ข้อความจากคุณหมีน้อย

มีข้อความหนึ่งจากคุณหมีน้อย... "การได้คุยกับคนที่เราชอบและเขาก็ชอบเรา มันจะตื่นเต้นและสนุกในตอนแรก แต่พอเราชอบเขาไปแล้ว มันจะต้องมานั่งคิดถึงนู่นนี่นั่น แล้วมันก็เกิดความคาดหวังต่ออีกฝ่ายด้วย" ผมคิดเกี่ยวกับข้อความนี้บ่อยๆ ในวันนี้ และพยายามหาจุดสำคัญของเรื่องราวที่คุณหมีน้อยพยายามถ่ายทอดออกมา เธอพูดด้วยความรู้สึกอะไร? มันคงเหมือนคนที่ไม่อยากเจ็บปวด และไม่อยากถูกกดดันและคาดหวัง ที่สำคัญ... ไม่อยากทรมานเพราะความคิดถึง

คงจะเป็นเช่นนั้น... เพราะความรักทำให้เราห่วงหาคนที่เรารัก และคิดถึงเขาตลอดเวลา อยู่ไกลก็อยากไปหา แต่ถ้าไปไม่ถึงก็ทำให้ทุรนทุราย คุณหมีน้อยอาจจะกำลังบอกพวกเราเช่นนี้ แต่... ในโลกแห่งความจริง คนเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาได้ อย่างน้อยๆ ก็เวลาเข้าห้องสุขา (จริงมั้ย แบร่ๆๆ) และคนเราวันหนึ่งก็ต้องมีเหตุให้ห่างไกล เช่น ไปเรียนต่อ, ไปทำงานต่างประเทศ ฯลฯ หลายๆ คู่ พยายามที่จะให้ตัวติดกันมากที่สุดเพื่อลดความคิดถึง แต่มันจะดีเหรอ? การที่เรายึดติดกับคนที่เปลี่ยนแปลงได้เสมอ การมีความรักคือการพร้อมจะยอมรับว่า เราไม่ควรยึดติดกับคนรักมากไปหรือเปล่า? มันคงยากจริงๆ ยากจนคุณหมีน้อยคิดว่า "อย่ามีเลยดีกว่า"