ทำอย่างไรดี...ดิฉันมีเรื่องทุกข์ใจหลายเรื่อง

สิ่งดีงามจะมาสู่ชีวิตของเราได้ ก็ด้วยการประพฤติปฏิบัติตนของเรา ด้วยการใช้ชีวิตของเราในโลกปัจจุบันอย่างมีสติปัญญามากขึ้น

สติปัญญาเป็นเสมือนสมบัติอันล้ำค่าภายในตัวของเรา จะมีมากขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อเราเพียรพยายามทำให้เกิดขึ้น ถ้าอยากให้ชีวิตดีขึ้น เราต้องเริ่มเรียนรู้ที่จะรู้จักกับการเมตตาตัวเองเสียก่อน ด้วยการใช้ชีวิตของเราอย่างคนที่ทำเหตุด้วยความไม่ประมาท อันจะนำมาซึ่งผลคือความทุกข์ เราต้องมีปัญญาในการใช้ชีวิตของตัวเอง ต้องเคารพหัวใจตัวเอง ถ้าเห็นว่าใจมองออกไป เพ่งโทษออกไป แล้วขุ่นมัวเพราะการเพ่งโทษนั้น เราต้องกลับมาเมตตาตัวเอง ต้องถอดถอนอคติในใจ ต้องถอดถอนการเพ่งโทษ เพราะอคติในใจและการเพ่งโทษเป็นสิ่งที่ทำให้เราปราศจากความสุข ถ้าไม่มีอคติ ไม่มีการเพ่งโทษ เราจะสามารถเรียนรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วทำให้เกิดเป็นปัญญาได้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือเลว แต่ใจของเราจะไม่ทุกข์ตาม นี่คือความเมตตาต่อตัวเอง

นอกจากนี้ ลองเริ่มใส่ใจที่จะโอบกอดชีวิตของเราไว้อย่างสำรวมระวัง ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้ที่ผ่านประตูทั้งหกทางคือตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ  เราเห็นอะไร ฟังอะไร ดมกลิ่นอะไร ลิ้มรสอะไร กระทบทางกายอย่างไร...ใจก็อย่ากระเทือน

เมื่อใจไม่กระเทือน...เราก็จะไม่กระแทกออกไปให้ใครเจ็บปวด ซึ่งก็คือการเมตตาต่อผู้อื่น ต่อบุคคลที่แวดล้อมเรานั่นเอง

เมื่อเมตตาตัวเองได้ เมตตาคนอื่นเป็น เราก็เป็นสุข และสุดท้าย เพียรทำความดีงามที่ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเราให้เกิดขึ้น แล้วรักษาความดีงามให้ต่อเนื่องและยั่งยืนให้ถึงที่สุด

ทุกจังหวะชีวิตของเราก็จะมีแต่ลมหายใจเข้าที่มีแต่ความสงบเย็น และลมหายใจออกที่เป็นประโยชน์ และนี่คือความหมายที่แท้จริงของคำว่า...ชีวิตที่ดีขึ้น