ผลัดกันแฉ! คุยกับ "ปิงปอง-ธงชัย" และ "คุณแม่น้อย" คู่แม่ลูกอารมณ์ดี

หากถ้าพูดถึง ปิงปอง-ธงชัย ทองกันทม หลายคนคงนึกถึงนักแสดงและพิธีกรที่มาพร้อมคาเเรคเตอร์สนุกสนาน สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะให้คนที่อยู่ใกล้เสมอ ในส่วนของบทบาทความเป็นลูก ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดีมาก เพราะหากย้อนเวลากลับไป ปิงปองผ่านความยากลำบากตั้งแต่ยังเด็กเนื่องจากฐานะทางบ้านไม่ร่ำรวย สู้ชีวิตทำมาหากินมาผ่านมาหลากหลายอาชีพ และเมื่อคุณพ่อจากไป ปิงปองก็กลายเป็นเสาหลักของบ้านดูแล "คุณแม่น้อย" วัย 70 ปี และครอบครัวเรื่อยมา
 
นอกจากความเป็นลูกที่น่ารักที่หลายคนรับรู้มาโดยตลอด  Sanook Women จะพาไปทำความรู้จัก "ปิงปอง และแม่น้อย" ให้มากขึ้น โดยให้ แม่-ลูก เมาท์กันเอง บอกเลยว่าความสนุกสนาน และความคิดบวกนั้น ปิงปองได้มาจากคุณแม่เต็มๆ

ที่มาของชื่อ "ปิงปอง"

แม่น้อย: ปิงปองคือแม่คนที่เลี้ยงปิงปองน่ะ เขาบอกว่าจะตั้งชื่ออะไรดี เพราะว่า เขาบอกว่า จะได้ไม่เจ็บไม่ไข้ไม่อะไร เลี้ยงง่าย อะไรประมาณนี้ เขาก็บอก เหมือนลูกบอลไง กระเด็นกระดอนไปมันไม่ค่อยเป็นอะไร

ปิงปอง: อ้าว ก็ไม่ชื่อฟุตบอลล่ะ

แม่น้อย: ก็ไม่รู้เขาพูดแบบนี้ก็ตาม

ชีวิตในวัยเด็กของเด็กชายปิงปิง

แม่น้อย: กินตลอดเวลาเลย เขาก็อ้วนมาตลอดนะ

ปิงปอง: เล็ก ๆ ฉันไม่เคยน่ารักเลยเหรอ

แม่น้อย: อย่างในซอยก็จะมีพวกรถมาขายของใช่ไหม เดี๋ยวไอ้นู่นมาไอ้นี่มา ก็โบก โบกเป็นจราจรเลย อะไรกินไม่กินกูซื้อตลอด จะเป็นแบบนั้น เขาจะเป็นคนกินเก่ง

ปิงปอง: มันอร่อยนะเธอ กับข้าว คือบ้านเราไม่ใช่หมู่บ้านปิด กับข้าวจะมาขายเยอะมาก เดี๋ยวโตเกียวก็มา เดี๋ยวไอติมก็เข็นมา เดี๋ยวหูหมูเนอะ ยัยนั่นขายหูหมูก็มีหูหมูเหมือนกันเนอะ

มีอะไรบ้างที่รู้สึกเหมือนถอดแบบกันมาเลย?

แม่น้อย: ชอบแกล้งแม่ แกล้งน่ะไม่ดีนะมันถอดนู่นถอดนี่ แม่ก็ร้องลั่นบ้าน คนโตเขาบอก แม่ เดี๋ยวบ้านทั้งหลังก็ได้ยิน ได้ยินเถอะไม่สนใจหรอก มันแกล้งแม่ เนี่ยมากัด ยิ่งร้องก็ยิ่งแกล้ง แม่บอก โอ้โห อะไรของมึงวะ

ปิงปอง: คือข้างบนน่ะคงจะแบบว่า ร้องจนแบบ ข้างล่างทำอะไร แล้วตอบไม่ตรงคำถามด้วย เขาถามว่าเราสองคนมีอะไรเหมือนกันบ้าง

