LOVE REMAINS เจี๊ยบ-วรรธนา วีรยวรรธน บ้าน ความทรงจำ อดีต ปัจจุบัน และความรักที่ไม่ตายไปจากใจ

ในวันที่ลมหนาวพัดเข้าสู่กรุงเทพฯ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน OK! มีนัดกับนักร้อง นักแต่งเพลงที่เราคุ้นเคยมายาวนานเจี๊ยบ-วรรธนา วีรยวรรธน เจ้าของเพลง เก็บไว้ให้เธอ,วันจันทร์, เส้นทางนี้ ฯลฯ ซึ่งดูเหมือนเนื้อและทำนองเพลงที่คุ้นหูเหล่านั้นจะเข้ากับบรรยากาศเย็นๆ ในวันนี้ได้เป็นอย่างดีคุณเจี๊ยบส่งยิ้มทักทายเมื่อเราก้าวเข้าสู่บ้านของเธอ

เราพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการเดินทางอย่างสนุกเพราะรู้ว่าคุณเจี๊ยบเป็นหนึ่งสาวที่รักการท่องเที่ยว อีกทั้งข้าวของในบ้านก็มีอยู่ไม่น้อยที่ได้จากการเดินทางที่ผ่านมา “คอนเซ็ปต์ในการแต่งบ้านหลังนี้คือเจี๊ยบอยากให้เป็นเหมือนนิทรรศการที่เล่าเรื่องราวการเดินทางของตัวเอง ของหลายชิ้นได้จากการที่เราไปที่นั่นที่นี่มา แล้วเราไม่อยากเก็บมันไว้ในกล่อง ก็เลยเลือกที่จะแขวนไว้ อย่างภาพตรงห้องนั่งเล่นเราไปได้ที่บาหลี แล้วนี่เป็นชิ้นที่เลือกด้วยกันกับกบ (นิมิตร จิตรานนท์) ซึ่งเป็นตัวแทนของเกาะทั้ง 5 ของอินโดนีเซีย

จำได้ว่าเราก็เลือกกันอยู่นานมาก ทะเลาะกันแทบตายกว่าจะได้เป็นชิ้นนี้ เรียกว่าทุกอย่างที่แขวนๆ อยู่ เวลาที่มองมันแล้วจะจำได้ว่าของเหล่านี้มีที่มาที่ไปอย่างไรบ้าง” เธอกล่าวกับเราพร้อมกับรอยยิ้มหนังสือที่อัดแน่นอยู่ตรงตู้หนังสือนั้นดึงดูดสายตาจนอดถามถึงที่มาที่ไปไม่ได้คุณเจี๊ยบเล่าว่าคนแต่งบ้านหลังนี้คือพี่ชายสุดสนิทของเธอเอง

ดังนั้นจึงเข้าใจในรสนิยมของเธอเป็นอย่างดี ซึ่งรวมไปถึงชั้นหนังสือที่เราแอบปลื้มนั่นด้วย สำหรับหนังสือที่เห็น นี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของหนังสือที่มีอยู่ในบ้านหลังนี้เท่านั้น “ยังมีหนังสืออยู่บนห้องกบ กบจะอ่านหนังสือเยอะกว่าเจี๊ยบ และบางวันเจี๊ยบก็จะขึ้นไปเอาหนังสือบางเล่มของเขาลงมาอ่าน เวลากบอ่านหนังสือเขาจะอ่านจริงจังมาก เขาจะขีดเส้นใต้ และบางเล่มที่เขาสนใจ เขาจะช็อตโน้ตไว้ในหนังสือด้วย บางทีเขาก็เอาโพสต์อิตคั่นไว้ การได้เห็นเรื่องเหล่านี้ของเขาทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นด้วย”การจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ของคุณกบ ที่ประเทศอินเดียเมื่อราว 3 ปี ที่ผ่านมา แน่นอนว่าย่อมกระทบกระเทือนใจ

