Fashion Trucks บูติคติดล้อ เวทีแจ้งเกิด....แบรนด์แฟชั่นหน้าใหม่

การที่เหล่าดีไซเนอร์อิสระจะเปิดหน้าร้านเพื่อขายเสื้อผ้าที่ตนเองออกแบบนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกในปัจจุบัน ด้วยเทคโนโลยีออนไลน์ที่ช่วยให้สามารถตั้งร้านค้าบนอินเทอร์เน็ตหรือเครือ ข่ายสังคมออนไลน์อย่างเฟซบุ๊คได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย แต่ด้วยความง่ายนี้เองทำให้มีผู้เปิดแบรนด์ส่วนตัวบนโลกออนไลน์ราวกับดอก เห็ด จนเป็นเรื่องยากที่แบรนด์หนึ่ง ๆ จะสร้างความแตกต่างจากคู่แข่งได้

แต่ในประเทศที่ธุรกิจดอทคอมเฟื่องฟูที่สุดแห่งหนึ่งบนโลกอย่างสหรัฐอเมริกา โมเดลร้านขายเสื้อผ้าออฟไลน์รูปแบบใหม่กลับกำลังมาแรง นั่นคือ ร้านแฟชั่นทรักส์ (Fashion Trucks) ที่เป็นการนำรถบรรทุกมาดัดแปลงเป็นร้านขายเสื้อผ้าและเครื่องประดับวิ่งไป เปิดขายตามสถานที่ต่าง ๆ

หลังจากมีผู้ริเริ่มเป็นครั้งแรก ในปี 2010 ปัจจุบันมีร้านค้ารูปแบบนี้กว่า 500 คัน ทั่วทั้ง 52 รัฐของประเทศสหรัฐอเมริกาแน่นอนว่าโมเดลร้านแฟชั่นนี้ไม่ได้เป็นเพียงการ จำหน่ายเสื้อผ้าโหลทั่ว ๆ ไป แต่เป็นรูปแบบที่ผู้ประกอบการแต่ละคนสร้างแบรนด์สินค้าแฟชั่นของตนเอง กำหนดคอนเซ็ปต์เฉพาะตัวและตกแต่งรถให้เข้ากับคอนเซ็ปต์นั้น ๆ ตั้งแต่สีสันของตัวรถไปจนถึงตกแต่งภายใน ไปจนถึงตัวสินค้าเรียกได้ว่าเป็นร้านบูติคเคลื่อนที่ส่วนตัว

หนึ่ง ในแบรนด์ที่ประสบความสำเร็จจากโมเดลนี้ คือ NOMAD ของ เจสซี่ โกลเดนเบิร์ค ซึ่งขับร้าน NOMAD มาเปิดขายสินค้าที่บริเวณฟิฟท์อเวนิวในเมืองแมนฮัตตัน เป็นประจำมานานกว่า 2 ปี โดยเจสซี่เล่าว่า ได้รู้จักกับคอนเซ็ปต์การเปิดร้านแฟชั่นทรักส์นี้เป็นครั้งแรกเมื่อปี 2012 ซึ่งไอเดียดังกล่าวช่วยสานฝันที่จะเปิดร้านขายเสื้อผ้าเป็นของตนเองที่มีมา ตั้งแต่ครั้งเรียนจบมหาวิทยาลัย

หลัง จากนั้นจึงได้เดินหน้าแผนการที่จะเปิดร้านของตนเอง ด้วยการซื้อรถบรรทุกเล็กมือ 2 มาปรับปรุงเป็นร้านค้า รวบรวมเงินทุนผ่านทางออนไลน์ รวมถึงติดต่อดีไซเนอร์อิสระในนิวยอร์กและลอสเเองเจลิสเพื่อซื้อสินค้าที่ ต้องการมาสต๊อกไว้

โดยรวมแล้วเจสซี่ใช้เงินลงทุนไปทั้งหมด 70,000 ดอลลาร์สหรัฐในการสร้างร้าน และอีก 1,000 ดอลลาร์ต่อเดือนสำหรับค่าน้ำมันและที่จอดรถ ซึ่งนับว่าถูกมากเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายในการเปิดร้านค้าธรรมดาในย่าน เดียวกันที่ต้องใช้เงินถึง 1-1.5 แสนดอลลาร์เพื่อเปิดร้านและเสียค่าเช่าอีกเดือนละ 1-1.2 หมื่นดอลลาร์

ด้วย ยอดขายประมาณ 50 รายต่อวันร้าน NOMAD จึงถึงจุดคุ้มทุนในเวลาเพียง 1 ปี พร้อมด้วยเครือข่ายดีไซเนอร์เสื้อผ้า 30-50 รายและดีไซเนอร์เครื่องประดับอีก 8-15 ราย

เลีย ลี เป็นเจ้าของร้านแฟชั่นทรักส์อีกรายที่เริ่มธุรกิจนี้ในช่วงปลายปี 2012 โดยมีฐานอยู่ในเมืองวอชิงตัน ดี.ซี. ซึ่งได้ให้ความเห็นว่าโมเดลธุรกิจเป็นการเปิดโอกาสให้กับผู้ประกอบการราย ใหม่ ๆ สามารถมีร้านของตนเองได้ รวมถึงมีความเสี่ยงต่ำกว่าการเปิดร้านแบบปกติ

นอกจากนี้ "เลีย ลี" ยังกล่าวเสริมว่า แฟชั่นทรักส์ที่สามารถเคลื่อนที่ได้ทุกเวลานี้มีเสน่ห์เฉพาะตัวที่จะกระตุ้น ให้ลูกค้ารู้สึกว่าต้องรีบซื้อสินค้าที่ตนหมายตาไว้ทันทีก่อนที่ร้านจะย้าย ไปขายที่อื่น

ทั้งนี้ อายุของร้านแฟชั่นทรักส์ทั่วไปจะอยู่ที่ประมาณ 2 ปีซึ่งเป็นช่วงที่ผู้ประกอบการส่วนใหญ่สามารถรวบรวมเงินได้มากพอที่จะตั้ง ร้านแบบธรรมดาได้แล้ว หรืออาจเลิกกิจการและนำเงินที่ได้ไปลงทุนด้านอื่นแทน