“ใจ“ เรา

 

 

เคยเป็นมั้ย "ใจเหงา" ที่หาสาเหตุไม่ได้ นั่นสิ ทำไมหาสาเหตุไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริง ความรู้สึก "หัวใจ" ก็เป็นของเรา จนทำให้ทีสงสัย เหตุเมื่อใจของเรา แต่ทำไมใจถึงไม่ทำตามสิ่งที่คิด ไป ๆ มา ๆ ก็หาคำตอบยากเอาการ 

เรื่องของ "ใจ" นี่ช่างยากจริง ๆ เพราะกว่าจะหาวิธีการที่จะเข้าใจ ยังต้องหาวิธีเข้าถึงความรู้สึกของ "ใจ"ด้วยซ้ำ ทีอาจจะเหงา แต่ทีก็มีวิธีที่ทำให้ใจ "ไม่หดหู่" เอาเป็นว่า อย่างน้อยทำให้ "ใจ" หายหดหู่น้อยลง

ขั้นแรก ทีหยิบหนังสือเล่มโปรด เรื่องราวความรักในมุมมองใกล้ ๆ ตัว หยิบมาเสริมกำลังใจ หากให้แนะนำคงต้องนี่เลย "หนังสือแนวให้กำลัง เขียนโดย ต้นกล้า นัยนา นักเขียนคนโปรดของที

ขั้นสอง หากขั้นแรกไม่สำเร็จ นี่เลย สรรหาต้นไม้ หรือต้นไม้ที่คุณละเลยการรดน้ำ หันมาสนใจ มองมันอย่างพินิจพิเคราะห์ และตั้งคำถามว่า เหตุใดจึงทนถูกทอดทิ้งได้ ถ้าคุณได้คำตอบ คุณก็ผ่านความหดหู่

ขั้นสาม หากขั้นหนึ่ง และสองคุณยังคิดว่าไม่ทำให้หายหดหู่ คุณลองมาดูวิธีนี้ ทานไอติมรสโปรด และซื้อขนมปัง แล้วเดินตามทาง พบเจอสุนัขที่คุณเคยคุ้นเคย และพบผ่านบ่อยครั้ง แต่คุณไม่เคยจะสนใจ ลองหยิบยื่นขนมปังเล็กน้อย แล้วคุณจะแอบอมยิ้มกับท่าทางของสุนัขตัวนั้น (ถ้าไม่เจอสุนัขโหด)

ขั้นสี่ หากคุณต้องอยู่คนเดียว คุณควรพักสายตาสักครู่ และลืมตา คุณจะมองเห็นห้องที่เดิม ๆ แต่หัวใจคุณอยากโล้ดแล่นที่ไหนสักแห่ง เมื่อได้คำตอบ ให้รีบไปสถานที่นั้น (วิธีนี้ทีทำบ่อยเอาการ)

ขั้นที่หก โทรศัพท์หาคนที่คิดว่า เค้าสามารถสร้างเสริมกำลังใจให้คุณได้ และสามารถให้ข้อคิดกับเค้าได้เช่นกัน (ถ้าเค้าทุกข์ใจกว่า)

ขั้นที่เจ็ด หากยังหากำลังใจไม่เจอ ให้มองตัวเอง แล้วคุณจะพบว่า สิ่งที่ดีที่สุดของการไม่รู้สึกหดหู่ คือ "ใจ" ของเราเอง

แล้วคุณล่ะมีวิธีใด เสริมสร้างใจให้คงอยู่อย่างแข็งแรง ?