แม่น้อย: มีอะไรล่ะ

ปิงปอง: ถ้าเหมือนกันมากน่ะตอนเด็ก ๆ น่ะ ตอนเด็ก ๆ น่ะนะ คือเดินไปไหน สมมติมีแม่ แล้วก็มีตาคงเนอะ คนจะรู้เลยว่าหน้าเราน่ะเหมือนตา คือจะไม่เหมือนแม่ หน้าจะไม่เหมือนแม่ พี่สาวตอนเด็ก ๆ จะเหมือนแม่ แต่พอช่วงนี้ เวลาที่โตมาอย่างนี้ จะรู้สึกว่าตัวเองนี่หน้าเหมือนแม่ กลับกัน พี่สาวหน้าเหมือนพ่อตอนนี้ อยู่ดี ๆ ก็แย้งสวนกันไป

นิสัยส่วนตัว มีอะไรที่เหมือนกัน มีเลือดแม่ไหม?

 

ปิงปอง: ฉันเป็นลูกเธอหรือไม่ ฉันถามจริง ๆ ว่าเธอไปเอาลูกใครมา

แม่น้อย: ลูกใครก็ไม่รู้

ปิงปอง: ตอนเด็ก ๆ ฉันน่ารักไหม

แม่น้อย: น่ารักมาก ปิงปองน่ะตอนเด็ก ๆ น่ะเหมือนญี่ปุ่นถ้าไปตลาดไปอะไรนี่คนจะหยิกตูดหยิกนั่นตลอดเลย แล้วเขาจะมีคนเลี้ยงอยู่คนหนึ่ง เวลาเขาไปตลาด แล้วก็มีทหารคนหนึ่ง ทหารอากาศเนอะ คนนั้นน่ะ ชอบมาแกล้ง พอได้ยินเสียงไอ้นี่มา เขานั่นแล้ว พอบอก ไปแอบเลย มาแกล้ง

ปิงปอง: ทหารนั่นมาแกล้งฉันเหรอ

แม่น้อย: แกล้ง เสร็จแล้วก็มีร้านทำผมคนหนึ่ง มันชอบแต่งหน้ามาเยอะ ๆ นะ แต่งหน้ามา พอได้ยิน ปิงปองอยู่ไหน ปิงปองก็ พ่อบอก แม่ ๆ เอาหนีไป ดูหน้ามันมีแต่แป้งทั้งนั้นเลยเดี๋ยวมาฟัดไอ้ปองเป็นผื่นเต็มเลย เขาว่าอย่างนี้ หวงลูก

ปิงปอง: เหรอ แล้วรู้ไหม แล้วลูกเป็นกะเทยตอนไหน

แม่น้อย: เป็นกะเทยแม่ไม่รู้เรื่อง ไม่เคยรู้เลย

ปิงปอง: (หัวเราะ)

แม่น้อย: ไม่เคยรู้มันเลยว่ามันเป็นกะเทย ขนาดพ่อมันก็คงสงสัยมัน ไอ้นี่มันชอบแต่งตัวแปลก ๆ เนอะ เชื่อไหมปิงปองน่ะ อาทิตย์หรือ 2 อาทิตย์จะกลับบ้านที มาอยู่โรงเรียนนะ พ่อไปเห็น อ้าว กำลังทำงานอยู่เห็นไอ้ปองเดินไป แต่งตัวเหมือนใส่กางเกงอะไรของเขาน่ะ เป็นเดฟ ๆ น่ะเนอะ สงสัยว่า ไอ้นี่มันแต่งตัวแปลก ๆ เขาคงรู้แล้ว แต่แม่ไม่รู้เรื่อง

ปิงปอง: ขาเดฟใครเขาก็ใส่กัน ตอนนั้นแน็ก ชาลี นึกออกไหม หรืออะไรน่ะ คือสมัยก่อนหน้านั้นนิดหนึ่ง คือถ้าใส่กางเกงขาเดฟ มันก็คือแฟชั่นน่ะ งงมากว่าทำไมพ่อเขาไม่เคยเห็นคนอื่นเขาใส่เลยเหรอวะ

แม่น้อย: เขาซื้อกางเกงมาให้นะ ราคาดี ๆ ยี่ห้อดี ๆ มานะ ซื้อให้ปิงปองตัวละเป็นพัน พ่อซื้อไปไว้ในตู้

