อมยิ้มของเด็กหญิง ย้อนวันวานยุค 90

หลังจากที่ทำงานเพลิน ๆ จู่ ๆ ห้วงแห่งความคิดทำให้นั่งอมยิ้มกับตัวเองเบา ๆ นึกถึงช่วงเวลาแห่งความสุข

วันวานในวัยเด็ก มีหลายสิ่งที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเราต้องทำ และดูเหมือนสิ่งที่ทำนั้นมันยิ่งใหญ่เป็นวาระแห่งชาติเลยทีเดียว

บทความนี้ขอเป็นตัวแทนเด็กผู้หญิงที่เกิดในยุค' 80 นับนิ้วแล้วปัจจุบันจะอยู่ในช่วงอายุ 30 อัพนะจ๊ะ

การละเล่นระดับโอลิมปิกยังอาย

โดดหนังยาง จำได้เลยว่าตัวเองเป็นเซียนกระโดดยางเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นความสูงระดับไหน อีเข่า อีกเอว อีอก อีตุก ขอบอกว่าได้หมดทั้งกระบวนท่า ปิงหน้า ปิงหลัง รวนแบบระรัว ทำได้ดียิ่งกว่าการสอบวิชาพละอีกล่ะจ่ะ เรียกว่าทุกเย็นหลังเลิกเรียนกลุ่มสตรีตัวน้อยต้องจับจองมุมในโรงเรียนเพื่อตั้งฐานที่มั่นเป็นของตัวเอง ขอบอกว่าท่าร้อยหนังยางฟินมากนะจ๊ะถ้าร้อยจากนิ้วโป้งเท้า

หมากเก็บ พวงหมากเก็บต้องหลากสีด้วยนะถึงจะถูกต้อง เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ตัวเองทำได้ดีจนเพื่อนที่เล่นด้วยออกอาการเซ็ง เพราะรอนานเกินไปไม่ตายสักที จนตัวเองต้องแกล้งตายรับไม่ได้เพื่อให้เพื่อนคนอื่นได้เล่นบ้าง เดี๊ยนเป็นนางเอกแต่เด็กนะจ๊ะ

 

แฟชั่นระดับโลกที่ elle fashion week ยังต้องมาศึกษา

ตุ๊กตากระดาษ ตุ๊กตากระดาษจะถูกซ่อนไว้ในหนังสือเรียน ที่ในบางครั้งแม่มาเห็นก็ถูกตำหนินิดหน่อย คำถามที่ตามมาคือสาระอยู่ตรงไหน? แต่ในความไร้สาระนั้นแม่จะรู้ไหมว่ามันสร้างไอเดียแฟชั่นการแต่งกายให้กับลูกคนนี้ การจับหุ่นกระดาษใส่เสื้อตัวนั้น กระโปรงตัวนี้ รองเท้าส้นสูง แล้วจินตนาการว่าเมื่อโตขึ้นชั้นจะต้องแต่งแบบนี้ นี่แหละแฟชั่นมิกซ์แอนด์แมทซ์ที่ถูกต่อยอดมาจนถึงตอนโต

ตุ๊กตาบาร์บี้ มีกับเขาอยู่หนึ่งตัวนะจ๊ะ สุดแสนจะหวงแหนเพื่อนขออุ้มเล่นยังต้องตามประกบทุกฝีก้าวเลยจ้า เพราะมันทั้งสวยและมีมูลค่าเลยไม่อยากให้บอบช้ำ เสื้อผ้าของน้องบาร์บี้ถูกแต่งด้วยน้ำมือเราเอง จำได้ว่ามีการตัดเศษผ้าของแม่มาประดิษฐ์เป็นที่คาดผม เอามาทำเป็นเกาะอก ปฏิวัติวงการแฟชั่นเหมือนกันนะเรา

 

 

ขนมที่ อย. (อาหย่อย) ต้องมาตามหา

ขนมกาก้า รสไก่สีแดง รสช็อกโกแลตสีเหลือง อร่อยจนต้องซื้อร้านโชห่วยข้างโรงเรียน กลับบ้านทุกวัน บางครั้งภายในซองจะซ่อนของเล่นอะไรบางอย่างให้เราได้สะสมเป็นคอลเล็กชั่น เป็นขนมตัวแทนของเด็กผู้หญิง ขนมของพวกผู้ชายก็คือ ขนมโดเรมอน ที่แถมสติ๊กเกอร์ ขนมอะไรก็ไม่รู้พวกเด็กผู้ชายชอบซื้อมาทิ้งและเอาแต่สติ๊กเกอร์ไปแปะในสมุดสะสม ยี้ไร้สาระ!!

 

ล้อเพื่อนเป็นแฟนกัน "คู่จิ้น" ในยุคนี้นี่เอง

มันเกิดขึ้นจริง ๆ ไม่ใช่แค่ในหนังเรื่องแฟนฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นเด็กอย่างเรารู้จักคำว่ารักแล้วหรือยังไง เข้าใจว่าเป็นแฟนคือต่างเพศก็เพียงพอแล้ว ทำให้เราตั้งหน้าตั้งตาล้อเพื่อนผู้หญิงที่นั่งเรียนคู่กับเพื่อนผู้ชายว่าเป็นแฟนกัน เรียกว่าล้อกันหนักหน่วงมากจนเพื่อนร้องไห้เลยทีเดียว พอโตขึ้นเราก็ไม่ได้ติดตามนะว่าผลงานที่เราสร้างไว้มันสำเร็จหรือไม่ คิคิ

 

เทคโนโลยียังชิดซ้าย กับกล่องดินสอมีกบเหลาและด้านในติดกระจก

เป็นไอเท็มที่เด็กผู้หญิงมักจะชอบหยิบนำมาอวดกัน กล่องดินสอขนาดใหญ่ลายการ์ตูน เพิ่มความพิเศษด้วยการมีกบเหลาดินสอในตัว และพิเศษมากขึ้นไปอีกคือมีกระจกซ่อนอยู่ด้านใน ก็ไม่รู้สินะมันสวยมันดียังไง แต่ตอนนั้นเพื่อน ๆ มีกันหมด และมีหรือที่เราจะพลาด ชิ๊ๆๆ!!

 

สิ่งประดิษฐ์ทำมือ แบบที่ไม่ต้องพึ่งแอพลิเคชั่น

พับดาวกระดาษใส่ขวดโหล พับนกกระเรียนแขวนเป็นโมบาย สิ่งประดิษฐ์ที่เลอค่ามากในวันวาน วิชางานประดิษฐ์ที่จำได้ว่าชั่วโมงนี้ตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ ทุกวันนี้ยังคงทำได้ทุกขั้นตอนไม่ลืมเลือน พับดาวกระดาษ ใส่ขวดโหลยังคงเป็นอมตะ เหมือน ๆ กับพับนกกระเรียนใส่ขวดโหลที่ต้องแตะระดับพันตัวนะจ๊ะ สิ่งที่อธิษฐานถึงจะเป็นจริง เป็นความเชื่อในวัยเด็กที่จำขึ้นใจมาจนถึงวันนี้

นี่แหละคือ อมยิ้ม ในวันวานที่นึกถึงทีไรมันมีความสุขทุกครั้งจริงๆ เราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ แต่ความทรงจำเราสามารถย้อนกลับคืนมาได้ทุกครั้ง ยามที่นึกถึง
คุณล่ะมีอมยิ้มในวันวานเป็นเรื่องไหน ขอให้สุขใจในห้วงแห่งความทรงจำนะคะ  

(ขอบคุณภาพจากกระทู้พันทิปคุณลูกกวาดมอมแมม, FB งานพับดาว&ครอสติช)