ทำอย่างไรดี...บริษัทเสนอให้ดิฉันไปฝึกงานเมืองนอก 6 เดือน แต่...

คุณต้องเลือกระหว่างความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานที่ได้จากภายนอก กับความปลอดภัยของผู้ให้กำเนิดที่คุณรัก 

ถ้าไม่มีใครดูแลทั้งเรื่องความเป็นอยู่และเรื่องความปลอดภัยของท่านแทน คุณได้ ก็ถือว่าเรื่องหลังน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณ...ในฐานะลูก!

พ่อแม่ที่รักคุณอายุมากแล้ว ท่านมีเวลาให้คุณกตัญญูกตเวทิตา รัก และดูแลน้อยลงทุกขณะ
เรื่องความเจริญก้าวหน้าจากหน้าที่การงานนั้น...หากคุณยังมีชีวิตอยู่...หาเมื่อไรก็ได้!
ถ้าคุณได้ความเจริญก้าวหน้า แต่ภายในใจนั้นเหวี่ยงโยนด้วยความทุกข์ ความเจริญก้าวหน้าภายนอกก็ไม่ได้ทำให้คุณรอดพ้นจากความทุกข์
คิดดูให้ดีเถอะค่ะว่า...เป้าหมายสูงสุดในการใช้ชีวิตของคุณจริงๆ แล้วคืออะไร
คือการมีชีวิตที่จะอยู่อย่างปลอดภัย...และใจไม่ทุกข์ หรือต้องอาศัยความสำเร็จภายนอก...เพื่อที่จะให้สังคมยอมรับคุณ
แล้วบ้านหลังใน...คือใจนั้นไม่ปลอดภัย

คุณต้องชั่งน้ำหนักให้ดีว่าคุณจะเลือกอะไร 
และเมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกอะไร คุณก็ทำสิ่งนั้น
เพราะคุณได้เลือกแล้ว คุณต้องเคารพในเส้นทางที่คุณเลือก และยอมรับมัน...ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไร
เวลา 6 เดือน...จะว่ามาก...ก็มาก จะว่าน้อย...ก็น้อย
180 วันที่คุณไม่อยู่...อะไรก็เกิดขึ้นได้
ฝากไว้ให้คิดว่า...เมื่อเวลา 6 เดือนหมดลง คุณกลับมาพร้อมกับความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
แต่ถ้าไม่มี ‘พระในบ้าน’ คอยร่วมยินดีในความสำเร็จด้วยล่ะ! 
ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ใครเอาอะไรมาเสนอคุณหรอกค่ะ

แต่สำคัญที่คุณเลือกอะไรต่างหาก! 

 

 

 ผู้หญิงมีเรื่องอีกเยอะ.. ดูต่อ