ปิงปอง: ต้องบอกก่อนนะ คือเงินในบ้านน่ะไม่มีจะจ่ายค่าไฟนะ แต่ซื้อกางเกงให้ลูกตัวละพัน แปลว่า แล้วซื้อในห้างด้วยนะ ซึ่งคือเขาอยากจะให้ลูกเขาน่ะแต่งกายดี แต่ดีของเขาน่ะคือดีในแบบฉบับของเขา แต่วัยรุ่นน่ะมันรู้สึกว่า กางเกงแบบนี้มันคือกางเกงทรงลุง คือถ้าสมมติเขาฮิตเอวต่ำกัน แล้วคุณซื้อเอวสูงมาให้ตัวนั้น คุณจะใส่ไหมล่ะ ก็เลยเอาวางแหมะไว้ ไม่ให้ใส่กับเขาหรอก

แม่น้อย: แม่จำได้อยู่วันหนึ่ง ปิงปองไปเนอะ ไปใส่กางเกงที่ว่านะ ไปปุ๊บ อ้าว คว้าอีโต้เขวี้ยงไปอย่างนี้เลย เชื่อไหม แม่ก็งง มันเป็นอะไรนาน ๆ ลูกจะมาทีนะ ไอ้นี่ก็วิ่งหนีไปใหญ่เลย เป็นไปได้เนอะ

ปิงปอง: วิ่งหนีเลย คือเขาไม่ชอบไง ก็เลยไม่รู้ว่าไม่ชอบนี่ ยังเป็นปริศนาอยู่ทุกวันนี้ ไม่ชอบเพราะว่าไม่ชอบให้ ที่แต่ง จู้จี้กับลูกที่แต่งตัวบ้า ๆ บอ ๆ ตามแฟชั่น ไม่ได้แต่งหญิงนะขอบอกก่อนนะ คือแต่งบอยนะ ใส่เสื้อเชิ้ต แล้วก็ใส่กางเกงขาสั้นน่ะ ก็ยังงงว่า ทุกวันนี้ยังเป็นปริศนาอยู่

แม่น้อย: ไม่ เขาคงรู้ว่า ไอ้นี่มันแปลก ๆ

ปิงปอง: แปลก ๆ คือเป็นตุ๊ด ถูกไหม

แม่น้อย: เป็นตุ๊ด อะไรประมาณนี้ แต่แม่ไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้สึกเลย ตอนรับปริญญามั้งแม่ถึงรู้นะ ไม่เคยรู้เลย แม่ว่า เอ๊ะ ไอ้นี่มันยังไงวะ มันแปลก ๆ

ปิงปอง: (หัวเราะ)

แม่น้อย: ก็ไม่ได้เคยคิดว่าถ้ามันจะเป็นอะไรก็เป็นไป ไม่ได้คิดอะไรว่าจะ

ปิงปอง: อะไรเป็นจุดเปลี่ยนที่เธอคิดว่า ไอ้นี่มันเป็นตุ๊ดแน่

แม่น้อย: (หัวเราะ) เป็นก็เป็นไป แม่ไม่ได้นึกว่า

ปิงปอง: ไม่ได้ถามว่าเป็นและเป็นไปไหม ไม่ได้ถามทัศนคติ ถามว่าอะไรทำให้รู้สึกว่าลูกกูเป็นตุ๊ดแน่เลย เพราะอะไร

แม่น้อย: เพราะอะไร มันกระตุ้งกระติ้ง แม่ก็เพิ่งจะมารู้ มานั่งคิด ๆ ดูว่า พ่อเขาคงรู้ตั้งนานแล้ว

ปิงปอง: แต่ไม่เคยพูดกันเลยเหรอ พ่อกับแม่ไม่พูดกันเลยเหรอ

แม่น้อย: ไม่พูด เขาก็ไม่พูด แต่ว่า

ปิงปอง: เก็บไว้อยู่ในหัวใจ

แม่น้อย: แม่เคยคิดว่า มีคนเขาแซวว่า มีคนเขาแซวว่า เอ๊ะ ไอ้นี่มันเป็นตุ๊ดหรือเปล่า ถ้าพูดไปถ้าเขาได้ยินนะ ไม่ได้เลยนะ แม่ก็เสียวว่าเออ ถ้าใครพูดว่าลูกเขาเป็นตุ๊ดจะมีเรื่องเลย

ปิงปอง: โห น้ำตาไหล

เวลาคุณแม่น้อยได้ยินคนอื่นพูด แม่รู้สึกยังไง?

