จุดเริ่มต้นใช้ชีวิตนิสิตตั้งแต่วัย 16 ปีของ "นาน่า ศวรรยา" สาวเก่งจากซีรีย์ดัง "ฉลาด เกมส์โกง"

ถ้าพูดถึงละครเรื่อง "เลือดข้น คนจาง" บอกเลยว่าหลายคนคงมีอาการคว่ำปากเบาๆ ให้กับตัวละครที่ชื่อว่า "เหมเหม่" ซึ่งแสดงโดย น้องนาน่า-ศวรรยา ไพศาลพยัคฆ์ และกับผลงานล่าสุดที่กำลังออนแอร์อยู่ในขณะนี้ก็คือซีรีย์เรื่อง "ฉลาดเกมส์โกง" ซึ่งน้องนาน่าก็แสดงได้เข้าถึงบทบาท เจ้าน้ำตาจนได้รับฉายาสาวน้อยน้ำตาสั่งได้ไปแล้ว และยังรวมถึงผลงานซิงเกิ้ลแรกกับบทเพลง "โลมาไม่ใช่ปลา" จนเรียกได้ว่าความสามารถรอบด้านจริงๆ ค่ะ และถือเป็นเด็กรุ่นใหม่ไฟแรงที่มีความชัดเจนกับสิ่งที่ทำไม่น้อยเลยทีเดียว

บทบาทในวงการบันเทิงหน้ากล้องโดดเด่นขนาดนี้บอกเลยว่าเรื่องการเรียนของน้องนาน่าก็ไม่ธรรมดาค่ะ เพราะเป็นอีกหนึ่งคนที่รู้ว่าอยากเรียนทางด้านไหน และก็พร้อมเดินหน้าเข้าหาเป้าหมายทันที นั่นจึงทำให้สามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยวัยเพียง 16 ปีเท่านั้นเอง!!! ทำให้ปัจจุบัน น้องนาน่าเป็นนิสิตชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (หลักสูตรนานาชาติ)แล้วล่ะค่า

'น้องนาน่า-ศวรรยา ไพศาลพยัคฆ์' นิสิตชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (หลักสูตรนานาชาติ)

วัยเด็กของน้องนาน่า
น้องนาน่าเป็นลูกสาวคนกลาง มีพี่ชาย และน้องชาย คุณพ่อทำธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ส่วนคุณแม่ทำธุรกิจด้านส่งออก ตอนแรกสามคนพี่น้องเรียนที่โรงเรียนสารสาสน์เอกตรา ซึ่งอยู่ใกล้บ้าน จนวันหนึ่งครอบครัวมีโอกาสได้ล่องเรือมาลอยกระทงที่โรงเรียนนานาชาติโชรส์เบอรี่ ซึ่งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา คุณพ่อของน้องนาน่ารู้สึกประทับใจ บรรยากาศที่นั่นมาก จึงให้ลูกๆ ทั้งสามย้ายมาเรียนโชรส์เบอรี่ด้วยกัน

“ตอนนั้นหนูยังเด็กมาก รู้แค่ว่าโรงเรียนสวยมาก เพราะคุณพ่อบอก ส่วนคุณแม่บอกว่า เห็นว่าคุณพ่อชอบ ก็เลยให้ลูกมาเรียน ก็เข้าเรียนพร้อมกันหมดทั้งสามคนพี่น้อง หนูเองเริ่มเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาล 3 เลยค่ะ”

 

เรียนมหาวิทยาลัยด้วยวัยเพียง 16 ปี
ช่วงมัธยม น้องนาน่าบอกว่าเธอเรียนเก่งกว่าตอนประถมมาก วิชาที่ชอบคือ ชีววิทยา ศิลปะ กับละคร  “ตอนอยู่ม.ต้น เขาให้เลือกว่า ม.ปลายเราจะเรียนอะไร หนูเลือก Art ไม่เลือก Drama เพราะกลัวจะต้องเขียน essay เยอะ เลยเลือก Art แต่เอาเข้าจริง Art งานหนักมากค่ะ”

น้องนาน่าเรียนที่โชรส์เบอรี่จนจบแค่ Year 10 (เทียบเท่าม.3) หลังจากนั้นก็สอบเทียบ และเข้าเรียนต่อในคณะนิเทศศาสตร์ (หลักสูตรนานาชาติ) ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ด้วยวัยเพียง 16 ปี “ด้วยความที่อยากเรียนนิเทศอยู่แล้ว และในเมื่อเราไปสอบ SAT แล้วคะแนนถึง ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเรียนให้จบม.ปลาย ก่อนหน้านั้นพี่ชายก็สอบเทียบเข้าไปเรียน BBA ได้เหมือนกัน แล้วตอนนั้นที่หนูรู้จักก็มีแค่ EBA BBA กับ Communication Arts ซึ่งถ้าให้เลือก รู้สึกว่าเราเหมาะกับ Comm Arts มากที่สุด เพราะจะเป็นเด็กทำกิจกรรม เป็นเอ็นเตอร์เทนเนอร์นิดหนึ่งค่ะ”

 

