ผิดจุด ชุดประจำชาติ “มิสแทนซาเนีย” เป็นความตั้งใจของดีไซเนอร์
นาทีนี้ จะมีเวทีประกวดไหนเป็นประเด็นร้อนแรงไปกว่าเวทีประกวดสาวงามระดับโลกอย่าง Miss Universe 2017 นอกจากมารีญาที่เราเชียร์กันขาดใจแล้ว คงมีแต่เธอคนนี้ที่เป็นประเด็น Talk of the Town ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา
ไม่ว่าจะในแง่ความแหวกแนวของชุดประจำชาติ หรือความน่าเห็นอกเห็นใจในฐานะของ “Lilian Ericaah” หรือ “ลิเลียน เอริกาห์” ตัวแทนสาวงามจากประเทศแทนซาเนีย
คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่ดีไซเนอร์ของแต่ละประเทศต้องงัดไม้เด็ดและจุดเด่นของประเทศตัวเองออกมานำเสนอผ่านชุดประจำชาติ ซึ่งแทนซาเนียเองก็เป็นประเทศที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ชุดประจำชาติในปีนี้ จึงทำมาจากทรัพยากรธรรมชาติ จำพวกไม้จากต้นอาเคเชียและหนังอย่างที่เห็น
ทั้งนี้ ชุดประจำชาติมิสแทนซาเนีย เป็นผลงานของ Diana Magessa ดีไซเนอร์ชาวแทนซาเนียที่มีชื่อเสียง นั่นหมายความว่า เอริกาห์เองก็มีดีไซเนอร์เป็นผู้สร้างสรรค์ชุดอันน่าประทับใจ ไม่ต่างจากตัวแทนประเทศอื่น
ชุดประจำชาติแทนซาเนีย ดีไซน์โดย Diana Magessa
ขณะอยู่ที่กองประกวด เธอก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับจากแบรนด์ต่างๆ
สำหรับเรื่องฐานะหรือความยากลำบากของเอริกาห์นั้น อาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรอีกเช่นกัน โดยเฉพาะสำหรับประเทศที่ยากจนเป็นอันดับที่ 25 ของโลกอย่างแทนซาเนีย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่เธออยากให้เราโฟกัสกันสักเท่าไหร่
ในความเป็นจริงแล้ว มีประเด็นที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น โดยการเข้าร่วมเวทีมิสยูนิเวิร์สของเธอ อาจมีจุดมุ่งหมายอื่น เช่น เธออาจจะแค่อยากทำให้แม่ของเธอที่จากไปแล้วภูมิใจ
“ฉันเติบโตมากับคุณแม่ของฉัน ถึงแม้ท่านจะจากไปเมื่อตอนฉันอยู่เกรด 7 แต่เธอเป็นคนที่อยากให้ฉันเป็นคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก”
ยิ่งไปกว่านั้น เธอตั้งใจที่จะยกระดับชีวิตความเป็นอยู่ของผู้หญิงแอฟริกาทั้งหมด ไม่เฉพาะแค่ตัวเธอเองคนเดียว “เด็กผู้หญิงแอฟริกาส่วนใหญ่ไม่ได้ไปโรงเรียน และแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อย ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาไม่มีสิทธิ์โฟกัสการมีชีวิตดีๆ ด้วยตัวเอง” “ฉันต้องการให้ผู้หญิงลุกขึ้นและได้รับการศึกษา” เธอพูดในคลิปแนะนำตัว บนแชลแนลทางการของกองประกวด
นี่ต่างหากคือสิ่งที่เธออยากจะสื่อให้ใครต่อใครได้รู้ เพราะแน่นอนว่าการเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและมีตำแหน่งพ่วงท้าย ย่อมทำให้เสียงของเธอดังขึ้น และมีพลังกว่าการเป็นผู้ประกาศทางวิทยุ ดังนั้น เธอไม่ใช่แค่เป็นตัวแทนสาวสวยที่เป็นหน้าตาของประเทศ แต่เธอเป็นความหวัง เป็นกระบอกเสียงให้แก่ผู้หญิงในประเทศที่ความเท่าเทียมเรื่องเพศต่ำนั่นเอง