แม่น้อย: แม่ไม่รู้สึกเลย มันจะเป็นอะไรก็ช่างมันเถอะ

ปิงปอง: เป็นไงล่ะ แม่แบบอเมริกา

แม่น้อย: แม่ยังนึกว่า อะไร จะไปจู้จี้อะไรกับลูก แม่ก็นึกว่า ถ้าเขายังอยู่นะ เฮอะ ยังนึกว่ามันจะเป็นอะไร ไอ้หมอนี่ไปถึงขนาดนี้แล้ว ยังนึกว่า

ปิงปอง: หมายถึงว่านั่งคุยกัน นึกอยู่คือ ถ้าสมมติว่าเราเป็น ทำงานในวงการบันเทิงที่สดใสคึกคักอะไรขนาดนี้ เขาจะรับได้ไหม

แม่น้อย: เขาจะรับได้ไหม ประมาณนี้ มานั่งนึก

ปิงปอง: ไม่ต้องคิดจ้ะ ไม่มาทำให้เห็นจ้ะ ไม่โผล่ ทุกวันนี้คงจะได้เป็นเจ้าคนนายคน เป็นแบบว่า คุมท่าเรืออยู่แถว ๆ ภาคใต้ เรืออยู่ไหน ส่งกระเทียม นึกออกปะ ไปแรด ๆ กับเพื่อน แต่อยู่บ้านก็ใช้อีหรอบเดิม

วีรกรรมอะไรที่คุณแม่ทำแล้วปิงปองนี่แบบ กรี๊ด เสียงสูงบ้างไหม

ปิงปอง: คือตลอด คือแม่จะเป็นคนที่ทำให้เราแบบ อ๊ายย 

แม่น้อย: อันนี้เขาปล่อยตลอดพักหลัง เมื่อก่อนไม่มี มาปล่อยตอนหลังนี่

ปิงปอง: ไม่ได้พูดถึงเรื่องว่าเป็นตุ๊ดว่าปล่อยหรือไม่ปล่อย ถามว่า เมื่อกี้นี่คือคิดอยู่แหละ คือก็เป็นอะไรก็ปล่อยไปตั้งนานแล้ว แต่เขาถามว่า วีรกรรมของแม่น่ะ คือนิสัยของแม่น่ะ มีอะไรบ้างที่เราแบบ อ๊ายย ทะเลาะกันน่ะ

แม่น้อย: ส่วนมาก ก็บอกให้แม่อ๊าย ก็อ๊ายตลอดเลย

ปิงปอง: นิสัยของแม่ที่แบบ เป็นอะไรที่เราแบบ อ๊ายย ก็คือ แม่น่ะเขาติดนิสัย ก็คือตอนที่อยู่บ้านน่ะ ที่แบบ บ้านเอามุงสังกะสี เธอ ผนังบ้านฉันน่ะเป็นป้ายหาเสียงน่ะ ฉันนอนหลับไปอย่างนี้ฉันคิดว่า ใครมองฉันวะ ต้องมีคนมองฉันแน่ ๆ เลย พอหาว่าใครมองฉันใช่ปะ ผีไหม ปลายเตียงมีไหม ไม่มี หันข้าง อ๊ายย ป้ายหน้าคนหาเสียงอยู่อย่างนี้ มองฉันอย่างนี้ แล้วยืนตรงนี้ มึง บ้านน่ะ คือป้ายหาเสียงน่ะอยู่ตรงนี้ คือแล้วพอบ้านมันเป็นอย่างนั้นใช่ปะ วิธีการจัดการ การเก็บของของแม่ คือไม่ยอมซื้อชั้นวางของมาแล้วก็เอาใส่ชั้นวางของ นางทำยังไงรู้ปะ เป็นไม้นี่เนอะ นางเอาตะปูเดินตอกเลยจ้ะ ตอก ตอก ตอก แล้วก็เก็บอะไรได้นางก็จะใส่ถุงพลาสติกที่ซื้อมาจากโลตัส ถุงพลาสติกบิ๊กซีอย่างนี้ ใส่ๆ อันนี้เป็นค้อน เป็นเทปกาว เป็นกาวตาช้าง เป็นอะไรก็แขวนไว้ตรงนี้ อันนี้เป็นยารักษาโรค แล้วก็แขวนไว้ อันนี้คือบ้านเก่าเรา เราโอเคไง เพราะว่ามันก็เซอร์น่ะ มันก็ต้องเป็นไปตามนั้น แต่พอมาบ้านนี้ที่ซื้อใหม่ตัดสินใจ จับมือกันเลยนะ แม่ ทำแบบเดิมน่ะไม่ได้แล้วนะ อะไรน่ะมันได้น่ะ ทิ้งได้ทิ้งนะ แล้วเชื่อไหม ซื้ออะไรมา เก็บทุกอย่าง เก็บ ๆ

