โปรดฟังเสียงหัวใจ...ของฉันบ้าง
บางทีเราอาจจะมองข้ามใครสักคนหนึ่ง โดยที่เราไม่เคยรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
ว่า...เราทำความรู้สึกดี ๆ บางอย่างของใครคนหนึ่งหล่นหายไป หล่นหายไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...เหตุเพราะความใกล้ชิด หรือการได้อยู่ใกล้กัน
มากเกินไป จนมองข้ามสิ่งเหล่านั้น.....
แปลกเหมือนกันที่วันนี้...ได้พูดคุยกับใครคนหนึ่ง เธอบอกว่า
"เราคงอยู่ใกล้กันมากเกินไป จนมองข้ามบางสิ่งที่เป็นตัวตนของใครคนหนึ่ง"
บางทีคนเราอาจจะไม่ได้มองข้ามความรู้สึกของใคร ๆ แต่อาจเป็นการปิดหู
ปิดตา จนไม่เคยรับฟังเสียงของหัวใจของใครคนหนึ่งเลย เสียงที่มันพยายาม
บ่งบอกให้ใครอีกคนได้รับรู้
แต่ก็อีกนั่นแหละ....ใครจะล่วงรู้ได้ล่ะว่า
ใครมองข้าม หรือไม่มองข้าม
หรือฉันฟังแล้วไม่เห็นมีอะไร
หรือฟังแล้วไม่เห็นได้อะไร
หรือฟังแล้วว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน แล้วฉันจะได้อะไรล่ะ
หรือฟังแล้วว่าเธอรักฉันมากแค่ไหน เพราะหัวใจของฉันมันก็รักเธอเช่นกัน
หรือฟังแล้วเพิ่งรู้ว่าเธอรักฉันมากเพียงไหน แต่ทำไมเพิ่งมากบอกล่ะ....
หลายเสียงมากมายที่โฮ่ร้องเรียกออกมา มีทั้งสุข ทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง
ได้ออกมาโลดแล่น เพื่อให้ใครอีกคนได้ล่วงรู้ และก็มีใครอีกหลายคน
พยามยามฝืนให้มันอยู่ในนี้ ร้องเรียกอยู่กับตัวเอง
เพราะคิดว่า....(เติมเอาเอง)
แล้วมีมาตราวัดอะไรบ้างบนโลกใบนี้ ที่จะทำให้ล่วงรู้ว่า ทุกวันนี้ทุกคนเอาใจใส่คนที่รัก
ดูแล รดน้ำหัวใจทุกเช้าเย็น ถ้ามีก็คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่ เพราะคนเรามักจะชอบหา
ในสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
จะมีสักกี่คนที่จะปล่อยให้หัวใจของใครสักคนได้เป็นในแบบฉบับของตัวเอง ได้อิสระ
โบยบินเท่าแขนที่กาง มองข้ามความรู้สึก แต่ไม่เคยมองข้ามหัวใจของใครคนนั้น
หัวใจที่ร้องเรียกในความอิสระ ความเข้าใจ โดยไม่ต้องใส่ใจหรือดูแลอะไรมากมาย
แค่ขอให้รู้ว่า...หัวใจดวงนี้ก็ยังเต้นไปในวิถีของมัน เสียงร้องเรียกที่ต้องสัมผัสด้วยใจของ
คนสองคน
แล้วบนโลกใบนี้จะมีสักกี่คนที่จะหยุดฟังเสียงหัวใจของใครอีกคนหนึ่งที่ใครคนนั้นอาจ
จะปรารถนาให้ฟังเสียงของหัวใจดวงนี้ บางทีคนเราก็ต้องรู้จักมองข้ามความรู้สึกของใคร
คนหนึ่ง เพียงเพื่อแลกกับการฟังเสียงเรียกร้องของหัวใจดวงหนึ่ง เพราะมันอาจจะทำให้
ใครอีกหลายคนได้สัมผัสแห่งความอบอุ่น ความหอมหวาน ความเศร้าสร้อย และความยินดี
ที่พร้อมจะให้ใครเหล่านั้นได้มาเยื่อนนะที่แห่งนี้...บ้านแห่งความรักที่ปรารถนาให้คนพิเศษ
ได้รับรู้ แม้จะแลกกับความเจ็บปวดก็ตาม
โปรดฟังเสียงหัวใจ...ของฉันบ้าง