็นของเราโดยไม่ต้องแชร์กับใคร นั่นหมายความว่า เราจะได้ใช้เวลาทั้งหมดในการทำสิ่งดี ๆ ให้กับชีวิตโสดแบบ 100 เปอร์เซ็นต์เต็ม อยากจะทำอะไรก็สามารถทำได้ตามใจตราบเท่าที่มีแรงกาย และแรงเงินในกระเป๋ามากพอให้อุ่นใจ

จากที่ต้องคอยถามไถ่อีกฝ่ายว่าเห็นด้วยหรือเปล่า ตารางเวลาว่างตรงกันไหม ลองเปลี่ยนมาถามใจตัวเองกันบ้างดีกว่าว่าถ้าต้องอยู่ในสถานะโสดขึ้นมาจริง ๆ “พร้อมอยู่คนเดียวได้หรือยัง?”

ถ้าคำตอบคือ “พร้อม” ก็เริ่มนับหนึ่งด้วยการหันมาใส่ใจสุขภาพของตัวเองกันก่อนเป็นอย่างแรก เพื่อให้การอยู่แบบไม่มีใครยังคงมีคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่ใช่เจ็บออด ๆ แอด ๆ หรือเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้อง กินแต่อาหารสำเร็จรูปทุกวัน

ถ้าคิดจะอยู่คนเดียวก็ต้องรักตัวเองให้เป็น ดูแลร่างกายให้แข็งแรง ออกกำลังกายให้เลือดลมได้สูบฉีดบ้าง ใส่ใจเรื่องอาหารการกินบ้าง พักผ่อนนอนหลับให้เป็นเวลาบ้าง จะได้มีเรี่ยวแรงหรือพลังไปทำสิ่งต่าง ๆ ที่อยากทำ

เมื่อกายพร้อม ใจก็ต้องพร้อมตาม ถ้ายังมัวแต่คิดว่าทำไมเราไม่มีแฟน ทำไมไม่มีใครมาจีบ ทำไมเขาเลือกคนอื่น ทำไมเราถึงถูกทิ้ง วนเป็นลูปไปแบบนี้ ก็คงออกมาจากวังวนเดิม ๆ หรือมูฟออนได้ยาก อย่าลืมว่าเราทุกคนล้วนเกิดมาตัวคนเดียว และเมื่อถึงเวลาต้องลาจากโลกนี้ไป ก็ยังต้องไปเพียงลำพังอยู่ดี หากยังเอาใจไปผูกติดกับคนอื่น ก็คงยืนหยัดด้วยตัวเองได้ลำบาก

อยากโสดอย่างมีความสุข ก็ต้องมองความรักให้กว้างขึ้นว่าไม่ได้จำกัดวงแค่การมีคนรักและลงเอยที่การแต่งงานเท่านั้น แต่ยังมีครอบครัวที่คอยห่วงใย และกัลยาณมิตรที่คอยเคียงข้างอยู่ด้วยเช่นกัน แล้วจะพบว่าการอยู่คนเดียวก็มีความสุขได้ และไม่ได้เหงาหรือเดียวดายอย่างที่คิด!