แม่น้อย: กว่าจะทำใจได้เนอะ (หัวเราะ)

ปิงปอง: อ้าว ก็บ้านมันเล็ก นี่สะเทือนใจนะ สะเทือนใจไหมถามจริง ๆ

แม่น้อย: ไม่แล้ว เดี๋ยวนี้ก็ไม่นั่นแล้ว

ปิงปอง: แต่อันนี้ดีขึ้นแล้ว มีอะไรก็เอาไปทิ้ง เพราะรู้อยู่แล้วว่า พอบ้านมันโล่ง บ้านมันสะอาดน่ะ คือมันก็ฝึกให้เขาปลงบ้าง นึกออกปะ เพราะบางที บ้านมันเล็กมันก็ทำอะไรให้มันรู้นะว่าแบบว่า บางทีเราไม่ต้องยึดติดกับอะไรบ้าง

ความเป็นสุดยอดของแต่ละคน คิดว่าสุดยอดเรื่องอะไรคะ แล้วคิดว่าคุณแม่มีความสุดยอดเรื่องอะไร

ปิงปอง: หนูว่าแม่ทำกับข้าว คนคนนี้ทำกับข้าวแบบจึ้งมาก จึ้งใจมาก

แม่น้อย: จริงเหรอ

ปิงปอง: จริง

แม่น้อย: ถึงไม่ยอมไปกินกับข้าวในกองเลย

ปิงปอง: จริง

แม่น้อย: ทำห่อทุกเช้าเลย

ปิงปอง: ก็กินไง เพราะอยากให้เขามีอะไรทำด้วยหนึ่ง ซึ่งที่จริงน่ะเรากินง่ายอยู่ง่ายอยู่แล้ว แต่ว่าอยากให้เขาทำแล้วเรารู้สึกว่ารสชาติแม่น่ะ มันถูกจริตเราไง ก็คิดว่าต้องเป็นกันทุกบ้านแหละเนอะ

คุณแม่ว่าปิงปองเรื่องอะไรสุดยอดมาก ต้องยกให้ลูกเลยเรื่องนี้

แม่น้อย: เรื่องกินน่ะแหละ (หัวเราะ) เรื่องกินน่ะสุดยอด

ถ้าขอพรได้ 1 ข้อมอบให้แก่กัน จะขออะไร

ปิงปอง: ก็ขอให้ยัยน้อยน่ะ แข็งแรง สมบูรณ์ สดใส ทั้งภายนอกภายใน สืบไป (หัวเราะ) ไม่ขออะไรมากกว่านี้แล้ว ก็ขอให้แค่แข็งแรง เพราะมันอยู่ในวัยน่ะเนอะ เธออยากขอพรอะไรให้ฉัน

แม่น้อย: ส่วนฉันก็จะให้มีร่างกายสุขภาพแข็งแรง ให้ระวังสุขภาพดี ๆ แล้วก็ ให้อยู่กับแม่ไปนาน ๆ

