เวลา และความรัก

 

หลายต่อหลายครั้งทีคนเรามักจะรู้สึกว่า "เวลา" มีคุณค่าเสมอก็ต่อเมื่อเราพลาดท่า หรือหลงลืมบางสิ่งบางอย่างจนคำว่า "สายเกินไป" เข้ามาเยือนให้ห้วงแห่งความรู้สึกเกิดความบั่นทอนใจขึ้นในทันที
 
แปลกนะ ทั้งที่มนุษย์เราต่างมีวัน และเวลาเท่ากัน แต่บางคนกลับทำบางอย่างเล็กน้อย บางคนทำเยอะแยะจนร่างกายทรุดโทรมถึงขนาดแปรเปลี่ยนรูปร่างจนน่าแปลกใจ
 
"ความรัก" ก็เชกเช่นเดียวกัน มันมักจะเแปรปลี่ยนตามความรู้สึก ตามรูปร่างแล้วแต่แบบฉบับความรักของแต่ละวัย
 
วัยเด็ก "วัยแห่งความใสบริสุทธิ์ วัยที่ใครหลายต่อหลายคนคงผ่าน ณ เวลา นั้นมาแล้ว จนบางครั้งอยากย้อนวัย (อายุเยอะ ๆ มักจะคิดกันบ่อย ฮ่า) ถ้าเปรียบภาชนะคงเป็นแก้วใบสูง ที่พร้อมจะบรรจุอะไรต่อมิอะไรมากมายที่พร้อมเป็นภูมิคุ้มกันต้านไวรัสอย่าง ดี
 
วัยรุ่น วัยอยากรู้โน้นรู้นี่ รู้จนบางทีประมาท ขาดสติ และผลพลอยได้คือ "ความเสียใจ และการเสียดายเวลา" และภาชนะที่จะบรรจุความรักช่วงนี้คงหนีไม่พ้น แก้วน้ำหลายใบ หลายรูร่าง เหตุเพราะเป็นช่วงที่อารมณ์แปรปรวนสุด ๆ (เขาว่างั้น)
 
วัยกลางคน วัยเร่งรีบสร้างความมั่นคง จวบจนเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดต้องทุ่มเท เพื่อแลกคำว่าอนาคตที่มาไม่ถึง (เพราะที่จริงคนเรามีแค่วันนี้ ๆ เท่านั้น) เปรียบภาชนะแก้วกาแฟ ที่มักจะบรรจุน้ำที่บ่งบอกถึงการเติบโตและความมั่นคงในการจิบ และเชื่องช้า
 
วัยชรา วัยแห้งเหี่ยว ไร้เรี่ยวแรง สาตาฝ้าฟ่าง แต่มีหัวใจ ภาชนะคงหนีไม่พ้น แก้วใบแรกที่ใช้เมื่อครั้งวัยเด็ก เหตุเพราะยิ่งแก่ยิ่งเด็กเรื่อย ๆ
 
ความรักก็เช่นเดียวกัน มันมีช่วงวันเวลาที่ต่างกันไป สถานะรูปร่างก็ยิ่งแตกต่าง แต่จะมีสักกี่คนที่รับรู้ และคำนึงอยู่เสมอว่า "เวลา" เป็นของมีค่า ไม่สามารถย้อนกลับมาได้เสมอเมื่อมันเดินผ่านไป เพราะคนเรามักจะมองว่า
 
"ฉันจะบอกรักเธอวันนี้ สุดท้ายไม่ได้บอกจนเธอจากไป"
"ผมรักพ่อแม่นะครับ ขอโทษครับ แต่วันนี้ไม่มีท่านแล้ว"
"ฉันจะเข้าคณะนี้ให้ได้ แต่ไม่ขยันอ่านหนังสือเอาแต่เที่ยวเล่น สุดท้ายสิ่งที่หวังไว้พังทลาย"
"เจ้านายครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกเล่าเผื่อเจ้านายจะรับรู้บ้างว่าลูกน้องคนนี้เป็นเช่นไร เจ้านายไม่ว่าง รุ่งขึ้นลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ลาออก"
"แกทำการบ้านมั้งนะ เดี๋ยวก็เกรดตกหรอก ชั้นเก่งอยู่แล้วไม่เป็นไร ผลออกมาติด F"
".............................................................................................................."
 
หลากหลายสถานะที่ทุกวัยอาจต้องเจอ ทุกสิ่งล้วนเกิดจากความรัก และการทุ่มเท ดังนั้น "เวลา" จะเป็นตัวกรองให้เราเสมอ เมื่อเราเลือกที่จะทำสิ่งใด และรู้สึกอย่างไรให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการ ทีก็เช่นเดียวกัน ที่มักจะหลงลืมเวลา เพราะคำว่า "ผัดวันประกันพรุ่ง" 
 
คำที่เสมือนกระจกสะท้อนภาวะไม่เสียดายเวลา เพราะชีวิตของเราผ่านไปทุก ๆวัน ๆ ประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นกับเราแต่ละช่วงวัยก็ยิ่งผ่านไปเรื่อย ๆ หากเราไม่คิดที่จะทำอะไรเพื่อวันนี้ และชีวิต