ประสบการณ์ซัมเมอร์ที่สหรัฐอเมริกา
ด้วยโอกาสดีๆ ที่เข้ามา ทำให้น้องนาน่าอยากทุ่มเทกับการทำงาน ฝึกฝนพัฒนาทั้งด้านการแสดง ร้อง และเต้น แต่การเรียนก็ถือว่าสำคัญอยู่ดี

“ถ้าเราจะทำธุรกิจมาร์เก็ตติ้งของตัวเอง หรือทำอสังหาริมทรัพย์กับคุณพ่อ เรื่องเรียนก็สำคัญ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเรียนโทต่อหรือเปล่า ถ้าไปก็อยากไปอเมริกาค่ะ เพราะเคยไปเรียนซัมเมอร์ที่นั่นมา 3 - 4 รอบ ชอบระบบการศึกษา วิธีการสอน รู้สึกว่าเราเก่งขึ้น ตอนที่เราไปซัมเมอร์ โรงเรียนอยู่ที่แมสซาชูเซตส์ค่ะ เป็นโรงเรียนชายล้วน แต่เขาเปิดซัมเมอร์ให้ผู้หญิงด้วย ชื่อ Eaglebrook School ต้องเขียน essay เกือบทุกวันเลย ตอนนั้นยังเด็กมาก อายุแค่ 12 ปี คือหนูต้องไปอยู่หอพัก แต่วันแรกร้องไห้หนักมาก คิดถึงบ้าน ทางโรงเรียนเลยอนุญาตให้ไปอยู่กับคุณแม่กับน้อง เพราะตอนนั้นคุณแม่ไปด้วย”

น้องนาน่าเล่าว่า จริงๆ ทริปนี้คือไปส่งพี่ชายเรียนซัมเมอร์ แต่ครูใหญ่เห็นเธอเข้าเลยให้สิทธิพิเศษ
เข้าเรียนได้เลย จากเดิมที่ตั้งใจไปอยู่แค่ 2 อาทิตย์เลยต้องอยู่เป็นเดือน หมดเงินไปกับค่าเสื้อผ้าใหม่เพิ่ม รวมถึงอุปกรณ์การเรียน แต่ชีวิตช่วงนั้นก็ไม่เหงา เพราะมีห้าง Target ที่น้องนาน่าและคุณแม่ชอบมาก

“อีกครั้งไปเรียนที่ Choate Rosemary Hall คือแม่คิดว่าหนูเป็นคนชอบร้องเพลง ชอบเต้น ชอบแสดง ทั้งที่ตอนเด็กๆ เป็นคนขี้อายมาก คุณแม่ก็เอาหนูไปใส่คลาส Public Speaking and Debate คือเรียนในห้องประชุมใหญ่ๆ ให้ไปพูดบนเวที ต้องมองตาทุกคน ซึ่งหนูร้องไห้หนักมากตอนเขียนว่าจะพูดอะไร โทร.ไปถามคุณแม่ว่า หนูจะออกจากคลาสนี้ได้หรือเปล่า ตอนนั้นเราเด็กมากอายุ 13 - 14 ปี คนอื่นอายุ 15 - 16 ปี คุณแม่บอกว่า ออกก็ได้ ออกสิ ประเด็นคือ หนูออกไม่เป็น ไม่รู้จะออกยังไง เลยต้องเรียนจนจบคอร์ส ซึ่งดีใจมาก เพราะมันเปลี่ยนโลก ทำให้เรามั่นใจขึ้นเยอะมาก ตอนนี้ให้ไปพูดหน้าห้องไม่กลัวแล้ว คะแนนการพูดดีขึ้นมาก พอมาเรียนนิเทศ ก็ได้ใช้เยอะ เพราะต้องไปพรีเซนต์หน้าห้องอยู่บ่อยๆ ค่ะ”

 

ให้เชื่อในความรู้สึกแรก
สำหรับหลายคนที่มักกังวลว่ายังหาตัวเองไม่เจอสักที อะไรคือสิ่งที่เราชอบ หรืออยากทำกันแน่ น้องนาน่ามองว่า ไม่อยากให้เครียดกับเรื่องนั้นจนเกินไป ขอแค่เป็นตัวของตัวเองไปเรื่อยๆ

“ถ้าเรารู้สึกอะไร ขอให้ทำตามความรู้สึก มีบางครั้งที่หนูไม่ได้ทำตามที่รู้สึก ทำให้ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง หนูว่าความรู้สึกแรกที่มันเข้ามาในหัว คือถูกต้อง หนูเคยอ่านเจอว่า ความรู้สึกแรกที่แวบเข้ามาในหัวคือ ใช่ แต่ถ้าคิดมากไปเรื่อยๆ มันจะเริ่มไม่ใช่ เราต้องเชื่อในความรู้สึกแรกของเราค่ะ อย่าลังเล อยากทำอะไรทำ อยากพูดอะไรพูด ถ้าเราซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง เราจะไม่งง แต่ถ้าคิดอย่างทำอย่าง คนอื่นจะงงเรา เราก็จะงงตัวเองว่า ตกลงเราต้องการอะไรกันแน่ค่ะ”

การได้เป็นตัวของเอง ทำในสิ่งที่อยากทำ ชีวิตในวันนี้ของน้องนาน่า-ศวรรยา จึงถูกเติมเต็มด้วยรอยยิ้มและความสุข