ปิงปอง: จ้า นึกออกแล้ว เมื่อกี้ที่ถามว่า มีอะไรในตัวแม่ตกกระทบถึงตัวเราบ้างที่เป็น DNA ซึ่งกันและกัน นี่คิดว่าเป็นอันนี้เลยนะ เป็นอีลูกช่างดัดแปลงน่ะ นึกออกปะ แม่ทุกบ้านเป็น แต่ว่าแม่บ้านนี้ได้มาเยอะหน่อย คืออีลูกช่างดัดแปลง ที่คนเห็นว่า ไปซื้อเสื้อผ้ามาเย็บนู่นเย็บนี่หรืออะไรอย่างนี้ คืออีลูกช่างดัดแปลงน่ะ คือต้องให้ยัยน้อย คือเราจะเห็นอยู่ตลอด แล้วยัยน้อยก็เก่งเรื่องกับข้าว บางทีน่ะ เหมือนถ้ายัยน้อยไปแข่งมาสเตอร์เชฟ ก็คือมีสิทธิ์เข้ารอบเหมือนกันนะ เพราะว่าบางทีน่ะโจทย์ให้อะไรยาก ๆ มา เช่น สมมติว่าวันนี้มีไก่มา แต่ว่าไอ้สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปน่ะ บางทีมะนาวไม่มีจะทำต้มยำใช่ไหม มะขามไม่มี นางก็จะสรรหาความเปรี้ยวจากอย่างอื่นมาได้ แล้วอร่อย อะไรอย่างนี้ คือเป็นลูกอีช่างดัดแปลง ลูกอีช่างคิดค้นน่ะ ไม่มีชั้นวางของ ป้าน้อยก็จะไปเอาถุงมาตอก พอเราเห็นอย่างนี้บ่อย ๆ โอเค ไม่ยาก คือซกมกจนแบบ ว้าว อเมซิ่ง นึกออกปะ อะไรอย่างนี้

ความกตัญญูของปิงปอง

แม่น้อย: กตัญญูก็ยกให้เขาล่ะเนอะ เพราะว่าเขาก็หาเลี้ยงอยู่ในบ้านทุกอย่าง อยู่กับเขาหมด นะ

ปิงปอง: นะ นะอะไรล่ะ

แม่น้อย: ภูมิใจในตัวเขามาก

 

สิ่งที่อยากบอกกันและกันในวันแม่ปีนี้

แม่น้อย: มึงพูดสิ วันแม่ จะให้ฉันพูดทำไมฉันเป็นแม่ (หัวเราะ)

ปิงปอง: อ้าว เธอเป็นแม่เธอต้องบอกลูก

แม่น้อย: มึงบอกก่อน

ปิงปอง: ฉันก็ขอให้ยัยน้อย ปลง กับสิ่งใด ๆ บนโลกนี้ได้แล้ว อย่ายึดติด อะไรสละได้ก็สละได้ ก็ดีแล้วสละได้มากขึ้น หมายถึงว่า เข้าใจความเป็นอยู่มาขึ้น สละได้มากขึ้น อันนี้ก็ขอให้ อันนี้เกี่ยวกับหัวใจเนอะก็ขอให้สละได้ สละนู่นสละนี่ ขอให้สละได้ ขอให้ปลงได้ นั่นแหละ แล้วก็ สองก็คือ ขอให้สุขภาพดี ยั่งยืน เสถียร ไม่มีอะไรมาเบียดมาเบียนร่างกายของเรา เราจะได้อยู่แบบเป็นสบาย ๆ อย่างนี้นะ อยู่ดูลูกดูหลาน ดูรายการทาง Workpoint ไปได้สนุกสนานนะ

 
คุณแม่อยากบอกอะไรปิงปองในวันแม่

แม่น้อย: วันแม่ก็อยากให้เขาดูแลสุขภาพตัวเอง เพราะว่ากลางคืนไม่ค่อยชอบนอน

ปิงปอง: ไม่นอนอยู่แล้วค่ะ

แม่น้อย: นอนน้อย กลัวเขาจะเป็นอะไรไปเนอะ ตัวเองน่ะแบบนี้ ใหญ่ ๆ อย่างนี้ ก็ให้ระมัดระวังตัวเองมั่ง ขอให้สุขภาพแข็งแรง อยู่เย็นเป็นสุข มีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามา แค่นี้แหละ ให้อยู่กับแม่ไปนาน ๆ นะ