คุณเจี๊ยบอยู่ไม่น้อย แต่แล้วเวลาก็รักษาได้ทุกอย่าง เพราะไม่กี่ชั่วโมงที่เรานั่งคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ถามไถ่ในเรื่องราวต่างๆ ก็พบว่าวันนี้ของคุณเจี๊ยบคือคนมองชีวิตอย่างเข้าใจ สามารถแชร์เรื่องยากในชีวิตที่กว่าจะผ่านมาได้ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ยังรู้สึกได้ถึงความคิดถึง“เจี๊ยบใช้คำว่าโชคดีค่ะ ความโชคดีของเจี๊ยบคือรู้ว่าตัวเองโชคดี ซึ่งพอรู้ว่าตัวเองโชคดี เจี๊ยบก็ใช้ชีวิตในทุกๆ วันอย่างดีความสุขมันคือเจี๊ยบทุกข์น้อย

เจี๊ยบเป็นคนมีสุขภาพจิตดีนะ ถามว่าเหงาไหมก็เหงาแต่ไม่เป็นอะไรเลย แล้วความเหงามันไม่อยู่นาน เพราะมีเรื่องที่ต้องทำคนมักจะถามว่าไม่คิดจะมีแฟนใหม่เหรอ เจี๊ยบรู้สึกว่าการดำรงชีวิตโดยที่ไม่ต้องรักใครแบบชาย-หญิง ชีวิตมันเบาสบายมาก ไม่ห่วง ไม่กังวล ไม่หนักทุกวันนี้เจี๊ยบเหนื่อยกับการทำงานคนเดียว ดูแลลูก (ด.ญ.เนปาล และด.ช.ธิเบต จิตรานนท์) เมื่อมีเวลาว่างเจี๊ยบอยากเป็นเจี๊ยบไม่ต้องปฏิสัมพันธ์กับใคร ไม่ต้องเป็นใครของใครแล้ว และมันเป็นความสุขที่ลงตัว แล้ววันหนึ่งเจี๊ยบกับกบก็จะเจอกันอีก พอเจอกัน เราก็จะรักแบบที่เราเคยรักนี่แหละ”

คุณบอกว่าเรื่องราวที่ผ่านมาหมือนกับคำว่า สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ อธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ
อย่างเรื่องการจากไปของกบ ทำให้เจี๊ยบเหมือนเป็นอีกคนหนึ่ง เรียกว่าเกิดใหม่ได้เลย เจี๊ยบกลายเป็นคนที่มีศักยภาพมากขึ้นกลายเป็นคนดีขึ้น กลายเป็นคนที่มีความอดทนมากขึ้น กลายเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นมากขึ้น อย่างเช่นเมื่อก่อนเจี๊ยบเป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจ ตอนหลังก็เรียนรู้ที่จะเข้าใจ อดทนมากขึ้นดึงศักยภาพของตัวเองขึ้นมา อยากเรียนรู้เรื่องอะไร อะไรที่เคยคิดว่าทำไม่ได้ก็ทำจนได้ คือเหมือนเราฟิวชั่นกันแล้ว มันบึ้มและอัพเกรดอย่างรุนแรง คุณภาพมันไปได้ดีมาก เสียดายที่ว่าเขาน่าจะได้อยู่กับเจี๊ยบวันนี้ วันที่เจี๊ยบเข้าใจทุกอย่างแล้ว และเจี๊ยบน่าจะดูแลเขาได้ดีกว่าที่เคยทำมา บางวันก็มีความรู้สึกว่าเจี๊ยบพูดแบบเขา แม้กระทั่งท่าขับรถ ก็รู้สึกว่าบางวันขับรถท่าเดียวกับเขาเลย เจี๊ยบเชื่อว่าครึ่งหนึ่ง...

อ่านบทสัมภาษณ์เพิ่มเติมได้ที่นิตยสาร OK! vol.7 no.269 Febuary 2016